چهارشنبه آخر سال با همه هدیه‌هایش؛ چشم‌هایی که دیگر نمی‌بینند و خانه‌های نیم‌سوخته
انگار زن باردار در حال عبور از میدان جنگ بود، تنها کاری که توانست انجام دهد تند تند گام برداشتن بود تا لااقل بتواند از مهلکه انفجارها گذر کند و خود را به جای امن برساند؛ اما وقتی به مقصد رسید همچنان صدای انفجار ترقه‌‌ها می‌آمد؛ چون چهارشنبه آخر بود.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، یک برداشت غلط، کاری بیهوده، لذتی که باعث ذلت می‌شود، آزار و اذیت همنوعان، خطرهای احتمالی، سقط جنین، سوختگی، آسیب‌های جسمانی، صدمات روحی نابینایی، ناشنوایی، آتش‌سوزی و صدای آه و نفرین پیرمرد و پیرزنی رنجور همه نشئت گرفته از روزی به‌نام چهارشنبه آخر سال است که در فرهنگ و سنت ایرانیان جایگاهی پیدا کرده است.
آمارهای چهارشنبه آخر سال و تبعات ناشی از آن همه‌ساله وجود دارد و حتی با تبلیغات مستمر و زحمات مسئولان امر و رسانه‌ها بابت فرهنگ سازی برای بهبود این وضعیت و کاهش حوادثی از این دست، باز هم سالانه این اتفاق در جای جای کشور به‌وقوع می‌پیوندد و قلب مردم و خانواده‌های قربانیان را جریحه‌دار می‌کند.
این حوادث تلخ چهارشنبه آخر سال در سال 92 سه کشته و 425 مصدوم در کشور داشت و سال 93 با کاهش پیدا کردن تعداد قربانیان این شب 407 تن مصدوم شده و 3 نفر نیز جان خود را بابت لذتی دروغین از دست دادند.
جانباختگان و مصدومان حوادث چهارشنبه آخر سال که تصور نمی‌کردند چنین اتفاقی برای آنها هم رخ دهد حالا شادی یک زندگی را با تلخکامی عوض کرده‌اند و نه‌تنها خودشان بلکه خانواده‌ها را نیز دچار مشکلات عدیده روحی و مالی کرده‌اند.
شاید آن افرادی که سرمستانه برای انفجار مواد محترقه و یا ایجاد سروصدا یا حتی پریدن از آتش از یکدیگر پیشی می‌گیرند، نمی‌دانند که با رفتارهای هنجارشکنانه خود به جامعه پیرامونی و آسایش و ایمنی همشهریان خویش آسیب می‌زنند و تنها لذت خطرآفرین و کامیابی بی‌محتوا را دنبال می‌کنند.
اما این فرهنگ و سنت غلط که با عنوان پریدن از روی آتش و یا آتش‌بازی شروع شد و کم‌کم به ایجاد مواد محترقه و سروصدا تبدیل شد این روزها در ذهن بسیاری از مردم به‌عنوان کاری بیهوده عنوان می‌شود و اکثریت مردم خواستار فرهنگ سازی یا جایگزینی تفریحی مناسب هستند.
طی سالیان اخیر ابزارهایی نظیر مقابله با هنجارشکنان اجتماعی در چهارشنبه آخر سال شدت بیشتری یافته و حتی مقابله یا دستگیری این‌گونه افراد موجب شده تا بانیان این کار خلاف عرف و شرع کمی پای خود را پس بکشند اما رفتارهای هنجارشکنانه گاهی از سوی برخی جوانان ناآگاه و یا تعداد کمی از خانواده‌ها به‌بهانه سنت و یا تفریح ایجاد می‌شود و بهترین رویکرد در کنار ابزارهای نظارتی می‌تواند فرهنگ سازی باشد.
فرهنگ‌سازی می‌تواند این باشد که در یک محله و کوچه فردی بیمار یا سالمندی که مشغول استراحت است، زندگی می‌کند؛ یا آنکه مواد محترقه و آتش‌بازی امکان این را دارد که برای هر فردی حادثه بیافریند؛ یا آنکه کمپین‌های مبارزه با چهارشنبه آخر سال راه‌اندازی شود و مواردی دیگر؛ این رویکرد می‌تواند تا حدودی باعث کاهش استقبال برخی جوانان و یا خانواده‌های ناآگاه شود.
فرهنگ‌سازی درباره نکوهش چهارشنبه آخر سال می‌تواند جلوی روز تلخی همچون چهارشنبه‌سوزی را بگیرد و این فرهنگ سازی وظیفه مسئولان فرهنگی و اجرایی، رسانه‌ها و آحاد مردم است.
تبیین بی‌ثمر بودن تفریحاتی نظیر ایجاد سروصدا و آتش‌بازی یا آسیب‌های ناشی از روز چهارشنبه آخر سال می‌تواند نوجوانان و جوانان را بیش از پیش آگاه کند.
انتهای پیام/*
