اعتیاد به خرید اغلب در میان گروههای جمعیتشناختی خاصی رخ می دهد. این عارضه در میان زنان شایعتر است و از اواخر نوجوانی آغاز میشود، در بزرگسالی متجلی شده و با افزایش سن کاهش پیدا میکند.
بر اساس نتایج بدست آمده، افرادی که دارای سطح بالای برونگرایی و روانرنجوری هستند، بیشتر در معرض اعتیاد به خرید هستند. برونگراها نوعاً اجتماعی هستند و ممکن است از خریدکردن برای بیان فردیت یا افزایش موقعیت اجتماعی و جذابیت شخصی خود استفاده کنند.
بنا بر اعلام محققان، افراد روان رنجور که اغلب مضطرب و افسرده هستند، ممکن است از خریدکردن به عنوان ابزاری برای کاهش احساسات منفیشان استفاده کنند. در مقایسه اشخاصی که باوجدان و به دنبال محرکهای نو و فکری هستند، کمتر در معرض خطر اعتیاد به خرید قرار دارند.
این افراد معمولا به خوبی خود را کنترل میکنند و از تنشهایی که موجب خرید مشکلآفرین میشوند اجتناب میکنند و ممکن است خریدکردن را به عنوان فعالیتی معمولی و در تضاد با ارزشهای غیرمعمولیشان بدانند.
دانشمندان همچنین دریافتند اعتیاد به خرید با علائم اضطراب، افسردگی و خودکمبینی مرتبط است و خریدکردن میتواند به عنوان مکانیزم فرار یا کنارآمدن با احساسات ناخوشایند به کار رود.
محققان در این پژوهش از نوعی ارزیابی اعتیاد به خرید استفاده کردند که از هفت معیار اساسی برای شناسایی این اعتیاد استفاده میکرد؛ در این تحقیق، اعتیاد به خرید و تمامی گزینه ها بر اساس «کاملا مخالفم»، «مخالفم»، «نه موافق و نه مخالفم»، «موافقم» و «کاملا موافقم» درج شده بودند.
در تحقیق انجامشده، «موافقم» و «کاملا موافقم» درباره دست کم چهار مورد از هفت موضوع مطرحشده درباره خرید، نشان میداد فرد به خرید اعتیاد دارد.