به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، خبر چند روز پیش ریزش پیشانی سالن اصلی مجموعه ی تئاتر شهر با وزنی حدود 10 تن، به دلیل فرسودگی اهمیت توجه به وضعیت تئاتر کشور را دوچندان ساخته است.
اگرچه اهالی تئاتر همواره بر لزوم رسیدگی به وضعیت آن و سامان بیشتر این عرصه ی فرهنگی- هنری تاکید داشته و دارند، اما رخدادهایی مانند ریزش بخشی از سالن اصلی این مجموعه، حاکی از کم توجهی مسوولان هنری به خواسته های هنرمندان تئاتر است.
در همین پیوند، «مهدی شفیعی» مدیرکل هنرهای نمایشی که در روز حادثه در این محل حضور داشت، به «علی مرادخانی» معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که برای بازدید و رسیدگی به این مساله در محل حاضر شده بود، توضیح داد: مشکل اصلی فرسودگی ماشینری سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر است که قرار بود در ابتدا بازسازی مجموعه، از سالن اصلی شروع شود. سال های متمادی است که این ماشینری فرسوده است و هیچ اقدام لازمی در این خصوص انجام نشده است.
مرادخانی هم در پاسخ به این گلایه ها گفت: ما در تلاش هستیم که هر چه سریعتر بررسی های لازم انجام شوند و بودجه ی مورد نظر تامین شود.
از فرسودگی سالن های تئاتر که بگذریم اما به چالش های دیگری بر می خوریم که در طول سال ها تئاتر کشور را تضعیف کرده و هنرمندان این عرصه را با مشکل های گوناگونی روبه رو کرده است. بودجه ی اندک، کمبود سالن های تئاتر و ممیزی های دست و پاگیر از جمله این مشکل ها هستند که موجب شده اند تئاتر و اهالی آن این روزها حال و روز چندان خوشی نداشته باشند.
اگرچه در دولت یازدهم تلاش هایی برای بهبود حال ناخوش تئاتر صورت گرفت که مهم ترین آن تایید استقلال «خانه تئاتر» به عنوان یک سازمان فرهنگی بود، اما بسیاری از چالش های این عرصه مانند کمبود بودجه، کمبود سالن های تئاتر و وجود نیروهای موازی در تئاتر بر قوت خود باقی هستند و زمینه های ادامه ی ناخرسندی اهالی تئاتر را فراهم آورده اند.
«ایرج راد» مدیرعامل خانه تئاتر، اردیبهشت ماه سال گذشته (1393) در یک گفت و گوی رسانه یی، با اشاره به اینکه اعتراض اهالی تئاتر درباره ی مشکل های این عرصه به جایی نمی رسد و با انتقاد از بودجه ی اندکی که برای تئاتر در نظر گرفته می شود، گفت: امسال بودجه یی که برای معاونت هنری درنظر گرفته شده 30 میلیارد و 220 میلیون تومان است که برای برآورد نیازهای مالی این عرصه ی هنری بسیار اندک است. بودجه یی که ما در خانه تئاتر داشتیم و همواره می گفتیم کم است حالا بودجه کل معاونت هنری را تشکیل داده است.
گفتنی است از بودجه ی پیشنهادی 30 میلیارد و 220 میلیون تومانی دولت برای بخش هنرهای نمایشی در سال 1393، فقط 26 میلیارد تومان به تصویب مجلس رسید و با وجود گله ها و گوشزدها در خصوص کم بودن این میزان بودجه، بخش هنرهای نمایشی در لایحه ی بودجه ی پیشنهادی دولت در سال 1394 نیز دارای بودجه یی 30 میلیارد تومانی بود و فقط حدود 4 میلیارد تومان نسبت به سال گذشته افزایش داشت. این درحالی است که به عنوان نمونه، بودجه ی سازمانی مانند صدا و سیما در لایحه ی بودجه ی سال 1394 با افزایش 197 میلیاردی نسبت به سال قبل روبه رو بود.
سینما و تئاتر در دولت های نهم و دهم چالش های زیادی را پشت سر گذاشتند. رویدادهایی چون تعطیلی خانه ی سینما و کاهش بودجه خانه ی تئاتر در دولت های پیشین، هنرمندان این عرصه ها را دغدغه مند و ناراضی ساخت.
