«آمین می‌آورم» در قم نقد و بررسی شد
جلسه نقد و بررسی «آمین می‌آورم» با حضور نویسندگان و منتقدانی چون مهدی حمیدی‌پارسا، ابراهیم اکبری‌دیزگاه و محمدحسین محمدی در قم برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، جلسه نقد و بررسی رمان «آمین می‌آورم» در مرکز فرهنگی و هنری دفتر تبلیغات اسلامی قم برگزار شد.
در این جلسه نویسندگان و منتقدانی همچون مهدی حمیدی پارسا، ابراهیم اکبری دیزگاه و محمدحسین محمدی به بیان نظرات خود در مورد کتاب «آمین می‌آورم» پرداختند.
حمیدی پارسا با اشاره به مینی مالیستی بودن پیرنگ «آمین می‌آورم» اظهار داشت: در این رمان نویسنده به تحولات درونی می پردازد و اتفاقات بیرونی نیز باعث شکل گیری احساسات و کنش‌های درونی است. به همین دلیل شخصیت رمان دارای تعارض‌های درونی مختلف است و این درگیری‌های درونی کار تنش و درگیری داستان را جلو می‌برد.
نویسنده و منتقد ادبی گفت: شخصیت اصلی داستان گویا از بیرون سرخورده شده است به همین دلیل به درون خود پناه می‌برد.
حمیدی پارسا با بیان اینکه راوی داستان معمولا به کنش‌های بیرونی بی‌میل و بی‌تفاوت است، تصریح کرد: اگر رمان پلات محور باشد قرار است در هر فصل یک اتفاق جدید رخ بدهد و رمان در هر فصل یک قدم نیز جلو می‌رود اما فصل‌های «آمین می‌آورم» اینگونه نیست چون قرار نیست زنجیره‌ای از اتفاقات بیرونی را روایت کند.
وی افزود: این رمان براساس تداعی‌های شخصیت حرکت می‌کند نه اتفاقات بیرونی. در واقع بهانه روایت تداعی است و بعضی جاهای داستان این تداعی‌ها طولانی می‌شود به نحوی که به چند تداعی می‌رسد.
نویسنده و منتقد ادبی قمی گفت: بهانه روایت در ظاهر مرگ جابر برادر شخصیت اصلی داستان است و راوی تردیدهایی درباره مرگ برادرش دارد که آیا دعای او سبب مرگ جابر شده یا جابر به دلیل بیماری فوت کرده است تا اینکه در صفحه 136 به مرگ جابر اشاره می‌کند.
وی با اشاره به بخشی از متن رمان که نوشته شده است «خودکشی برای آدمی مثل جابر جالب است»، عنوان کرد: اگر برداشت من از داستان درست باشد باید فعل این جمله (بود) باشد. در ابتدای رمان راوی می‌خواهد بمیرد اما نمی‌دانیم چرا تا اینکه در اواسط داستان این گره باز می‌شود. به نظر من باید داستان طوری روایت می‌شد تا آرزوی مرگ راوی برای خواننده باورپذیر‌تر شود.
محمد حسین محمدی داستان نویس قمی در پاسخ به ایراد حمیدی توانا گفت: راوی در جایی از داستان می‌گوید یک هفته گذشته است و من دارم می‌نویسم بنابراین از ابتدای رمان به مرگ جابر اشاره شده و زمان افعال نیز مناسب است.
حمیدی پارسا گفت: شخصیت داستان سکولار نیست بلکه انسان امروزی است که می‌خواهد دین دار باشد و ایمانش هم شاعرانه و سنتی نیست و در این روایت از بعضی مناسک دین که به اعمال ظاهری محدود شده اعتراض می‌کند.
وی با اشاره به نظریه چندصدایی یا مکالمه‌گرایی داستان افزود: چندصدایی با مفهموم فرجام ناپذیری و مفهوم دیگری گره می‌خورد و اگر این دو امکان در اثری باشد، می‌گوییم آن اثر چندصدا با مکالمه گرا است.
انتهای پیام/
