به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، در آستانه سالروز خروج نیروی ارتش شوروی سابق از افغانستان میهمان اسماعیل خان از رهبران جهادی و وزیر سابق انرژی و آب افغانستان بودیم تا از وی در این رابطه و مسائل روز افغانستان سؤالاتی بپرسیم.
در زیر بخش دوم این گفتوگو را مطالعه میفرمایید:
تسنیم: اگر خاطرات و مطلب خاصی از دوران جهاد در ایران دارید برای ما بیان کنید؟
اسماعیلخان: از مهاجرت ملت بزرگ افغانستان به جمهوری اسلامی ایران بیش از 37 سال میگذرد که عمر یک انسان است. در زمان جهاد، زمانی که تعداد زیادی از مجاهدین مجروح و شهید میشدند، ما بیمارستانی نداشتیم که بهصورت تخصصی به مداوای مجروحین بپردازد. با بیمارستانهای صحرایی با تجهیزات کم پزشکی که در داخل روستاها داشتیم که مدام بمباران میشد، فقط میتوانستیم از خونریزیهایی که باعث شهادت میشد، جلوگیری کنیم. در پشت جبههها، مسئولین جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با پذیرش مهاجرین و انتقال هزاران مجروحی که امید به زندگی برای آنها بسیار کم بود و دلسوزی پزشکان و کارمندان بیمارستانها در مداوای مجروحین نشان دادند که ما در این جبهه تنها نیستیم. مجاهدین افغان همیشه مطمئن بودند که محل بازگشت و استراحت دارند و من این خاطرات زیاد را نمیتوانم در چند جمله بیان کنم.
من ضمن آرزوی شادی روح امام راحل، از همه مسئولین جمهوری اسلامی از آن زمان تاکنون بهخاطر انتقال مجروحین و زخمیها به بیمارستانهای ایران و پذیرفتن مجاهدین و خانوادههایشان تشکر میکنم. از ملت ایران نیز بهدلیل پذیرفتن بیش از 3 میلیون مهاجر افغانستانی در آن شرایط سپاسگزارم. من نمیتوانم با یک کلمه تشکر حق مطلب را ادا کنم و فقط میتوانم از خدا بخواهم که کشور جمهوری اسلامی ایران را در تمام فراز و نشیبهای دنیا سربلند و موفق بدارد.
تسنیم: بسیار عالی هست که شما با پوشیدن لباس و دستار زمان جهاد هنوز هم حضور دارید و با توجه به فرمایش رهبر انقلاب مبنی بر اینکه «من دیپلمات نیستم بلکه یک انقلابی هستم»، انتظار مجاهدین افغانستانی و پیر مجاهدانی که بیش از 37 سال مبارزه کردند از کشور ایران انقلابی نه ایران دیپلماتیک چیست؟
اسماعیلخان: تشکر از شما که از دستار جهاد ما صحبت کردید. مجاهدین افغانستان در دوران جهاد با لباس بسیار عادی و اوضاع اقتصادی ضعیف و غذای بسیار کم و با تجهیزات بسیار اندک در نهایت سادگی اما با توکل به خدای متعال مبارزه را شروع کردند؛ ما در ابتدای جهاد خواستیم یک سمبل داشته باشیم و همه مجاهدین که در حوزه غرب افغانستان مبارزه میکردند، از دستار استفاده میکردند زیرا علاوه بر ارزان بودن، نهتنها در برابر سرما و گرما از مجاهدین حفاظت میکرد بلکه بهترین وسیله برای بستن جراحت و زخمها بود.
