به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، تاکنون 7 جلد از رمان 14 جلدی «جاده جنگ» به قلم منصور انوری از طرف انتشارات سورهمهر منتشر شده و در اختیار مخاطبان قرار گرفته است. این اثر در جایزههایی مانند دوره چهاردهم جایزه «کتاب فصل»، هشتمین دوره جایزه «قلم زرین» و در چهارمین دوره جایزه جلال آل احمد برگزیده شده است.
در یک نگاه کلی، داستان این اثر، از روز سوم شهریور 1320 و ماجرای هجوم روسها از شمال شرقی خراسان به ایران و اشغال ایران توسط متفقین آغاز میشود و با پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به پایان میرسد. البته در جلدهای میانی این مجموعه واقعه 15 خرداد 1342، فعالیت مبارزاتی گروههای اسلامی، تظاهرات مردمی، پیروزی انقلاب اسلامی، خرابکاری های گروهک های ضد انقلاب در کردستان هم به تصویر کشیده می شود.
نویسنده درباره تقسیم حوادث داستانی در جلدهای 14 گانه اثر خود به نکته اشاره کرده که 7 جلد نخست این اثر به جریان حضور روس ها در ایران اختصاص دارد و در جلدهای بعدی حادثه 15 خرداد 1342، مبارزات و پیروزی انقلاب اسلامی و چگونگی آغاز و پایان جنگ تحمیلی مد نظر قرار می گیرد. 4 جلد آخر این رمان به حوادث جنگ تحمیلی می پردازد.
قهرمانان اصلی داستان دو شخصیت مرئی و نامرئی هستند که در واقع این دو شخصیت، دوست هستند و وقتی روس ها به ایران حمله می کنند شخصیت نامرئی به نام "مرگان" در ابتدای هجوم متفقین به مدت 9 ساعت و به تنهایی در تنگه باجگیران این جاده با آنها مبارزه کرده است. این شخصیت که نامرئی است شروع به ضربه زدن به منافع روس ها می کند. شخصت مرئی هم یک سرجوخه ژاندارمری با نام سیدرضا شریفی است که به یک افسر زن تاجیک که در ارتش روسیه خدمت می کند علاقمند می شود. این خانم که عالیه نام دارد دانشجوی پزشکی است که در ارتش خدمت می کند و بعد با هم فرار می کنند. سید رضا 35 سال از کشور خارج میشود و به این بهانه، در قسمتی از رمان حضور ندارد و دوباره در روزهای آغاز جنگ تحمیلی در حالی که پیرمردی است به ایران برمی گردد و به خرمشهر میرود و مجددا به داستان بازمیگردد. علاوه بر این دو شخصیت مرئی و نامرئی، در حدود 100 شخصیت دیگر هم در این مجموعه وجود دارد که به فراخور زمان وارد صحنه می شوند.
انوری معتقد است نثر «جاده جنگ» نثری روایی است و به این دلیل که پیش از داستاننویسی، در حوزه فیلم فعالیت داشته، تلاش کرده است که داستان را به گونهای روایت کند که بتوان آن را در ذهن مجسم کرد.
وی در گفتوگوی تفصیلی با خبرگزاری تسنیم درباره این پرسش که چرا برخی موضوعات هیچ وقت توسط نویسندهها نوشته نشده است، میگوید: به اعتقاد من یکی از صحبتهایی که بیمورد طرح میشود این است که برخی را از نوشتن دور نگاه داشتند. برای یک نویسنده یک کاغذ و قلم کافی است. فیلمسازی نیست که بگوییم امکانات و تمهیداتی نیست. گیریم اینها باید مینوشتند، اما تا امروز چیزی ندیدیم. همانطور که تا امروز خیلیها به راحتی هرچه میخواهند را منتشر میکنند.
وی همچنین در این گفتوگو در پاسخ به مدعای مخاطب نداشتن «جاده جنگ» میگوید: آنچه برای من مشخص شده این است که هرکسی از طیفهای مختلف این کتاب را خوانده، این اثر را پسندیده دانسته است؛ البته این چیزی است که من دیدهام. حتی به من گفتند که کسانی این اثر را مطالعه کردهاند که حتی با اعتقادات ما هماهنگ نبودند. البته اینها دلیل قطعی و صددرصدی نیست اما نمونه کوچکی است که ما ناظر آن بودهایم.
نگارنده رمان «جاده جنگ» میگوید: متاسفانه امروز آنهایی که به کار نویسندگی میپردازند، نویسندگی کار دوم یا سوم آنهاست و این اتفاق به ادبیات ضربه میزند. در حالی که من از ساعت 5 تا 11 شب پشت میز تحریر مینشینم و باز وقت کم میآورم و دستم به جایی بند نیست. واقعا احساس ضعف شدید میکنم. حالا آنهایی که از سر تفنن مینویسند کار به درد بخوری نمیتوانند ارائه کنند. با پاره وقت کار کردن محصول خوبی بیرون نمیآید.
انوری معتقد است که ما در عرصه جهانی ادبیات تقریبا چیزی برای عرضه نداریم در حالی که منابع بسیار غنی در حوزه ادبیات داستانی و سینمایی داریم که بکر و دست نخوره باقی مانده است. او میگوید: فقط غرب و هالیوود است که به نظر من قوی کار میکند که آنها هم امروز کفگیرشان به ته دیگ خورده و با جلوههای ویژه کار را جلو میبرند. یعنی اگر جلوههای ویژه را از آنها بگیرید چیزی برای آنها باقی نمیماند و همه مسائل در نازلترین شکل خودشان ارائه شدهاند.
گفتوگوی تفصیلی تسنیم با منصور انوری، نویسنده رمان «جاده جنگ» را فردا در خبرگزاری تسنیم بخوانید.
انتهای پیام/