سیروس همتی، نویسنده، بازیگر، طراح و کارگردان باسابقه تئاتر و «سرپرست گروه تئاتر مانی»در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم در واکنش به اوضاع فعلی تئاتر عنوان کرد: «ایکاش امسال «سال تئاتر» نامگذاری نمیشد! ایکاش میشد از وزیر محترم بخواهم تا وعدههایش را درباره «هنر مظلوم تئاتر»عملیتر کند. جناب وزیر! بعد از حدود یک سال تعطیلی، تالار سایه این شد؟ آیا در قیاس با مهرومومهای قبل این تغییرات در سالن مذکور، مطلوب است؟ من با 25 سال سابقه کار در تئاتر حرفهای کشور که بیش از نیمی از عمرم را به کار هنری در این سالنها گذراندهام، عرض میکنم که در مقایسه با آنچه تصور میشد تغییرات مثبتی واقع نشده و این تالارِ استانداردِ یک تماشاخانه حرفهای نیست!»
وی افزود: «آقای وزیر! آستین بالا بزنید! قرار بر این بود که امسال با همکاری وزارت فرهنگ و رسانه ملی، تلهتئاتر جدی گرفته شود، هفت ماه از سال گذشت و هنوز هیچ خبری نیست. خانواده تئاتر و امثال من که دغدغه تئاتر داریم هنوز نمیدانیم که آیا تئاتر شهر به جشنواره فجر امسال میرسد؟ که اگر نرسد، برگزاری این جشن و ویترین فرهنگی کشور به پایینترین سطح کیفی خود افول خواهد کرد.»
نویسنده «مجلس برادرکشی» درباره معضلات فعلی تئاتر شهر اضافه کرد: «با آن هیاهو و جو تبلیغاتی که اوایل امسال، با صدور فراخوانهای متعدد برای سالنهای این مجموعه از ناحیه شورای محترم هنری مجموعه تئاتر شهر به راه افتاد، متأسفانه، جز یکی دو نمایش، مابقی که در این مدت روی صحنه رفته، حائز شرایط اعلامشده در فراخوانها نبودند! امیدواریم در نمایشهای آتی این مجموعه، اثر بینش و گزینش فنی مناسب شورای هنری تئاتر شهر را در انتخاب آثار اجرایی بیشتر ببینیم.»
این بازیگر سینما و تئاتر عنوان کرد: «از دوره مدیریت نهچندان کوتاه حسین طاهری در اداره کل هنرهای نمایشی، بهعنوان ضعیفترین و پرآسیبترین دوره مدیریتی این اداره نسبت به مدیران قبل یاد میکنم و جا دارد تشکر ویژهای داشته باشم از جناب مهندس شفیعی مدیر اداره کل هنرهای نمایشی که با تلاش مضاعف در ساماندهی به اوضاع این اداره میکوشند.
از محاسن مدیریتی ایشان آن است که برخلاف مدیر پیشین و درهای بسته اتاق مدیریت به روی هنرمندان، ایشان با روی باز از اهالی تئاتر استقبال میکنند و به اوضاع تئاتر سرکشی و از نزدیک با مسائل تئاتر در تماساند و حتی در یک سالن دور نسبت به مرکز شهر، مثل فرهنگسرای نیاوران، به دیدن تئاترهای روی صحنه مینشیند، به این دلیل که خود یک تئاتری است و از شاگردان «بهمن عیوق» از بزرگان تئاتر خوزستان و نیز از بنیانگذاران تئاتر منطقهای اندیمشک و معاون امور مالی مرکز هنرهای نمایشی در دورهای بوده است و نیز تلاش در حمایت از گروههای تئاتری و آرام کردن فضای بسیار متشنج دوره قبل و جان دادن به تئاتر خصوصی از فعالیتهای مؤثر ایشان است.»
بازیگر نمایش «مردههای بی کفنودفن» افزود: «از اینکه ایفاگر نقش «سوربیه» هستم به چند دلیل، خیلی خرسندم. بعد از بازی در نمایش «روز سرباز» به کارگردانی حسن باستانی که در «ششمین جشنواره کلمبیا» اجرا شد، نقش یک شخصیت خارجی را بازی نکردم که این امر یک تلاش و ریاضت ویژه را برای بازیگر به همراه دارد. آشنایی با فرهنگ فرانسه، دیدن فیلمهای فرانسوی و بازخوانی دیگر آثار سارتر و نزدیک شدن به افکارش برای من بهعنوان بازیگر این اثر لذتبخش بود. شخصیت سوربیه در این نمایش در ظاهر ترسو و بزدل است و با این پیشفرض، اولین نفری است که محتمل است دچار تزلزل شخصیت شده و فروبریزد، اما روند شخصیتپردازی بهگونهای میشود این کاراکتر با انتخاب مسیر درست زندگی، جاودانه میشود. درنهایت راهنماییهای کارگردان و تلاش خودم و نیز گروه بازیگران دستبهدست داد تا نقشم چیزی شود که روی صحنه رفت.
این روزها با نمایش «مردههای بی کفنودفن» به کارگردانی منوچهر هادی در فرهنگسرای نیاوران روی صحنهام. این نمایش تا این لحظه بازخورد قابل قبولی داشته و مورد استقبال قرار گرفته است. بازی در این نمایش مروری بر آثار سارتر را برایم زنده کرد، انتظار نداشتم که منوچهر هادی در اولین تجربه تئاتری خود چنین نمایشنامه دشواری را انتخاب نماید که الحق متن بسیار سنگینی است که کارگردانهای بنام و قدر نیز برای دست گرفتن آن ترس و دلهره دارند. نکته مهم در ذهن کارگردان، آشناییزدایی برای تماشاگر بود به این معنی در مهرومومهای اخیر شاهد اجرای متونی بودیم که به لحاظ محتوا، سطحی و ملاک خوب بودن اجرا میزان خندهای بود که تماشاگر به لب میآورد و با اتمام نمایش تفکر نویسنده و گروه اجرایی هم تمام میشد.
نکته مهم آثار «ژان پل سارتر» انتخاب موقعیت است. به نظر من گذشته از اینکه بخشهایی از نمایش کاملاً برای تماشاگر امروزی ما ملموس است مثل صحنههای شکنجه اما مفهوم جهانشمول این متن در حال حاضر در ناخودآگاه بیشتر مردم ما وجود داشته و خواهد داشت. به این معنی که در موقعیتهای مهم با انتخاب درست یا به تباهی میروی یا به تعالی مارسی و این چیزی است که با توجه به شرایط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور همه ما با آن دستبهگریبان هستیم.»
نویسنده «آب بر آتش» در مورد فوت ناگهانی هما روستا گفت: «درگذشت بانوی تئاتر ایران، خانم «هما روستا» این هنرمند فرهیخته و همسر حمید سمندریان را به جامعه تئاتر تسلیت میگویم، هنرمندانی که جایگزینی نخواهند داشت و امید دارم در این سال تئاتر با نظارت وزیر و معاونت محترم هنری و مدیر اداره کل هنرهای نمایشی، با آماده شدن هرچه زودتر مجموعه تئاتر شهر و برگزاری باشکوه جشنواره تئاتر فجر و فراهم شدن امکان حمایت از همه گروههای تئاتری، نقطه زرینی در کارنامه سال تئاتر ثبت شود و این سرآغازی باشد برای رفع کاستیها و بازگشت به دوره طلایی تئاتر پس از انقلاب.»
انتهای پیام/