به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه اینترنتی گلوبال ریسرچ، تجدید و افزایش تحریم های آمریکا و اروپا علیه روسیه و تهدید اعمال تحریم های جدید علیه ایران، سلاحی است که مدتهاست از سوی کشورهای غربی علیه هر کشوری که از سیاست های آنها تبعیت نکند به کار گرفته می شود. از کوبا گرفته تا چین و زیمبابوه و ونزوئلا همگی تجربه مواجهه با این تحریم ها را دارند.
برخی به اشتباه امیدوارند که کشورهای متحد آمریکا در اروپا به صورت مستقل عمل کنند و تمایل بیشتری نسبت به همکاری با ایران و روسیه از خود نشان دهند. اما این یک طرز فکر خوش خیالانه و مبتنی بر ارزیابی های اشتباه است.
این یک واقعیت غیرقابل تردید است که بخش های مختلف اقتصاد کشورهایی که گرفتار تحریم هستند، با مشکل مواجه اند، اما رژیم واشنگتن و رژیم های وابسته به آن در اروپا به دنبال دستاوردهای بیشتری هستند و تمایل دارند برای رسیدن به این هدف برخی مشکلات را نیز تحمل کنند. این دستاوردهای بیشتر طبیعتا عبارت است از کنترل کامل منابع ایران و روسیه و کل اوراسیا.
آنها امیدوارند با تضعیف حکومت هایی که تحت این تحریم ها قرار دارند و جایگزین کردن آنها با حکومت هایی کاملا دست نشانده بتوانند از منابع این کشورها بهره ببرند. اما اگر این طرح عملی نشود، طرح هایی برای لشکرکشی و جنگ مطرح می شود.
آمریکایی ها مدام از استراتژی «رویارویی و گفت و گو» استفاده می کنند و گاهی خود را به ظاهر آماده همکاری نشان می دهند، اما همواره از مذاکرات برای زمینه چینی برای مرحله بعدی یعنی تهاجم نظامی استفاده می کنند.
آنها تاکنون چندین بار این کار را با روسیه انجام داده اند و موفق شده اند بخش هایی از حاکمیت ایران را برای محدود شدن برنامه هسته ای اش متقاعد سازند. اما ایران باید از روسیه و کوبا بیاموزد که هرگز نمی توان به آمریکایی ها اعتماد کرد، و آنها همواره زیر میز مذاکره یک طرح مداخله نظامی را پنهان کرده اند.
مهم نیست که ایران تا چه حد برای جلوگیری از جنگ از اصول خود کوتاه بیاید. تا زمانی که ایران تلاش دارد به عنوان یک دولت مستقل عمل کند، این برای آمریکایی ها کافی نیست. جنگ اقتصادی همچنان که 55 سال است علیه کوبا ادامه دارد، علیه ایران نیز ادامه خواهد یافت.
انتهای پیام/81