به گزارش خبرگزاری تسنیم، پیش از این به پنج جشنوارۀ آسیایی پرداختیم، حال امروز فرصت مناسبی است تا به چند جشنواره از قارۀ اروپا بپردازیم.
1. تجربۀ فیلم آمستردام. این جشنواره که سالانه در شهر آمستردام در هلند برگزار می شود «جشنوارۀ بین المللی فیلم کوتاه آمستردام» برگزار می کند. این عنوان ابتدا برای کل جشنواره به کار می رفت، اما جشنواره ترجیح داد تا تمرکز خود را نه بر فیلم کوتاه، که بر همۀ انواع فیلمسازی بگذارد و به همین دلیل نام آن را «تجربه» گذاشت. تمرکز اصلی جشنواره، همان طور که از نام آن بر می آید، بر بین المللی بودن است و مسئولان برگزاری آن از بین افرادی بسیار مختلف از پیش زمینه های فرهنگی و اجتماعی مختلف انتخاب شده اند. این جشنواره برای اولین بار در سال 2006 برگزار شد و در بخش های مختلفی فیلم ها به رقابت پرداختند. در این جشنواره همچنین در کنار نمایش فیلم های بخش های جنبی مانند کارگاه های فیلم سازی نیز برگزار می شود.
2. جشنوارۀ بین المللی فیلم آنتالیا. این جشنواره که پیش از این به نام «جشنوارۀ پرتغال طلایی آنتالیا» شناخته می شد هر ساله در این شهر اروپاییِ ترکیه برگزار می شود. این جشنواره که سابقۀ آن به سال 1963 باز می گردد مهم ترین جشنوارۀ فیلم در ترکیه است. این جشنواره رقابتی است و در آن فیلم ها در بخش های مختلفی نظیر بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین تصویر، بهترین موسیقی و بهترین بازیگر زن و مرد با هم رقابت می کنند. این جشنواره جایزۀ نقدیِ نسبتاً قابل توجهی هم دارد و مثلاً به بهترین فیلم مبلغی معادل صد و چهل هزار دلار اهدا می شود. البته این جشنواره در سال های اخیر با دولت اردوغان دچار مشکلاتی نیز شده است و مثلاً در سال 2014 مجبور به سانسور فیلم هایی از این جشنواره شد.
3. جشنواره فیلم کمبریج. این جشنواره، همان طور که از نام آن پیداست، در شهر دانشگاهی کمبریج در بریتانیا برگزار می شود این جشنواره نسبتاً قدیمی است و از سال 1977 سابقه دارد. جالب توجه بودن این جشنواره بدین دلیل است که به طور سنتی بسیاری از فیلم هایی که قرار است در جشنواره های بزرگی نظیر جشنوارۀ فیلم برلین و جشنوارۀ کن شرکت کنند ابتدا بخت خود را در این جشنواره می آزمایند. این جشنواره هر سال سه جایزۀ بهترین فیلم بلند داستانی، بهترین فیلم مستند و بهترین فیلم کوتاه را اهدا می کند. از نکات قابل توجه دیگر دربارۀ این جشنوارۀ رابطۀ طولانی وودی آلن با این جشنواره است و اولین پخش رسمیِ فیلم های او در چند سال اخیر مانند «نیمه شب در پاریس» در بریتانیا در این جشنواره بوده است. همین رابطه به این جشنواره کمک کرده است تا با هالیوود رابطۀ خوبی داشته باشد و مثلاً با کوئنتین تارانتینو و جانی دپ هم روابط محکمی پیدا کنند.
4. جشنوارۀ فیلم افریقایی گَلوِی. این جشنواره سالانه در شهر گلوی در کشور ایرلند برگزار می شود. نکتۀ بسیار جالب توجه دربارۀ این جشنواره این است که جشنواره ای است برای فیلم های افریقایی در یک کشور اروپایی و هدف عمدۀ آن معرفی فیلم های فیلمسازان افریقایی به اروپا او علی الخصوص بریتانیا است. این جشنواره همچنین به دنبال ادای احترام به تنوع فرهنگی در شهر گلوی است که در ایرلند بیشترین جمعیت مهاجران افریقایی (8/2 درصد) را داراست. این جشنواره هر سال علاوه بر فیلم های افریقایی پذیرای فیلم های غیر افریقایی نیز هست، اما تعداد شرکت کنندگان افریقایی به طور چشمگیری بیشتر است.
5. جشنوارۀ فیلم بیایید آزاد باشیم. این جشنواره که در سال 2012 پایه گذاری و برای اولین بار در سال 2013 برگزار شده به دنبال این است که از طریق رسانۀ فیلم دربارۀ معانی مختلف آزادی کنکاش کند. این جشنواره که هر سال در شهر لندن برگزار می شود را یک کارگردان امریکایی فلطینی به نام طارق ناصر پایه گذاری کرده و به همین دلیل هم فیلم سازان فلسطینی و عرب به آن توجه نشان می دهند. در اولین سال برگزاری به رغم محدودیت موضوع 37 فیلم در این جشنواره شرکت کردند که موفقیت قابل توجهی به حساب می آید.
انتهایپیام/