احمد سلامی مشاور رئیس و استاد دانشگاه بین المذاهب اسلامی در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری تسنیم درباره کارکردهای برگزاری جایزه مصطفی(ص) در تقریب و همگرایی دانشمندان جهان اسلام گفت: به نظر میرسد ابتدا لازم است بررسی کنیم که اهدای این جایزه در دین مبین اسلام مشروعیت دارد یا نه. چنانچه در تاریخ اسلام بسیار سراغ داریم جوایزی که از بزرگان دین، پیامبر و صحابه به رشادتها و کارهای شایسته و کسانی که در نبرد میان حق و باطل برتری یافته اند، تعلق گرفته است.
وب افزود: این صبغه تاریخی خود دلیل و تاییدی بر مشروعیت جایزه است. در مرحله بعد باید اثرات و نتایج برگزاری جایزه مصطفی(ص) را بررسی کرد. به نظر می رسد این جایزه علاوه بر همگرایی دانشمندان و نامزدهای دریافت جایزه تشویقی برای سایر دست اندرکاران حوزه علم و فناوری نیز هست. بدون تردید وقتی این جایزه به نماینده یا نمایندگانی از یک یا چند کشور اسلامی تعلق می گیرد، موجب تقویت رابطه و تعامل میان کشورها و دانشمندان جهان اسلام خواهد شد.
این استاد دانشگاه به سایر نتایج و ابعاد برگزاری جایزه مصطفی(ص) اشاره کرد و ادامه داد: در مراحل بعدی جایزه مصطفی(ص) موجب تقویت روابط سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تجاری کشورهای جهان اسلام می شود. وقتی یک جایزه به نخبه و دانشمندی تبعه یک کشور اعطا شود، مردم آن کشور توجه شان به آن دانشمند و دستاوردها و خدماتش در حوزه علم و فناوری، کشور متولی و مبتکر و اهدا کننده جایزه معطوف میشود و این توجه تقویت روابط و مناسبات سیاسی را به دنبال دارد.
سلامی خاطرنشان کرد: از طرف دیگر برگزاری جایزه مصطفی(ص) تشویقی برای سایر پژوهشگران و نوآوران در جهان اسلام است و آن ها را به ارتقای سطح علمی خود و تلاش بیشتر در تولید و پیشرفت علمی ترغیب می کند. این جایزه به طور کلی خیرات و نتایج مثبتی دارد که مورد تاکید خداوند در قرآن کریم نیز هست. آنجا که می فرمایند: "برای انجام کارهای نیک از یکدیگر سبقت بگیرید."
وی به پیشینه و جایگاه برتر علمی مسلمان در تاریخ اشاره کرد و گفت: زمانی که کشورهای غربی در میانه قرن های 11 تا 16 میلادی در اوج تاریکی و عقب ماندگی به سر می بردند، کشورهای اسلامی از نظر علم و فناوری در اوج پیشرفت بودند. غربیها همچنان از خدمات دانشمندان مسلمان به علم بهره می برند و علوم و تکنیک های امروزی اروپایی و آمریکایی بر مبنای دستاوردهای اندیشمندان مسلمان قرار گرفته است. بعد از جنگهای صلیبی، غرب منابع علمی جهان اسلام را به یغما برد و اصول پیشرفت را از آنان آموخت و ارتقای آن ها پرداخت. اگر ما به این فاصله و وقفه ای که در مسیر پیشرفت علمی مسلمانان ایجاد شد، توجه کنیم و درصدد جبران آن برآییم، مسلما موقعیت و جایگاه علمی و تاریخی مسلمانان را احیا خواهیم کرد.
انتهای پیام/