به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، پرویز امینی استاد دانشکاه و تحلیلگر مسائل سیاسی در کانال تلگرامی خود به نقد شعار انتخابی اصلاحطلبان برای دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی و پنجمین دوره انتخابات خبرگان رهبری پرداخته است. متن این یادداشت بهشرح زیر است:
«شعار»، وجه نمادی و در حکم «برند» یک مجموعه سیاسی و نامزد انتخاباتی است که در حداقلترین کلمات، معرف «جهتگیری و اولویتهای» آنهاست. شعار «ائتلاف 92؛ گام دوم» بهعنوان شعار مجموعهای از نامزدهای اصلاحطلب و حامی دولت در انتخابات پیش رو، علیرغم اینکه سرجمع از شعار «معیشت، امنیت و پیشرفت» جریان رقیب پختهتر به نظر میرسد، اما با محدودیتهایی مواجه است که ضریب نفوذ و اثر اجتماعی آن را محدود میکند.
این شعار بر تداعی جهتگیریها و اولویتهای جریان و نامزد پیروز انتخابات سال 92 (نجات اقتصاد، احیای اخلاق و تعامل با جهان) متکی است و انتخابات هفتم اسفند را بهعنوان گام دوم آن پیروزی هدفگذاری کرده است.
محدودیت اول
اولین محدودیت این شعار، تداعی اجتماعی محدود همین معنا از شعار برای توده عمومی مردم است. بهغیر جریانهای نخبگانی و کسانی که سیاست مشغله روزمره آنها چه در رسانهها و چه در محیط سیاسی است، بعید است قاطبه عمومی مردم که عمدتاً دلمشغول زندگی جاری و دغدغههای آن هستند، بتوانند چنین تداعی از شعار برای خود ایجاد کنند، مگر اینکه شعار، یک پیوست توضیحی داشته باشد تا مخاطب را به این معنا برساند، که خوب، چنین کاری اگر ممکن باشد ضد فلسفه انتخاب شعار است، چرا که در این صورت شعار کارکرد نمادین خود را از دست داده است. شعار با این هدف اساساً انتخاب میشود که آن توضیحات در حداقل کلمات نمادسازی شود و بنابراین اگر برای فهم شعار به پیوست توضیحی نیاز باشد فلسفه شعار انتخاب کردن منتفی شده است.
محدودیت دوم
محدودیت دوم این شعار مربوط به شکافی است که با واقعیت دارد. واقعیت این است که دولت یازدهم بهعنوان محصول ائتلاف انتخابات 92 با ریزشهایی در این دو سال و نیم مواجه بوده است که از نظر اجتماعی عدد قابل توجهی است. این شعار ولو ادراک بشود، از همان نقطه اول، صف ناراضیان از دولت و ریزشهایی را که بر اثر نارضایتی از عملکرد دولت در رأی دهندگان به روحانی پدید آمده است از این جریان جدا خواهد کرد.
واقعیت مهم دیگر این است که در صحنه اولویتهای مردم در این 900 روز بعد از استقرار دولت یازدهم، تغییراتی به وجود آمده است که این شعار نمیتواند آن را بازتاب بدهد، مثلا شدت «رکود» در کشور که بهعنوان «امالمسایل» کشور، اجتماعی شده است، در سال 92 این میزان موضوعیت نداشت یا مسئله آلودگی هوا در شهرهایی مثل تهران یک اولویت اساسی است که شعار «ائتلاف 92؛ گام دوم» نمیتواند آن را پوشش دهد. استفاده از شعار «رونق اقتصادی» در برنامه تبلیغاتی برخی نامزدهای این جریان، مؤید شکاف این شعار با واقعیت است که آنها برای پر کردن این خلأ به آن روی آوردهاند.
در واقع شعار «ائتلاف 92؛ گام دوم»، شبیه هلیکوپتری است که همه چیزش ظاهراً درست است و تنها یک مشکل دارد و آن هم این است که پرواز نمیکند! چون شعاری که از لحاظ اجتماعی «دشوارفهم» و از نظر «تناسب با واقعیت»، پرچالش باشد، هر کاری ازش بر بیاید، انتظارات شعار را برآورده نمیکند.
شکاف با توده عمومی مردم و نیز شکاف با واقعیت در مجموعه اصلاحطلبان به انتخاب این شعار محدود نیست بلکه با شدت و ضعف، وجه زیرساختی در این جریان دارد که البته طی یک دهه گذشته تلاشهایی برای ترمیم آن صورت گرفته است، اما عمق مسئله در حدی هست که بعید است در کوتاهمدت تغییری در این زیرساخت صورت گیرد.
انتهای پیام/*