صندلی‌های خالی و زنگ خطری برای ارکستر ملی ایران
خبرگزاری تسنیم: «تکرار» و نداشتنِ رپرتوارهای تازه از ایرادهای اساسیِ ارکستر ملی ایران بود که همواره موردِ نقد صاحب‌نظران قرار می‌گرفت؛ صندلی‌های خالی در اجرای آخرِ ارکستر ملی ایران باز هم زنگ خطر را برای این ارکستر به صدا درآورد.
خبرگزاری تسنیم - یاسر شیخی یگانه
ارکستر ملی ایران قرار بود اواخر هفته جاری کنسرت خود را به مدت 3 شب در تالار وحدت برگزار کند. اما اجرای نخست این ارکستر در شبِ چهارشنبه به دلیل فروخته نشدنِ بلیت‌ها لغو شد. به این ترتیب ارکستر ملی تنها در دو شب به اجرای برنامه پرداخت.
ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخرالدینی شب گذشته پنجشنبه 29 مرداد 1394 نخستین شبِ اجرای خود را در حالی برگزار کرد که صندلی‌های خالیِ بسیاری در تالار وحدت به چشم می‌خورد. در طبقه همکف برخی از ردیف‌ها صندلی خالی داشت و بالکن‌های 2 و 3 تقریبا خالی از تماشاگر بود.
فرهاد فخرالدینی در روزهای گذشته در گفت‌وگویی، از عدم اطلاع‌رسانیِ درست درباره کنسرتِ ارکستر ملی ایران گلایه کرده بود. شاید فخرالدینی می‌خواست به فروش نرسیدن بلیت‌های شبِ نخست را به عدم اطلاع رسانیِ درست ربط دهد، که البته این نکته می‌تواند تا حدودی درست باشد. اما به راستی اطلاع رسانی تا چه حد در فروخته نشدنِ بلیت‌ها دخیل بوده است؟
اخبارِ ارجرای ارکستر ملی به خوانندگی حمیدرضا نوربخش و رشید وطن‌دوست از هفته گذشته در بیشتر رسانه‌ها منتشر شد و بی‌شک کسانی که علاقمند به دیدن اجراهای ارکستر ملی هستند، همواره پیگیرِ اخبار و اجراهای این ارکستر هستند و خبرِ اجرای اخیر این ارکستر را هم دیده‌اند.
از زمانِ آغاز به کارِ دوباره‌ی ارکسترها، تمام مسائلِ ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران بر عهده بیناد رودکی بوده است. تمامِ اخبار و اطلاع رسانی‌های این دو ارکستر هم از طریق بنیاد رودکی انجام می‌شود. این بنیاد همواره اخبارِ روزانه و هفتگی را به دست خبرنگاران می‌رساند تا آنان در جریانِ تمامِ برنامه‌های ارکسترها باشند.
با همین اطلاع‌رسانی‌هاست که ارکستر سمفونیک تهران اجراهایش را با صندلی‌های پُر به روی صحنه می‌برد. پس شاید چو خوش بنگریم، اطلاع‌رسانیِ نادرست، دلیل مناسبی برای صندلی‌های خالیِ ارکستر ملی نباشد.
شاید مسائل دیگری در خالی ماندن صندلی‌های ارکستر ملی دخیل باشد؛ برای مثال تکراری بودنِ رپرتوارهای ارکستر ملی.
ارکستری که سال‌هاست از رپرتوارهای تکراری استفاده می‌کند و مخاطبانش می‌دانند که در کنسرت‌های ارکستر ملی اغلب با قطعه‌هایی مواجه می‌شوند که پیشتر از این‌ها شنیده‌اند؛ آن هم با ورژنِ اصلی‌اش.
البته برای رفع این معضل مسئولان ارکستر ملی چندان هم بی‌کار ننشسته‌اند. آنان فراخوانی را منتشر کردند و از آهنگسازانِ کشور خواستند تا آثارشان را برای اجرا در ارکستر ملی برای بنیاد رودکی بفرستند. اما تا کنون این امر نتیجه نداده و خروجی چندانی دیده نشده است.
از طرف دیگر ارکستر ملی برای همین اجرای آخرش، ترکیب خوانندگانش را تغییر داد تا تنوعی در صدای خود ایجاد کند. به نظر می‌رسد این امر هم چندان موثر نبوده است. در اجرای پیشینِ ارکستر ملی محمد معتمدی و سالار عقیلی به عنوان خواننده حضور داشتند. در آن اجرا با وجود رپرتوارهای تکراری اما صندلی خالی در تالار وحدت به چشم نمی‌خورد.
نگاهی به برنامه‌های ارکستر سمفونیک تهران شاید بتواند راهی برای جذابیت برنامه‌های ارکستر ملی هم باز کند. ارکستر سمفونیک تهران در همین هفته‌های گذشته یکی از 10 ارکستر برتر جهان را به تهران دعوت کرد تا تالار وحدت دو شبِ پر از تماشاگر را به خود ببیند. همچنین علی رهبری هر ماه یکی از نوازندگانِ شناخته شده در سطح جهان را به ایران می‌آورد تا در کنار ارکستر بنوازند. همه این مسائل از جذابیت‌های ارکستر سمفونیک شده است و تماشاگران را ترغیب می‌کند تا اجراهای ارکستر سمفونیک تهران را ببینند.
اما در ارکستر ملی از این خبرها نیست. به طور حتم ارکستر ملی به دلیل ماهیتش نمی‌تواند ارکسترهای دیگر را به ایران دعوت کند و در این زمینه نمی‌توان ایرادی به کارِ ارکستر گرفت. اما به راستی تکنوازان بزرگ موسیقی ایرانی را نمی‌توان در کنار ارکستر نشاند تا جذابیت‌های ارکستر حفظ شود.
آوردن کسانی چون محمد اسماعیلی و سعید ثابت برای نوازندگی در کنار ارکستر کار خوبی بود؛ اما بی‌شک نوازندگی آنان برای نسل جوان هیچ جذابیتی ندارد و هرگز نمی‌توانند تماشاگران را ترغیب کنند تا ارکستر را در تالار وحدت تنها نگذارند.
به نظر می‌رسد که ارکستر ملی باید رویه خود را به طور اساسی تغییر دهد، در غیر این صورت، اجراهای بعدی این ارکستر صندلی‌های خالیِ بیشتری به خود خواهد دید.
همه این مسائل در کنارِ قیمت بالای بلیت‌ها موجبِ خلوت شدنِ اجرای ارکستر ملی در تالار وحدت شد. بلیت‌هایی که قیمتشان از 45 هزار تومان آغاز و تا 150 هزار تومان ادامه دارد، هرگز اجازه‌ی حضور قشر متوسط جامعه در اجراهایی این چنین را نمی‌دهد.
اگر تمام جذابیت‌ها برای ارکستر فراهم شود و همه چیز خوب باشد؛ باز هم این قیمت بلیت‌ها تنها قشر مرفه جامعه را به تالار وحدت می‌کشاند و این درست خلافِ رسالتِ اصلیِ ارکستر ملی است. ارکستری که قرار است «ملی» باشد و برای همه مردم ایران بنوازد، نه فقط قشر مرفه.
عکس‌ها: امیر حسینی
انتهای پیام/
