به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ،ویژه نامه جوان گفت وگویی با آیت الله سید جعفر کریمی عضو دوره اول مجلس خبرگان درباره مطرح شدن شورای رهبری ،و قائم مقامی آقای منتظری داشته است.
حضرتعالی در جریان انتخاب آیت الله منتظری به قائم مقامی رهبری بودید، لطفاً در آغاز این گفت وشنود، درباره فرآیندی که به این انتخاب منجر شد، توضیحاتی بفرمایید .
بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله رب العالمین وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین (ع). دوران جنگ بود و کشور با مشکلات متعددی چون تأمین نیازهای مردم و هزینه جنگ روبه رو بود. مرحوم امام جمعه وقت آبادان این موضوع را مطرح کرد: «در این شرایط بحرانی، اگر خدای ناکرده برای حضرت امام اتفاقی پیش بیاید، مسئولان فرصت نخواهند داشت که با مشورت و تأمل برای جانشینی ایشان فردی را پیدا کنند، بنابراین بهتر است که از باب احتیاط از حالا فکری بکنیم».
یعنی انتخاب آقای منتظری به قائم مقامی رهبری، پیشنهاد ایشان بود؟
بله، ایشان گفت: «آقای منتظری هم به خاطر مدارج علمی، هم سوابق انقلابی و هم حسن ارتباط با امام و حضور در صحنه انقلاب و اداره کشور، گزینه مناسبی هستند.» چند نفر از دوستان هم با این پیشنهاد موافقت کردند .
در این باره با حضرت امام مشورت نشد؟
خیر، چون خود امام بنای دخالت در تصمیم گیریهای مجلس خبرگان را نداشتند و قرار هم نبود که مجلس خبرگان در پیشنهادات خود با امام مشورت کند .
نظر خود شما درباره این انتخاب چه بود؟
من با برداشتی که از آرای حضرت امام داشتم، میدانستم که با شیوه مدیریتی آقای منتظری و نیز نحوه سیاستمداری او و عدم توجه ایشان به برخی از جوانب موضوعات، موافق وطبعا به این انتخاب راضی نیستند و ایشان را برای تصدی چنین مسئولیت خطیری مناسب نمیدانند.
چرا حضرت امام از قائم مقامی آیت الله منتظری نگران بودند؟ از نگاه ایشان ،نقاط ضعف آقای منتظری چه چیزهایی بودند؟
امام مراتب علمی و فقاهت و سوابق آقای منتظری را قبول داشتند، اما ایشان را زودباور و ساده اندیش و ناآشنا به مصالح عالیه نظام و غافل از حیلههای دشمنان داخلی و خارجی میدانستند. از این گذشته معتقد بودند بیت آقای منتظری، محل رفت وآمد افراد بدسابقه، فرصت طلب ،ماجراجو و مفسد است. امام یک بار توسط بنده و یک بار هم توسط آقای راستی و آقای شرعی و بنده، برای ایشان پیام فرستادند بیت شان را از افراد شرور، به خصوص سیدمهدی و سیدهادی هاشمی پاک و آنها را از خود دور کنند، اما ایشان این پیامها را جدی نگرفتند!
شما با شورا ی رهبری موافق بودید؟این ایده تا چه حد درآن مجلس مقبولیت داشت؟
خیر،نه آن موقع موافق بودم،نه حالا هستم،اشکالاتی که آن روز به شورای رهبری داشتم ،هنوز هم دارم و آن را برای اداره کشور کارامد نمی دانم.علاوه براین ،بر اینکه بر اساس مبنای فقهی ولایت فقیه ،شورای رهبری را فاقد وجاهت شرعی و مبنای علمی می دانم،بنابراین در همان جلسه تصمیم داشتم که اگر شورای رهبری مطرح شد،اشکالات اساسی ای را مطرح کنم چون نه در آن مجلس و نه بیرون از آن ،سه تن را که بتوانند هماهنگ اداره کشور را به عهده بگیرند،سراغ نداشتم.
خوشبختانه بحث شورایی شدن رهبری رای نیاورد و سرانجام آقا به هیئت رئیسه مجلس پیشنهاد شد و آقای هاشمی رفسنجانی از تریبون مجلس نام ایشان اعلام کرد.
عده ای در آن برهه این شبهه را مطرح می کردند که رهبر انقلاب باید مرجع باشد. این مشکل چگونه حل شد؟
پس از رأی گیری و انتخاب حضرت آقا به رهبری، آقای هاشمی از قول حضرت امام نقل کرد که: «آقایان به دنبال مجتهد صاحب رساله و سرشناس که عده ای مقلد داشته باشد نباشند بلکه مجتهد بودن و مدیر و مدبر و شجاع و توانمند بودن برای اداره کشور مانند آقای خامنه ای کافی است.» نقل این گفته امام، اسباب دلگرمی بیشتر ما شد.
نظر خود ایشان چه بود؟
اتفاقا پس از این انتخاب، بنده در جلسه ای خدمتشان عرض کردم که: «شما تا به حال رئیس جمهور بوده اید که سمتی سیاسی و اجرائی است اما اینک که درکسوت رهبری درآمده اید، مهمترین ویژگی آن قدرت علمی و فقهی است و مردم به تدریج نیازهای فقهی خود را با شما مطرح خواهند کرد. خود را برای پاسخگویی به این نیاز ها مهیا کنید.» ایشان در همان جلسه درنهایت تواضع فرمودند: «آقایان دیگر هستند و نیازی به من نیست، امیدوارم که مردم هیچگاه در این امور به من نیاز پیدا نکنند. ان شاءالله فقهای عالی مقدار همواره در بین مردم باشند و مسائل فقهی آنها را اداره کنند. خوب است که مردم به من فقط در اداره امور جاریه کشور اکتفا کنند ».
این فرمایش ایشان است، ولی خواست مردم چیز دیگری بود و هست و تا آنجا که بنده اطلاع دارم، حجم استفتائاتی که به دفتر ایشان میرسد،کمتر از استفتائاتی که به دفتر امام(ره) می رسید نیست. قدرت استنباط معظم له و اجتهاد ایشان هم که بحمدلله طی سالهای رهبری ایشان هر روز آشکارتر از روز قبل شده است .
منبع:جوان
انتهای پیام/