به گزارش خبرگزاری تسنیم، پاول ندود که به تازگی به عنوان نایب رئیس باشگاه یوونتوس منصوب شده است، اعلام کرد فعلاً برنامهای برای قبول هدایت یک تیم ندارد، چرا که استرس آن را زیاد میداند. ستاره پیشین یوونتوس و تیم ملی چک که 247 بازی برای بیانکونری انجام داد، از زمان آویزان کردن کفشهایش در این باشگاه مانده و به راهراهپوشان تورین کمک کرده است.
ندود در گفتوگو با نشریه فوربس درباره تجربیاتش از حضور در یوونتوس گفت و اینکه فعلاً خیال مربیگری ندارد. او گفت: اینجا در ایتالیا، حین بازیها همه احساساتی هستند. یوونتوس در قلب من است. من از کودکی این باشگاه را میشناسم و حالا هم به عنوان عضو هیئت مدیره در آن فعالیت دارم. من با یوونتوس زندگی میکنم و با آن نفس میکشم. در دوران بازیگریام بسیار احساساتی بودم و آن خصلت را هنوز هم دارم. جدا شدن از یوونتوس برایم واقعاً سخت است.
وی ادامه داد: حتی میتوانم بگویم از زمانی که کفشهایم را آویزان کردهام، احساسم نسبت به یوونتوس قویتر هم شده است. بعضی وقتها که دارم از روی سکوها بازی را تماشا میکنم دچار استرس میشوم، چون کاری از دستم برای کمک به بازیکنانمان برنمیآید. میدانم که باید به این وضعیت عادت کنم، اما برایم واقعاً سخت است.
ستاره پیشین تیم فوتبال یوونتوس خاطر نشان کرد: میدانم که در زمین بازی چه کاری باید انجام شود، اما نمیتوانم نقشی در تغییر روند بازی داشته باشم. مثلاً فینال لیگ قهرمانان اروپای امسال وحشتناک بود. سال 2003 هم ما به فینال رسیدیم، اما من نتوانستم بازی کنم (به دلیل دو اخطاره بودن). امسال همه آن خاطرات برایم زنده شد. من روی سکوها نشسته بودم و هیچ کاری نمیتوانستم برای تیمم انجام دهم.
برنده توپ طلای فرانتس فوتبال در سال 2003 در ادامه یادآوری خاطرات تلخش از ناکامی یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان سال 2003 (فینالی که در ضربات پنالتی آن به میلان باخت) تأکید کرد: باز هم میگویم که تقدیرم آن بود که فینال را از دست بدهم، اما دوست دارم یک بار طعم قهرمانی در این رقابتها را بچشم تا بتوانم آرام بگیرم. دو اخطاره شدن در بازی برگشت مرحله نیمه نهایی بدترین لحظه زندگیام بود. من آن سال در اوج بودم و میدانستم که میتوانم به تیمم کمک کنم، اما دیگر نمیتوانستم. حالا جایی دیگر هستم و نقشم متفاوت است.
ندود درباره احتمال ورودش به عرصه مربیگری هم گفت: برای مربیگری عجلهای ندارم. میدانم که مربیگری چه چیزهایی میطلبد و مربیگری این روزها دیگر کاری تفننی نیست. شما باید از هر نظر برای این کار آماده باشید و به صرف داشتن آمار خوب موفقیتتان تضمین شده نیست. یک مربی باید علاوه بر دانستن نکات فنی، یک روانشناس خوب هم باشد. نمیدانم که آیا نیمکت جای خوبی برای نشستن من خواهد بود یا نه.
کاپیتان پیشین تیم ملی جمهوری چک در پایان تأکید کرد: من کاری را که دارم انجام میدهم، دوست دارم. این پست را به خاطر آنیلی (مدیر باشگاه) قبول کردم. به من گفتند که بلافاصله میخواهند پس از بازنشسته شدنم در یک پست مدیریتی در یووه مشغول به کار شوم، اما گفتم فقط زمانی این کار را قبول میکنم که یکی دیگر از اعضای خانواده آنیلی اداره امور را برعهده داشته باشد، چون یوونتوس و خانواده آنیلی بیش از 90 سال است که در کنار یکدیگر هستند. ما در عرض پنج سال چهار بار قهرمان سری A شدیم و یک بار فینالیست لیگ قهرمانان. پس آمارمان آنقدرها هم بد نیست.
انتهای پیام/