به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از بلومبرگ، برای چند دهه، بیابان وسیع عربستان چند وجه مشخصه بارز داشت: چاه های نفتی، واحه ها و مزارع گندم.
علی رغم آب و هوایی به شدت گرم و عدم بارش باران، زمانی تولید غلات بزرگترین تولید کننده نفت جهان به اندازه ای افزایش یافت که این کشور می توانست گندم خود را به کشورهای کویت، امارات، قطر، بحرین، عمان و یمن صادر کند.
مزارع گندم دایره ای شکل در دهه های 1980 و 1990 میلادی در سراسر صحرای عربستان گسترش یافت و هر کسی که بر فراز شبه جزیره عربستان پرواز می کرد به خوبی می توانست دایره هایی سبز رنگ را در میان دریایی از شن ها مشاهده کند.
میادین نفتی عربستان همچنان پابرجا هستند، اما اکنون آخرین بازمانده های مزارع گندم نیز ناپدید شده تا عربستان در سال 2016 برای اولین بار ناگزیر شود، تقریبا کل گندم مورد نیاز خود را وارد کند. این به معنای خداحافظی ریاض با سیاست خوداتکایی در تولید گندم است. بدین ترتیب عربستان به گروه کشورهای منطقه خواهد پیوست که منابع هیدروکربنی خود را می فروشند تا کربوهیدرات بخرند.
این تغییر رویه عربستان به سمت واردات غلات که از 8 سال قبل شروع شد، موجب شده تا شرکت های فروشنده محصولات کشاورزی نظیر کارگیل و گلنکور و همچنین کشاورزان در کشورهایی نظیر آلمان و کانادا سود خوبی ببرند.
اسویتان استیل، مدیر بخش تجارت غلات شرکت سولاریس کامادیتیز در مورگس سوئیس می گوید: «سعودی ها بزرگترین خریدار جدید گندم هستند که در حال ظهور در بازار است.»
احمد بن عبدالعزیز الفارس، مدیر سازمان سیلوهای گندم و کارخانجات تولید آرد عربستان ماه گذشته در یک کنفرانس صنعتی در ریاض گفت، عربستان در سال 2016 میلادی، 3.5 میلیون تن گندم وارد خواهد کرد. این رقم نسبت به سال 2008، یعنی سال اولی که تولید داخلی عربستان کاهش یافت و این کشور 300 هزار تن گندم وارد کرد، 10 برابر شده است. بر اساس گزارشی که این سازمان منتشر کرده، عربستان در سال 2016، برای اولین بار به صورت صد در صد گندم مورد نیاز خود را از خارج تامین خواهد کرد.
پیش بینی می شود تا سال 2025، با رشد جمعیت، نیاز عربستان به گندم به 4.5 میلیون تن برسد و بدین ترتیب عربستان به یکی از 10 خریدار بزرگ گندم جهان تبدیل خواهد شد.
انتهای پیام/ 230