به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری تسنیم، آیتالله سیدمصطفی محققداماد استاد حوزه و دانشگاه در چهارمین همایش "نقش پژوهش در فرآیند قانونگذاری"، گفت: براساس اصل دوم قانون اساسی یکی از پایههای حکومت جمهوری اسلامی ایران اجتماعی مستمر است، اما ضمانت اجرایی این اصل در قانون اساسی قید نشده است.
وی با بیان اینکه سعادت یک ملت در قوانین ارزنده و مجریان برازنده آن است، افزود: هر چقدر مدیران برازنده و فرهیخته باشند بدون قوانین ارزنده موفقیتی نخواهد داشت و اگر قوانین نیز ارزنده نباشند چنانچه مجریان هم فرهیخته باشند ملت به سعادت نخواهد رسید.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه اجتهاد مستمر پشتوانه تقنینی کشور است، اظهار داشت: البته وظیفه نمایندگان در این میان سنگینتر است. ما در یکصد سال گذشته قوه مقننه نداشتیم و قوانین ما طبق قوانین مدرن طراحی میشد و قضات نیز براساس اجتهاد قضاوت میکردند و در آن زمان شرط قاضی بودن، مجتهد بودن وی بود.
آیتالله محققداماد ادامه داد: اگر قانون مدون شود و قرار باشد کشور با این قوانین اداره شود، لازم است بار آن به نهاد اجتماع مستمر واگذار شود.
وی با بیان اینکه ملت ایران از نمایندگان مجلس میخواهد که نیازهایشان را با نیازهای سی سال قبل آنها مقایسه نکنند، تصریح کرد: ملت ایران به دست شما نمایندگان سپرده شده که باید بیاندیشید و مصالح ملی را در نظر بگیرید و شجاعانه فکر کرده و تصمیم بگیرید. نمایندگان باید در بهینه کردن زندگی روزمره مردم براساس اجتهاد مستمر توجه کنند.
استاد حوزه و دانشگاه با تأکید بر اینکه کشور ما زیر چتر نهاد مقدس مقننه قرار دارد، خطاب به رئیس سازمان انرژی اتمی، گفت: آقای صالحی ای کاش در کنار پیشرفتهای علمی کاری میکردید که مدیریت علمی نیز در کشور راهاندازی شود. چه کسی در این زمینه کوتاهی کرده، آیا مجلس در این میان اجتهاد مستمر نداشته است؟
آیتالله محققداماد با بیان اینکه بیان طرحها و لوایح باید با پشتوانه اجتهاد مستمر باشد، خاطرنشان کرد: ما گرچه پیشرفت علم در برخی نقاط داشتهایم که قابل قبول بوده و مایه سرافرازی است، اما سوال این است که در علم پزشکی اخلاق پیش نرفته است.
وی به حادثه بیمارستان خمینیشهر اشاره و تصریح کرد: گریهآور و شرمآور است که در یکی از شهرستانهای کشورمان مادر و پدری پول برای بخیه فرزندشان نداشته باشند و پزشکان نیز بخیه آن کودک را بکشند. خدا کند این مسئله دروغ باشد، در غیر این صورت برای این انحطاط اخلاقی باید فکری کنیم. باید برای آن گریه کرد.
انتهای پیام/