مجاهدین افغانستان بهویژه مجاهدین حوزه غرب با سختی بسیار و امکانات بسیار اندک و معمولی با عزم و اراده قوی در برابر ابرقدرت آن زمان که کسی تصور نمیکرد دوام بیاورد، در برابر آن ایستادگی کرد. من خوشحالم که دوران سخت جنگ با روسها را سپری کردیم اما مداخلات بعد جنگ باعث شد تا به آن آرمانهایی که امروز ما در جمهوری اسلامی مخصوصاً در قانون اساسی خود داریم بهمعنای واقعی نرسیم. در دوران جهاد با شوروی، از اروپای شرقی تا آسیای میانه حتی نیروهای کوبایی کنار آمریکا در همین شهر هرات به جنگ علیه ما آمدند. تمام کسانی که با شوروی همپیمان بودند نیز با نام کمونیست به جنگ با ما آمدند. پس از پیروزی، مداخلات باعث شد ما با درگیری دیگری روبهرو شویم تا جایی که جنگهای بسیاری از طرف یک عده از همسایههای ما به اسم طالب و تروریسم بر ما تحمیل شد.
تمام دارایی ما در دوران جهاد همان چیزهایی بود که از روسها به غنیمت گرفته بودیم که یک ارتش بسیار منظم و منسجم پس از شکست حکومت کمونیستی به دست مجاهدین افتاد. جنگ تحمیلی سبب شد که ما به آرزوی ایجاد نظام اسلامی نرسیم. این جنگ که 20 سال از آن میگذرد و هنوز هم ادامه دارد، مشکلاتی را به وجود آورد که بار دیگر اروپا، آمریکا و بعضی از کشورهای آسیایی با تمام امکانات به جنگ با افغانستان آمدند.
با جرأت میگویم اگر متانت و عزم و اراده مردم افغانستان نمیبود و اگر هر کشوری در وضعیت افغانستان قرار داشت تاکنون باید تجزیه میشد و از هم میپاشید. صبر و حوصله و سختکوشی این ملت باعث شد که در برابر کمپوسوسیالیزم 14 سال و در برابر کمونیستها بیش از 20 سال بجنگند. اکنون نیز مدتی بهبهانه برقراری دموکراسی حدود 16 سال است که در آتش جنگ میسوزیم و هنوز هم سرنوشت این جنگ معلوم نیست.
در حال حاضر نیز بیشتر مسلمانان در تمام سرزمینهای اسلامی و حتی در دورافتادهترین بلاد اروپایی و آمریکایی آرامش ندارند.
ما دعا میکنیم خدا اتحاد و وحدت و یک حسن نیت بین جوامع اسلامی ایجاد کند، سران کشورهای اسلامی به خود آیند و امروز مثل اینکه در کشور سوریه انواع سلاحهای شرق و غرب مثل باران بر سر مردم میبارد و آن ملت و کشور را ویرانه کرده است و همانطور که هزارها نفر زیر رگبار و خمپاره کشته شدند، هزارها نفر از آنها زیر آبها و دریاها طعمه نهنگها شدند.
روسها امروز اعلام پشتیبانی از طالبان میکنند و بهنحوی آمریکاییها با طالبان در جنگند اما هیزم این آتش افغانستانیها هستند که در آتش این جنگ میسوزند. ما از کشورهای برادر و مسلمان خود توقع داریم که در این جنگ با ما همکاری کنند تا جلوی پیشروی در این جنگ گرفته شود و ادامه پیدا نکند.
یقین دارم که اگر این جنگ ادامه پیدا کند مثل اینکه امروز کشورهای عربی در جنگ هستند فردا این سرزمین هم در جنگ وسیع خواهد بود و این جنگ تا آسیای میانه کشیده خواهد شد.
امیدوارم کشورهای اسلامی بهویژه ایران که کشور برادر و نزدیک ماست در روند صلح همکاری کند. در این پروژه صلح کمک و همکاری ایران برای برقراری صلح بسیار مؤثرتر از چین و آمریکا خواهد بود. این صلح اگر ایجاد شود نهتنها کشور افغانستان بلکه بقیه کشورهای همسایه افغانستان هم در امنیت خواهند بود.
ادامه دارد... .
انتهای پیام/.*