به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از ایسنا، سوکانیا چاکرابارتی، استادیار موسسه فناوری در نیویورک مانند زمینشناسان که از امواج برای شناسایی ویژگیها و ساختار درونی زمین بهره میبرند، از امواج دیسک کهکشانی برای نقشهبرداری ساختار داخلی و جرم کهکشانها استفاده کرده است.
گروه تحقیقاتی او از مشاهدات طیفسنجی برای محاسبه سرعت سه متغیر قیفاووسی استفاده کرده و از ستارگان به عنوان معیاری برای اندازهگیری مسافت در کهکشانها در صورت فلکی نور بهره بردهاند.
چاکرابارتی از متغیرهای قیفاووسی برای مشخص کردن موقعیت یک ماده تاریک که بر یک کهکشان کوتوله در فاصله 300 هزار سال نوری از زمین غلبه کرده بود، استفاده کرده است.
دیسک کهکشان راه شیری در فاصله 48 هزار سال نوری پایان مییابد.
چاکرابارتی گفت: سرعت شعاعی متغیرهای قیفاووسی آخرین بخش از شواهد ماست که تاکنون به دنبال آن بودهایم. وی در ادامه افزود: از این گفته میتوان نتیجه گرفت که آنها جزئی از کهکشان ما نیستند.
ذرات نامرئی یا همان ماده تاریک 85 درصد از جرم جهان هستی را تشکیل دادهاند.
وی خاطرنشان کرد: این ماده مرموز یک مشکل اساسی در علم اخترشناسی است که هنوز درک نشده است.
روش وی برای مکانیابی کهکشانهای ماهوارهای تحت سلطه ماده تاریک، منجر به پدیدار شدن قواعدی در لرزهشناسی برای کشف بخشهای درونی کهکشانها شده است.
یافتههای حاصل از این مطالعات در Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
انتهای پیام/