به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت رعنا آزادی ور برای کتاب «پیامبر رحمت» ، کتاب اختصاصی فیلم محمد رسول الله (ص) منتشر می شود:
همکاری با گروهی که در مقیاس جهانی معتبر هستند، برای هر کسی تجربه فوق العاده ای است. شما به عنوان بازیگر وقتی مقابل دوربین فیلمبردار چیره دستی مثل ویتوریو استورارو می روید، نکاتی را تجربه می کنید و می آموزید که بی نظیر است. من این شانس را داشته ام که مقابل دوربین برخی از فیلمبردارهای بزرگ سینمای ایران بازی کنم، اما وقتی پلان های ثبت شده توسط آقای استورارو را می بینیم، بیشتر شبیه تابلوهای زیبای نقاشی هستند. همکاری با این گروه بین المللی که همه با سوابق آنها آشنا هستیم، برای من توامان با ترس و لذت بود.
خداوند را شاکرم که در کارنامه ام با کارگردان هایی همکاری کرده ام که همگی از بهترین های سینمای ایران هستند. اما چیزی که در مورد آقای مجیدی برایم جذاب بود، این بود که ایشان به خوبی می دانستند قرار است هر پلان را چگونه اجرا کنند و در هدایت بازیگران و نحوه دکوپاژ کاملا با آگاهی سر صحنه حاضر می شدند. شیوه هدایت ایشان خیلی شیوه مستقیم و بی دردسری بود، با اینکه در برخی موارد زحمت بسیاری می کشید تا چیزی که مد نظر دارد، به خوبی اجرا شود. تک تک پلان ها با تایید ایشان و حساسیت بسیار فیلمبرداری شد و من به عنوان بازیگر احساس میکردم مدام زیر ذره بین آقای مجیدی قرار دارم و حتی یک حرکت انگشت بی جهت نمی توانم داشته باشم و این بسیار به من احساس امنیت میداد.
هدایت و راهنمایی بازیگران اصلی به طور مستقیم توسط خود آقای مجیدی صورت گرفت. ما قبل از شروع فیلمبرداری، چندین ماه این شخصیتها را در حضور ایشان تمرین کردیم و ایشان حتی در مراحل آخر تمرین با دوربین نیز حضور داشت. تحقیقات میدانی گستردهای قبل از شروع پیش تولید و هنگام نگارش فیلمنامه صورت گرفته بود. من با توجه به محدودیت منابع به صورت فردی نمی توانستم تحقیقات وسیعی در مورد شخصیت جمیله انجام دهم و در جستجویی که میان کتب و مطالب اینترنتی کردم نیز چیزی بیش از نکاتی که در فیلمنامه وجود داشت، به دست نیاوردم و صرفا به برخی نکات کلی برخوردم، مثل این که او گردنبندی داشته که برای دشمنی با حضرت پیامبر آن را میفروشد و…
من در این فیلم برای اولین بار در کارنامه ام یک نقش تماما منفی را بازی میکنم. باید بگویم نقش تاریخی که در عین حال منفی هم باشد، برای هر بازیگری به شدت وسوسه برانگیز است، چون هر چقدر شما منفورتر جلوه کنید، بازی بهتری ارائه داده اید، ولی این منفی بودن باید از طرفی هم کنترل شده باشد و از قاب تصویر بیرون نزند.
طی این دوازده سالی که در سینمای ایران حضور دارم، همیشه دچار یک نوع وسواس بوده ام و تلاش کرده ام حداکثر سالی یک فیلم بازی کنم و این تصمیم بسیار آگاهانه بوده. من بعد از موفقیت درباره الی (اصغر فرهادی) خیلی صبر کردم تا آن اتفاق مثبت دوباره تکرار شود و بین آن فیلم و فیلم محمد رسول الله (ص) فقط در یک فیلم سینمایی حضور داشتم. به نظرم عامل صبر در موفقیت هر بازیگری نقش تعیین کننده دارد و اگر بازیگر برای آن چیزی که ایده آلش است صبر کند، قطعا ثمر خواهد داد.
از صمیم قلبم امیدوارم تجربه هایی این چنین در سینمای ایران تکرار شود. خوشبختانه سینمای ایران بازیگران بسیار خوبی دارد که اغلب آنها مشتاق آزمودن تجربه های تازه هستند.
انتهای پیام/