به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم،گاهی از برخی افراد میشنویم که با کتاب خواندن بخشی از اوقات فراغتشان را پرمیکنند و هنگامی که کاری ندارند و وقتشان آزاد است به مطالعه میپردازند. کتاب خواندن در زمان بیکاری میتواند تفریح سالم و مفرحی باشد، همه ما این مسئله را به خوبی میدانیم؛ همینطور بارها و بارها از دیگران شنیدهایم یا در جایی حتماً خواندهایم که کتاب خوب است، کتاب بخوانید. اما همه ما میدانیم که چقدر آمار مطالعه در کشور ما پایین است! درست است. این مطلب حقیقت دارد که آمار کتاب خواندن و مطالعه در کشورمان بسیار پایین است. همه ما به خوبی از این مطلب آگاه هستیم، اما با این حال ترجیح میدهیم زمان بیکاری و فراغت هرکاری بکنیم جز کتاب خواندن، یکسره سرمان توی موبایل باشد اما یه صفحه کتاب نخوانیم.
کودکی، فرصت خوب عادت به کتابخوانی
ریشه آمار بسیار پایین کتابخوانی به کجا بازمیگردد؟ به کودکی؟ این قضیه حتی به قبل از مدرسه رفتن کودک بازمیگردد. هنگامی که کودک در سنین بسیار پایین قرار دارد.
بیشک با قرار دادن کتابهای پلاستیکی در دسترس کودکان نوپا میتوان آنها را با کتاب آشنا کرد. در سنین بالاتر با کتاب خواندن برایش، در هر زمانی از شبانه روز- قبل از خواب یا در طول روز- او را به دنیای جادویی و شگفت انگیز کتاب میتوان برد.
هنگامی که کودک مدرسه را آغاز میکند و کم کم خواندن و نوشتن را فرا میگیرد، با فراهم آوردن کتابهای ساده و مناسب گروه سنیاش، او را به کتابخوانی میتوان تشویق کرد، اما این جا مهم است که حواسمان را جمع کنیم که تشویق به کتابخوانی تبدیل به زور و اجبار نشود زیرا ممکن است با این کار کودک از کتابخوانی زده شود. یکی از بهترین روشهای تشویق، روش غیرمستقیم است؛ یعنی هنگامی که کودک، والدین خود را در حال مطالعه ببیند، خود به خود تشویق به این کار میشود.
یکی دیگر از روشهای بسیار تأثیرگذار، قرار دادن زمانی مخصوص (یا حتی زنگی مخصوص) در مدارس تحت عنوان زنگ کتابخوانی است که البته در برخی مدارس چنین ساعتی در نظر گرفته شده است.
زمانی برای مطالعه
گاهی فشار کار یا درس آنقدر زیاد است که تصور میکنیم حقیقتاً زمانی برای اختصاص دادن به کتابخوانی نداریم. اما اگر با هم نگاهی به زمانبندی روزانهمان بیندازیم متوجه میشویم که در اشتباهیم.
غالباً دانش آموزان دوره متوسطه زمان زیادی را صرف درس خواندن میکنند و برای استراحت به سراغ تلفنهای همراه، کامپیوترهای شخصی یا تلویزیون میروند. اگر از هر کدام از این تفریحات فقط چند دقیقه کم شود و به کتابخوانی اختصاص داده شود، تصور کنید در طول یک ماه چه زمانی صرف کتابخوانی میشود و پس از آن، در طول یک سال چقدر؟!
حال اگر به برنامهریزی روزانه یک شاغل بیندیشیم باز میبینیم که همان طور است. او میتواند بخش کوچکی از زمانش را در مسیر رفت و برگشت به سر کار در مترو، سرویس یا اتوبوس به مطالعه اختصاص دهد، تصور کنید که آمار مطالعه چقدر افزایش پیدا خواهد کرد!
تلفن همراه علیه کتاب
بدون اغراق در هر زمان و در هر مکان که به اطرافمان نگاه میکنیم، میبینیم که همه، تمام هوش و حواسشان را به تلفنهای همراهشان سپردهاند. هیچکس نمیگوید که گوشیهای هوشمند بد هستند یا استفاده از آنها باید کاملاً ممنوع شود اما استفاده بیش از حد هم مضر است. حیف نیست تمام وقت ارزشمندمان را تنها و تنها صرف گشت و گذار در فضاهای مجازی کنیم با آن حجم اطلاعاتی که منبع خیلیشان هم دقیق و مشخص نیست! در حالی که حداقل نصف این زمان را میتوان صرف مطالعه کرد، که همه ما بدون شک میدانیم کتاب منبع بسیار صحیح و دقیقی برای اطلاعات است!
روزانه زمان زیادی را در وسایل نقلیه عمومی، خصوصاً مترو میگذرانیم و متأسفانه زمان به این پرارزشی را که میتوانیم به خوبی از آن استفاده کنیم، به هدر میدهیم. برخی فقط به این طرف و آن طرف نگاهی میاندازند و به نقطهای خیره میشوند، تعداد زیادی سرشان را پایین انداختهاند و با تلفنهای همراهشان مشغولند و برخی هم البته میخوابند... تعداد بسیار بسیار کمی را شاید در حال مطالعه ببینیم. البته این را هم باید بگویم که امروزه با پیشرفت تکنولوژی، خیلیها در تلفن همراهشان کتاب میخوانند؛ شاید شما هم اهل تکنولوژی باشید و این روش را بپسندید، اما این رقم بسیار محدود است و چیزی از ناهمراهی تلفن همراه با یار مهربان نمیکاهد!
خواهش میکنم کتاب بخوانید!
مطلبی که در آخر میگویم، چیزی است که به خوبی میدانید ؛ کتاب بخوانید؛ خواهش میکنم کتاب بخوانید! پس چه شد آن شعر قدیمی که میگفت: من یار مهربانم... به راستی کتابها دوستانی هستند که ما را هیچ وقت تنها نمیگذارند؛ بی منت به ما اطلاعات ارزندهای میدهند و در هر شرایطی میتوانیم به آنها رجوع کنیم.
کتابها قادرند ما را از دنیای روزمره و گاهی کسلکننده به دنیای شگفتانگیز و پر ماجرای خود ببرند. شاید بهتر باشد، کتاب خواندن تنها برای پر کردن اوقات فراغت نباشد بلکه همانند غذا خوردن تبدیل به یک نیاز برای زنده ماندن شود.
منبع : روزنامه جوان