به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، در حالی که جمعیت شهر تهران در افق طرح جامع این شهر ( سال 1405) با رشد طبیعی جمعیت آن و تجزیه و تحلیل نتایج آخرین سرشماری نفوس و مسکن کشور در سال 1385، معادل 7.8 میلیون نفر پیش بینی شده بود، اکنون در سال 1394 کلانشهر تهران جمعیتی بالغ بر 8 میلیون و 500 هزار نفر دارد.
این رقم، برآوردی از جمعیت ساکن در کلانشهر تهران است؛ اما در طول شبانه روز حدود یک میلیون و 500 هزار نفر تا 2 میلیون نفر جمعیت شناور در این شهر تردد می کنند. جمعیتی که اغلب در شهرها و شهرک های اطراف کلانشهر تهران ساکن هستند و بعضا تمام طول روز را به علت کار، تحصیل و ... در شهر تهران می گذرانند و به شهرهای اطراف پایتخت که به عبارتی شهرهای خواب هستند می روند.
علاوه بر این، تراکم فروشی منبع اصلی تأمین درآمد شهرداری تهران است. این مسئله موجب شده تا هر روز بر تراکم این شهر افزوده شود. در طرح تفصیلی شهر تهران میزان تراکم هر منطقه و محدوده این شهر مشخص شده اما آنقدر راه دور زدن قانون به اسم صدور مجوزهای پیش از اجرای طرح تفصیلی و تبصره های تطبیقی در تراکم پذیری بیشتر یک منطقه وجود دارد که به وضوح می توان افزایش روزافزون جمعیت تهران را به چشم دید.
همچنین، حاشیه نشینی و گسترش سکونتگاههای غیررسمی نیز در حاشیه کلانشهر تهران، معضلی است که به افزایش جمعیت ساکن و شناور پایتخت دامن می زند. در تهران علاوه بر جمعیت ساکن موجود، تعداد خانه های ساخته شده با مجوزهای گذشته و جدید که اکنون خالی از سکنه هستند، قابل توجه است. با مراجعه به بنگاههای معاملات ملکی در اقصی نقاط پایتخت می توان به وضوح خانه های نوسازی را دید که برای فروش یا برای رهن و اجاره در لیست معاملات قرار دارند.
شهر تهران، اکنون نیز همچون دهه های گذشته مهاجرپذیر است و خانه های خالی در متن این شهر و سکونتگاههای غیررسمی در حاشیه آن و همچنین شهرکها و شهرهای جدید خواب اطراف این کلانشهر، میزبان مهاجران جدید هستند.
این افزایش افسارگسیخته جمعیتی در پایتخت ایران در حالی است که تأمین آب شرب این کلانشهر با جمعیت فعلی در زمانهای پیک مصرف با مشکل مواجه می شود و این کمبود منابع آبی، تهران را در فصل های گرم در وضعیت قرمز آبی قرار می دهد.
آخرین منبع آبی تهران، سد ماملو است که فاز اول آن در مدار بهره برداری قرار گرفت. فاز دوم انتقال آب از سد ماملو نیز قرار است تا پایان سال جاری کلید بخورد و در طی یک سال و نیم تا دو سال پس از آغاز فرآیند اجرایی، به مدار بهره برداری وارد شود؛ که با تکمیل این فاز، 2.5 مترمکعب بر ثانیه به ظرفیت تأمین آب شرب استان تهران اضافه می شود که بخش اعظمی از این حجم، به شهر تهران اختصاص می یابد. این آخرین منبع تأمین بیشتر آب برای پایتخت است. دیگر نه منابع زیرزمینی دشت تهران و دشتهای اطراف تهران ظرفیت اضافه برداشت را دارند و نه منبع جدیدی جز 5 سد فعلی تأمین آب شرب این کلانشهر وجود دارد که بتوان از منابع سطحی برداشت بیشتری داشت.
شهرهای اطراف پایتخت نیز وضعیتی نامطلوب در توسعه افسارگسیخته بدون توجه به عرضه و تقاضای آب و تطابق رشد جمعیتی با منابع آبی موجود دارند. با تمام این اوصاف، دولت، شهرداری، مجلس شورای اسلامی، شورای اسلامی شهر، دستگاههای نظارتی و قضایی باید دست به دست هم بدهند و از وقوع آینده ای که جمعیت ساکن در تهران برای تأمین آب شربشان به جداول جیره بندی خیره شوند، جلوگیری کنند.
انتهای پیام/