به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، یکی از مهمترین مسائل در پروژههای جمع آوری گازهای همراه نفت انتخاب روش جمع آوری این گاز است. به صورت کلی برای جمع آوری گازهای همراه نفت سه روش عمده ساخت واحدهای ان.جی.ال، تزریق گاز همراه به میدانهای نفتی با هدف افزایش برداشت و یا تولید برق با استفاده از مولدهای تولید پراکنده وجود دارد.
بررسی برنامههای شرکت ملی نفت برای جمع آوری گازهای همراه نفت نشان میدهد که اکثر این برنامهها بر مبنای ساخت واحدهای ان.جی.ال بنا شدهاند که نیاز به سرمایه گذاری زیادی دارد؛ به عنوان مثال در مناطق نفت خیز جنوب 7.5 میلیارد دلار برنامه ساخت واحدهای ان.جی.ال تعریف شده است اما خبری از جذب سرمایه و پیشرفت این پروژه ها شنیده نمیشود.
اگرچه ساخت این واحدها از ارزش افزوده بالاتری برخوردار است اما تعویق راهاندازی این پروژهها باعث سوزانده شدن سه دهه گاز همراه در این مناطق شدهاست. روزانه حدود 25 میلیون مترمکعب گاز همراه نفت (معادل گاز تولیدی یک فاز پارس جنوبی ) بدون استفاده میسوزد و این در حالیست که با سرمایهگذاری حدود 500 میلیون دلار میتوان این گاز را به میدانهای نفتی تزریق و علاوه بر افزایش حجم تولید نفت، در کوتاه مدت از هدر رفت گازهای همراه جلوگیری کرد.
از طرف دیگر نمیتوان شرکت ملی نفت را برای انتخاب نوع روش ملزم کرد ولی به نظر میرسد به دلیل سودآوری پایینی که جمع آوری گازهای همراه نفت نسبت به پروژه های بالا دستی نفت دارد، نیاز است که در برنامهریزیهای این شرکت در جمع آوری گاز همراه نفت تجدید نظر شود. محاسبات نشان میدهد که سود آوری جمع آوری گازهای همراه نفت از میدانهای کوچک نفتی کم است و به همین علت انگیزه کافی برای حرکت و سرمایهگذاری در این حوزه وجود ندارد.
در دنیا شرکتهای بهرهبردار موظف به جمع آوری گازهای همراه نفت هستند و قوانین سختی در این باره تعیین کرده شده است، اما نکته اصلی اینجا است که شرکت ملی نفت خود را ملزم به جمع آوری گازهای همراه نفت نمیداند و قوانین تنبیهی لازم برای جمع آوری گازهای همراه نفت در این حوزه وجود ندارد.
بنابر این لازم است که در تعریف پروژههای جمع آوری گازهای همراه نفت تجدید نظر صورت گیرد و به جای تعریف پروژههای بزرگ که نیازمند سرمایهگذاری زیادی است، برنامههایی به صورت کوتاه مدت و میان مدت مانند تزریق گاز به میدان و تولید برق در کنار پروژههای شرکت ملی نفت تعریف و سیاستهای تأمین مالی این پروژه ها به سمت کوچکسازی طرح ها حرکت کند و قوانینی بازدارنده برای جلوگیری از ادامه سوزانده شدن این حجم از گاز تدوین شود.
مهدی یاوری
انتهای پیام/