به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، "عبدالباری عطوان" روزنامه نگار و نویسنده برجسته جهان عرب طی مقالهای در روزنامه الرای الیوم به بررسی تغییر مواضع غربیها در قبال نظام و رئیس جمهور سوریه پرداخت.
وی در این مقاله نوشت: بعد از آنکه دولت آمریکا از شرط کنار رفتن بشار اسد از قدرت و سرنگونی نظام آن کوتاه آمد این فرانسه است که از زبان "لوران فابیوس" وزیر امور خارجه خود اعلام میکند که کنارهگیری "بشار اسد" رئیس جمهور سوریه از قدرت نمیتواند موضوع مطلقی باشد که غیر قابل تغییر باشد چون امکان دارد که اوضاع در سوریه همانند عراق شود که ارتش و دولت آن پس از اشغال شدن توسط آمریکا به طور کامل متلاشی شد.
این سخنان در حالی از سوی فرانسه مطرح میشود که این کشور پیش از این همواره مواضع سرسختانهای علیه نظام سوریه داشته است. روزنامه فیگاروی فرانسه به نقل از وزیر امور خارجه این کشور نوشت: پاریس خواستار کنارهگیری اسد به عنوان پیش شرط آغاز مذاکرات صلح نیست.
دلیل اصلی این تغییر رویکرد در مواضع غربیها، پایداری داعش و افزایش قدرت و خطرات ناشی از آن و افزایش نیروهایش است. به همین دلیل قدرتهای منطقهای و بینالمللی در حال برگزاری نشست و هماهنگی برای مقابله با این معضل هستند.
البته دلیلهای دیگری برای این تغییر رویکرد وجود دارد که از جمله میتوان به پایداری نظام و ارتش سوریه طی پنج سال گذشته و وجود پایگاه مردمی برای آنها در میان ملت سوریه اشاره کرد. همچنین حمایتهای نامحدود روسیه و ایران را نیز نمیتوان نادیده گرفت.
هنوز این موضوع نامعلوم است که آیا این تغییر رویکرد در مواضع فرانسه و آمریکا و دیگر کشورهای غربی در قبال نظام سوریه و ضرورت بقای آن در آینده، بر مواضع دیگر کشورهای عربی و اسلامی که در جبهه یکسانی با غربیها قرار دارند تاثیر خواهد گذاشت. منظور از کشورهای عربی و اسلامی، ترکیه و عربستان و قطر است، دولتهایی که از همان روز نخست حمایت از مخالفان سوری را در دست گرفتند و از آنها با مال و سلاح و جنگجو حمایت کرد و امپراطوری رسانهای قدرتمند خود را در خدمت آنها قرار داند و اقدام به تعلیق عضویت سوریه در اتحادیه عرب کرده و سفارتهای این کشور را در پایتختهای خود مسدود کردند.
سوالی که هم اکنون مطرح است این است که آیا این کشورهای عربی در روزها و هفتههای آینده از رویکرد همپیمانان غربی خود تبعیت خواهند کرد و چه کشوری نردبان پایین آمدن از درخت بلندی که از آن بالا رفتهاند را در پیش میگیرد و اگر این کشورها رویکرد لجاجت را در پیش گرفتند که البته بعید به نظر میرسد، گزینههای دیگرشان چه خواهد بود؟
چند هفته پیش "رجب طیب اردوغان" نخست وزیر ترکیه درباره منطقه حائل در مرز و ممنوعیت پرواز در حریم هوایی سوریه را مطرح میکرد و "عادل الجبیر" وزیر امور خارجه سعودیها نیز با اطمینان خاطر از سرنگونی اسد چه از طریق راهحل سیاسی یا از طریق راه حل نظامی صحبت میکرد و مدعی بود که اسد جایی در آینده سوریه نخواهد داشت. آیا این کشورها پس از این تغییر رویکرد غربیها همچنان بر خواستههای خود پافشاری میکنند؟
اردوغان چهارشنبهای که گذشت در مراسم افتتاحیه مسجد مرکزی مسکو در کنار "ولادمیر پوتین" رئیس جمهور روسیه و "محمود عباس" رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین ایستاده بود و به خبرنگاران گفت که طی 10 سال گذشته، روابط ترکیه و روسیه به سطوح پیشرفتهای رسیده و حجم مبادلات تجاری میان دو کشور همچنان در حال افزایش بوده و طی سال گذشته به 31 میلیارد دلار رسید.
وی تاکید کرد که درصدد افزایش حجم مبادلات تجاری به 100 میلیارد دلار تا سال 2020 بوده و امیدواریم که به این هدف برسیم.
تحقق این هدف بدون تفاهم میان روسیه و ترکیه در سوریه محقق نخواهد شد و به نظر میرسد که این تفاهم از طریق مذاکرات رسمی بین دو طرف حاصل میشود و نتایج این مذاکرات به زودی آشکار خواهد شد.
اما نکته قابل تامل این است که اعراب در وسط این تحولات و تغییرات در کجا قرار دارند؟ مخالفان سوری کجا هستند؟ ملت سوریه، شهدا، آوارگان و مجروحان سوری کجا هستند؟
پاسخ به این سوال را به خود شما واگذار میکنم.
انتهای پیام/ر