مصطفی ده مردهئی در گفتوگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، درباره عوارض، هزینههای درمان و مشکلات عدیده ای که بیماران سوخته شده با آن در کشور مواجه هستند، اظهار داشت: مدتهاست در کار درمان بیماران سوخته هستم و با مشکلات این بیماران از نزدیک آشنا هستم، سعی میکنم در این مختصر علاوه بر بیان مشکلات بیماران سوخته آماری از وضعیت سوختگی در کشور ارائه کنم. سوختگی طبق تعریف عبارتست از هر گونه آسیبی که به لایههای خارجی پوشاننده بدن یعنی پوست وارد شود. این آسیبها میتوانند علل مختلفی داشته باشند، از آن جمله سوختگی با آتش، آب جوش، اسید و غیره. علیرغم ظاهر ساده این تعریف؛ ولی انبوهی از مشکلات بهدنبال این تعریف به سراغ فرد سوخته میآید.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران ادامه داد: بسته به درصد و عمق سوختگی مشکلات متفاوت است. فعلاً به بیان این مشکلات نمیپردازم تا در جای خودش باب بحث را باز کنم. نخستین مسئله قابل بحث در این مورد فقدان سیستم آمار و اطلاع رسانی صحیح در مورد بیماران سوخته کشور است. طبق بررسیهای اجمالی سوختگی سیزدهمین بار بیماری در ایران را بردوش دارد.
ده مردهئی گفت: سالانه حدود یکصد و پنجاه تا دویست هزار نفر دچار سوختگی میشوند، این آمار مشابه کشورهای سطح پایین و به اصلاح جهان سوم است. وقتی آمار و اطلاعات صحیحی از یک بیماری نداشته باشیم بدین مفهوم است که نمیشود هیچگونه برنامه ریزی صحیحی در مورد آن موضوع داشت. آنچه که از همین بضاعت اندک برداشت میشود، این است که علت اکثر سوختگیها در کشور عدم رعایت موازین ایمنی و اصول پیشگیری است. هر چند وقت در خبرها اعلام میشود که خودروها بهدلیل نقص فنی آتش گرفته، مدارس به دلیل عدم استفاده از امکانات استاندارد دچار آتش سوزی میشوند، کارگران حین کار در پروژههای ساختمانی با برق فشار قوی دچار سوختگی میشوند و از این قبیل فراوان است.
این فوق تخصص جراحی پلاستیک، ترمیمی و سوختگی ادامه داد: پُر واضح است که آمار سوختگی در کشور باید از نخستین سطح بهداشتی درمانی یعنی خانههای بهداشت و درمانگاههای روستائی و شهری گزارش شود تا بتوان برای آینده تصمیم گیری کرد. پیشگیری اصل عمده درمان بیماران سوختگی است چرا که اگر سوختگی به همین منوال در کشور ادامه داشته باشد تمام بودجه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کفاف درمان این بیماران را نخواهد داد.
ده مردهئی تصریح کرد: پیشگیری به معنی آنچه که در سایر موضوعات صدق میکند در این جا مصداق پیدا نمیکند. 90 درصد اقدامات پیشگیری از سوختگی مربوط به ارگانهایی غیر از وزارت بهداشت و درمان است. میتوان به کمک رسانهها و آموزش اصول پیشگیری بروز حوادث را به حداقل رساند. بهینه سازی سیستم سوخت خودروها، عایق کردن سیستم برق فشار قوی در محدوده ساخت و سازهای شهری، تبدیل سوخت آشپزخانهها از گاز به برق و امثال این که در کشورهای دیگر انجام شده و نتایج آن نیز در پیشگیری به اثبات رسیده میتواند کمک بزرگی به جلوگیری از ایجاد حوادث کند.
