به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمدرضا هادیلو در روزنامه جوان نوشت: دولت برای همه چیز بستههای نجات بخش ارائه میکند، الا درد اصلی جامعه که مشکلات مرتبط با جوانان است. از وام 25میلیونی خودرو که معلوم نشد به جز پر کردن جیب خودروسازان، چه اثری در جامعه داشت گرفته تا کارت اعتباری 10 میلیون تومانی برای خرید لوازم خانگی که بیشتر به حمایت از محصولات خارجی میماند و از همین ابتدا صدای تولیدکنندگان داخلی را درآورده. البته زمزمههایی نیز در مورد تسهیلات 30 تا 80 میلیونی خرید خانه به گوش میرسد که حتماً تا چند روز دیگر شرایط دریافتش اعلام خواهد شد.
تمام این به اصطلاح حمایتها در شرایطی صورت میگیرد که درد اصلی جامعه، جوانان و مشکلات مربوط به این قشر است. بالا رفتن سن ازدواج، بیکاری و گرانی مسکن از جمله معضلاتی است که گریبان جوانان را چسبیده است.
اما با این حال هنوز بانک مرکزی با یک وام 3میلیونی که با هزار چک و سفته و ضامن به زوجین میدهد، فکر میکند گام بزرگی در رفع مشکل ازدواج جوانان برداشته است.
بیشک هیچ یک از بستههای دولت نمیتواند جزو انتخاب جوانان باشد. زیرا جوانی که در لیست بیکاران جامعه قرار دارد نه توان دریافت وام 80میلیونی را دارد و نه میتواند اقساط 800هزار تومانی وام 25میلیونی خودرو را پرداخت نماید.
با این حال گویی عدهای نشستهاند و برای خالی نبودن عریضه طرحهایی ارائه میکنند تا حداقل نشان دهند جوانان خیلی هم بینصیب نماندهاند.
در همین رابطه میتوان به ازدواج سبز یا بیمه ازدواج اشاره کرد که ارتباط جدی با رفع مشکلات واقعی سر راه ازدواج جوانان ندارد.
نباید فراموش کنیم که در حال حاضر مشکل جوانان فقط وام ازدواج نیست. البته رقم این وام حتی در صورت پرداخت، آنقدر پایین است که دردی از جوانان درمان نمیکند.
به عقیده کارشناسان اشتغال جوانان بسیار مهمتر از ازدواج بوده و در گام نخست باید به آن توجه شود زیرا تا زمانی که اشتغال جوانان سامان نیابد، طرح بقیه موارد در حد مسائل سطحی است.
پس از اشتغال باید موضوع مسکن جوانان مورد توجه و تامل قرار بگیرد. چطور میشود جوانی را که فاقد مسکن است به امر ازدواج ترغیب کرد. حال اگر از هزینه تهیه اقلام زندگی و خرج عروسی چشم پوشی کنیم، واقعاً با چند میلیون وام ازدواج چطور میتوان سرپناهی برای زوجین تهیه کرد.
زمان بازی با کلمات به پایان رسیده است و دیگر نمیتوان با قولهای واهی سر جوانان را گرم کرد. جوانان ثابت کردهاند که استعدادهای فراوانی در حوزه اشتغال دارند اما به دلیل ساختارهای پیچیده اداری و نبود سیستمهای حمایتی بسیاری از این پتانسیلها هرز میرود و تا زمانی که فکری برای این مسائل نشود، نمیتوان انتظار داشت با طرحهای سطحی و فانتزی، از میزان مشکل آنان کاسته شود.
با این تفاسیر دولت نشان داده یا از مشکلات جوانان خبر ندارد یا نمیخواهد به رفع آنها بپردازد که احتمال دوم بسیار قویتر است. چطور برای پرداخت کارتهای 10میلیونی خرید لوازم خانه که این اجازه را به خریدار میدهد حتی اجناس خارجی بخرد، دولت اعتبار دارد اما برای ازدواج جوانان سالهاست که کفگیرش به ته دیگ رسیده و هیچ راهکاری برای برون رفت از این وضعیت به ذهنش نمیرسد. اگر دولت وام 25 میلیونی خودرو یا 80 میلیونی مسکن را به بهانه خروج از رکود به بازار تزریق میکند، آیا فکر نمیکند ایجاد زمینههای اشتغال در جامعه گامی به مراتب بزرگتر و اساسیتر در جهت خروج از رکود به شمار میآید. به هر حال جوانان مفقودان برنامههای دولت هستند؛ برنامههایی که همه کس و همه چیز را میبیند الا اصل ماجرا را.
انتهای پیام/