به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین، اسماعیل کلهر ظهر امروز در جمع خبرنگاران، اظهار داشت: بسیاری از دلایل شایع بودن بیماری روان در بین افراد، مراجعه دیرهنگام بیماران روانی برای درمان این دسته از بیماریها است.
وی با بیان اینکه بسیاری از بیمارانی که به مراکز و اورژانس بیمارستانهای روانپزشکی مراجعه میکنند در فاز حاد قرار دارند، عنوان کرد: اکنون تعداد زیادی از بیماران فاز حاد مراجعه کننده به اورژانس بیمارستانهای روانپزشکی را مصرفکنندگان مواد روانگردان تشکیل میدهند.
کلهر با بیان اینکه از جمله رفتارهایی که نشانگر وجود اختلالات روانی در افراد بوده میتوان به نزاع، رفتارهای خشونتآمیز و برخوردهای فیزیکی، در روابط بین فردی اشاره کرد، گفت: این عوامل علاوه بر تأثیرگذاری بر خود فرد، امنیت اجتماعی را نیز مورد تهدید قرار داده و سلامت روان شهروندان را به مخاطره و آسیب میکشاند.
وی بیان کرد: متأسفانه به دلیل رونق بازار مصرف این مواد با بروز علائم و واکنشهایی همچون روانپریشی، تغییرات خلقی و به دنبال آن درگیریهای خانگی و خیابانی در افراد مصرف کننده این مواد بوده که منجر به انواع درگیریها شده که عمدهترین دلیل ارجاع مصرف کنندگان مواد محرک صنعتی به اورژانس بیمارستانها هستند.
کلهر با بیان اینکه با افزایش مراجعات مواجه هستیم که بر همین اساس در مدت دو سال گذشته 25 تخت به مجموع تختهای بیمارستان 22 بهمن قزوین و افزایش 30 درصدی تختهای بیمارستان، ضریب اشغال تختهای بیمارستان 25 درصد افزایش داشته است.
معاون اجرایی مرکز بهداشت استان قزوین اظهار کرد: ضریب اشغال تخت از 75 درصد در مقاطعی به بالاتر از 100 درصد رسیده است در این میان، گاهی بیشتر از 50 درصد بیماران فاز حاد اورژانس بیمارستان را افراد مصرف کننده مواد روان گردان تشکیل میدهند.
وی با اشاره به اینکه نخستین و بهترین راه در کنترل این دسته از بیماریها، همان پیشگیری است، تصریح کرد: در همین راستا نخستین سطح از پیشگیری نیز به آموزش مهارتهای زندگی همچون آموزش مهارت کنترل خشم، مهارتهای ارتباطی، مدیریت استرسها، خودآگاهی، جرأتمندی و مهارت نه گفتن، مدیریت زمان و مهارت حل مسأله هستند.
کلهر گفت: دومین سطح از پیشگیری، مربوط به آگاهی و شناخت بیماریهای روان است و این آگاهی بسیار مهم است چرا که بیشتر مشکلات ما در حوزه روان مربوط به ناآشنایی شهروندان نسبت به علائم بیماریهای روان، عدم پذیرش و مراجعه به مراکز درمانی برای معالجه است؛ در نهایت سومین سطح از پیشگیری نیز به بازگردادن بیمار به جامعه مربوط است که راهکارهای خاص خود را میطلبد.
انتهای پیام/