وی ادامه داد: حال میرسیم به اتفاقاتی که بعد از سوختگی با آن سرو کار داریم. پذیرش در بیمارستان آغاز راه است. بیماران سوخته درد زیادی را متحمل میشوند. سوختگیهای با درصد پائین مشکلات ناشی از ناتوانیهایی مانند محدودیت حرکتی و اسکارهای (زخمهای) سوختگی را تجربه میکنند. سوختگیهای میتواند با در صد بالا خطر از دست دادن حیات را در بر داشته باشد. همچنین هزینههای درمانی بیماران سوخته از چند صد میلیون تا گاهی میلیارد تومان متفاوت است. هر چند در ایران این هزینه توسط وزارت بهداشت و بیمهها پرداخت میشود. اما بیمارستانهای سوختگی همیشه مشکل هزینه و درآمد دارند.
ده مردهئی عنوان کرد: بیش از نیمی از خدمات ارائه شده به بیماران سوخته در سیستم بیمه قابل پرداخت نیست و از ردیفهای سوختگی پرداخت میشود. هزینه درمان سوختگی در بیمارستان خصوصی پنج میلیون تومان به ازای هر درصد سوختگی است و این یعنی صد میلیون تومان به ازای سوختگی 20 درصد؛ این فاجعه است چون بیماران سوخته اکثراً از اقشار ضعیف جامعه هستند.
رئیس مرکز آموزشی درمانی سوختگی شهید مطهری گفت: در بیمارستانهای سوختگی دولتی این خدمات بهصورت بیمه ای ارائه میشود و پرداختی بیمار بسیار ناچیز است اما جبران این هزینهها برای بیمارستانهای سوختگی دشوار است. سالها کار در بیمارستانهای سوختگی خاطرات بسیار ناراحت کننده ای را برایم تداعی میکند که فقط بهخاطر انگیزههای اخلاقی و انسانی میشود به ادامه آن فکر کرد.
ده مردهئی ادامه داد: یکی از بیماریهایی که تلخ ترین خاطرهها را برای بیمار و درمانگر باقی میگذارد سوختگی است. از مصائب درمان که بگذریم عوارض سوختگی تا سالها و یا پایان عمر گریبان گیر فرد سوخته است. لباسهای سوختگی گران قیمت، فیزیوتراپی وقت گیر و گران و عوارض روانی از جمله این موارد است. تمام بضاعت سوختگی چند صد تخت سوختگی است که تعداد کمی از آنها استاندارد است. هر چند طرح تحول سلامت کمک زیادی به این بیماران کرده است و بیمارستانهای سوختگی را از ورشکستگی نجات داده است اما راهی طولانی در پیش است.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران تصریح کرد: ساخت بیمارستان سوختگی استاندارد به ازای هر تخت یک تا دو میلیارد تومان هزینه دارد. هزینه درمان این بیماران نیز به ازای هر بیمار بسیار بالاتر از سایر بیماران است، نکته مهم اینکه در مقایسه با سایر بیماران؛ نجات بیمار سوخته نکاتی را بههمراه دارد که از آن جمله اینکه این بیماران در سنین جوانی و تولید معمولاً دچار سوختگی میشوند و سالیان درازی را با معلولیت سپری میکنند، سوختگی صورت این بیماران آنان را گوشه گیر میکند و دچار بیماریهای روحی روانی میشوندف بنابراین درمان به موقع خیلی از این عوارض را کاهش میدهد.
ده مردهئی خاطرنشان کرد: عزم جدی و ملی لازم است تا بتوان بیماران سوخته را به زندگی نزدیک به مطلوب رساند. دانشگاه علوم پزشکی ایران، مرکز تحقیقات سوختگی، انجمن حمایت از بیماران سوخته و سایر نهادهای خیریه مردم نهاد به این امر مهم همت گماشته و جلساتی را به این منظور ترتیب دادند و نور امید در دل بیماران و درمانگران روشن شده است. امید که به همت دولت و وزارت بهداشت و درمان آموزش پزشکی و یاری انجمنهای خیریه پروژه بیمارستان سوختگی دانشگاه علوم پزشکی ایران هر چه سریعتر به اتمام برسد و کمکهای خیرین در این زمینه یاریگر بیماران سوخته شود.
انتهای پیام/