اظهارات «حسن روحانی» رییس جمهوری، و تاکید وی بر حل مشکل های صنفی در صحبت های انتخاباتی اش اما موجب دلگرمی هنرمندان شد و بر امیدواری ها نسبت به حل چالش های عرصه های گوناگون هنری از جمله عرصه ی تئاتر افزود.
با این وجود رخدادهایی چون ریزش سقف تئاتر شهر به عنوان یکی از نمادهای اصلی تئاتر پایتخت و ادامه ی چالش های اهالی این هنر در دولت یازدهم نشان از آن دارد که حل مشکل های این عرصه در دولت تدبیر و امید نیز با دست انداز و کندی مواجه شده است.
این در حالی است که استعدادهای درخشانی در عرصه ی تئاتر ایران حضور دارند؛ استعدادهای ارزشمندی که در صورت بهره مندی از امکانات لازم و استاندارد می توانند به ارتقای سطح هنر مردمی تئاتر کمک کنند و شکوفایی را برای این عرصه به ارمغان بیاورند.
از این رو به نظر می رسد باید هرچه زودتر فکری به حال بهبود وضعیت تئاتر کشور کرد؛ چراکه این عرصه ی هنری هم علاقه مندان زیاد دارد و هم هنرمندان واقعی.
این مهم نیازمند توجه و رسیدگی جدی مسوولان به حوزه ی تئاتر است. اختصاص اعتبار کافی به این حوزه از مهم ترین گام ها در این مسیر به شمار می رود. برای بهبود وضعیت تئاتر و رونق آن راهکارهای دیگری نیز وجود دارد که پیش از اجرای سیاست های کلان در حوزه ی تئاتر می تواند گوشه یی از مشکل های این عرصه را رفع کند. مسوولان فرهنگی می توانند در کوتاه مدت و پیش از تامین زیرساخت های کافی برای تئاتر و ساخت سالن های نمایش استاندارد، برای اجرای تئاترها از سالن های همایش و آمفی تئاتر سازمان ها و وزارتخانه هایی که گاهی، ماه ها درهای آنها بسته است و خاک می خورند، استفاده کنند.
تئاتر، هنری ارزشمند است که می تواند مفاهیم والایی را به مخاطبان خود القا کند و مخاطب را به آسانی در فضایی پر مفهوم بکشاند. هنر تئاتر در مقایسه با سینما، هنری کم هزینه است اما گاهی می تواند بیش از سینما بر روی مخاطب اثر بگذارد.
وضعیت کنونی تئاتر به ویژه در شهرستان ها را می توان اسفبار توصیف کرد. هنرمندان تئاتر در شهرهای کوچک از امکانات اندکی برای اجرای نمایش خود برخوردارند. نه بودجه یی در اختیار دارند و نه سالنی که مخاطب برای تماشای اثرشان در آن احساس آرامش کند. از این رو هنرمندان در فشار قرار گرفته اند؛ فشارهایی که با اندک توجه مسوولان فرهنگی کمرنگ تر خواهد شد.
تئاتر ایران که زمانی نه چندان دور جاذبه ی زیادی برای مخاطبان داشت، در چند سال گذشته به دلیل کم توجهی به آن و گسترش سایه ی نگاه های سلیقه یی بر سر آن تا اندازه یی مهجور مانده و تکیده شده است.
سالن های نمایش اش فرسوده و هنرمندانش بی رمقند؛ آنقدر که هشدارها و گلایه هایشان به گوش مسوولان فرهنگی نرسیده است.
هنرمندان تئاتر کشور که سال ها برای بالندگی این عرصه تلاش کرده اند و خاک صحنه خورده اند، اکنون چشم انتظار تحقق وعده های دولت یازدهم برای بهبود وضعیت تئاتر هستند؛ وعده هایی که شاید با اجرای آنها روح دوباره یی در کالبد نیمه جان تئاتر دمیده شود.
منبع:ایرنا
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.
بازگشت به صفحه رسانه ها
بـــــرای دریــــــافـــــت آخــــریــــن اخــــبـــــار عــضـــو کــــانــــال تــــســـــنـــیــــم در تـــــلـــــگــــرام شــــویـــد