به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، خانه هنرمندان ایران این روزها مدیرعامل ندارد و شواری عالی این خانه در حال بررسی گزینههاست. گزینههایی که هرکدام رزومههایشان در حال بررسی است تا بهترینشان، البته از نگاه شورای عالی خانه هنرمندان بر صندلی این خانه تکیه بزند.
در این میان حمید شاهآبادی، مجید رجبیمعمار، علیرضا رضاداد، فرزاد هوشیار، حسین مسافر آستانه و سیدهادی منبتی نامهایی هستند که برای مدیرعاملی خانه هنرمندان ایران مطرح شدهاند. هر کدام از آنان کارنامهی خاص خود را دارند و در بخشهایی که تا کنون فعالیت کردهاند موفقیتهایی به دست آوردهاند.
اما در این میان باید دید که کارنامه کدامشان با اهداف خانه هنرمندان ایران سازگاری بیشتری دارد. خانهای که باید به معنای واقعی «خانهای برای هنرمندان» باشد. جایی که در چند سال اخیر به دلیل کمبود حمایتهای مالی، بیش از هر چیز به دنبال کسب درآمد برای رفع هزینههای خودش بود. خانهای که به جای حمایت از هنرمندان بزرگ و بها دادن به هنرمندان مستعدِ جوان، بیش از هر چیز مجبور بود از دریچه مسائل مالی به برنامههای هنری بنگرد.
حاصل این نگاه، برگزاری برنامههایی بود که در آنها محتوا اهمیت چندانی نداشت و کسب درآمد و پولسازی بیش از همه اهمیت داشت. جای خالی هنرمندان جوان که باید خانهای برای حمایت داشته باشند، به وضوح دیده میشد. البته این نگاه و این رویکرد اجتناب ناپذیر بود و مدیریت خانه هنرمندان چارهای جز رفتن به این سمت نداشت؛ چرا که با بودجهای معادل 400 میلیون تومان در سال نمیتوان کار خاصی انجام داد! باید به فکر کسب درآمد بود.
بسیاری از هنرمندان جوان در این سالها چشم انتظار حمایتهای خانه هنرمندان بودهاند و همواره از خود پرسیدهاند؛ چه تفاوتی هست بین گالریهای سطح شهر تهران و گالریهای خانه هنرمندان؟ آنها هر کدام پولشان را میگیرند تا آثار را به نمایش بگذارند و درصدی از فروش تابلوها را هم برمیدارند. آیا نام چنین جایی بهتر نیست همان گالری فلان باشد تا «خانه هنرمندان»؟
تئاترهایی که در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه میروند، بیش از هر چیز نگاهی درآمدزا دارند. آنها باید به فکر تامین درآمدها باشند به همین دلیل سراغ چهرههای سینمایی و بلیتفروش میروند. در اینجا باز هم محتوا در اولویت نیست.
موسیقی هم که چند سالیاست در خانه هنرمندان به نهایت کمرنگی رسیده است. شاید دلیل اصلی این امر، نبود سالنی مناسب برای برگزاری برنامههای موسیقی است. خانه هنرمندان گالریهایی مناسب و در کنارش تماشاخانه ایرانشهر و حتی سالنی برای نمایش فیلم هم دارد، اما جای خالی سالنی مناسب برای اجراهای موسیقی در آن به وضوح دیده میشود. سالن «شهناز» به هیچ وجه نمیتواند جای مناسبی برای اجرای گروههای موسیقی باشد.
با این اوصاف مدیرعامل جدید خانه هنرمندان باید نگاهی محتوایی به رویدادهای خانه هنرمندان داشته باشد. بیشک باید به فکر تامین هزینههای اداره خانه هنرمندان هم بود، اما اگر چنین چیزی هم باشد، باید به سمتی برود که کسب درآمد نه از جیب هنرمندان که از منابع دیگر باشد.
باید حمایتهای مالی از خانه هنرمندان از سوی ارگانهای مختلف را بالا برد، باید شرکتهای خصوصی و مالیاتهای برخی ارگانهای پردرآمد را به سمت خانه هنرمندان آورد، تا این خانه فارغ از مشکلات مالی بتواند به حمایت از هنرمندان بپردازد.
انتهای پیام/