به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، بحرین کشوری در جنوب خلیج فارس با 1.4 میلیون نفر جمعیت و 765 کیلومتر مربع مساحت است که سرانه آب تجدیدپذیر (شامل جریان رودخانهها و آبهای باران) در آن 3 متر مکعب به ازای هر نفر در سال 2013 بوده است(1). سازمان ملل کشورهایی را که سرانه آب تجدید پذیر در آنها کمتر از 1000 متر مکعب در سال باشد، کشورهای مواجه با کمبود آب (water scarce) تعریف میکند و بر این اساس بحرین جزء ده کشور خشک دنیا و با کمبود شدید منابع آب تجدیدپذیر روبهرو است. با وجود این کمبود شدید منابع آبی تجدیدپذیر، بحرین توانسته است آب مورد نیاز برای توسعه و رشد صنعتی و جمعیتی خود را تأمین کند. بر اساس آمارهای بانک جهانی این کشور در 10 سال اخیر به طور میانگین 5% رشد تولید ناخالص داخلی و 5% رشد جمعیت داشته است(2) و اگر تنها به منابع آبی تجدیدپذیر اکتفا میکرد در این مسیر با مشکلات زیادی روبهرو میشد. اما این کشور با اتخاذ راهبرد شیرینسازی آب دریا توانسته است بر مشکل کمبود آب خود غلبه کند به نحوی که نزدیک به 75% از آب شهری مورد نیاز این کشور از واحدهای آبشیرینکن تأمین میشود. این کشور توانسته است با تأسیس واحدهای بزرگ، ظرفیت شیرینسازی آب را از صفر متر مکعب در روز در سال 1965 به بیش از 1 میلیون متر مکعب در روز در سال 2013 برساند.
همچنین 35% از کل آب مورد نیاز در بخشهای مختلف صنعتی، شهری و کشاورزی بحرین توسط آب شیرینکنها تأمین میشود. (3)
بحرین در گذشته کوچکترین استان ایران بوده که در سال 1350 هجری شمسی رسما مستقل شده است. در حالی که این استان سابق ایران توانسته است با شیرینسازی آب یکی از مهمترین موانع پیشرفت و توسعهی خود را بر طرف کند، استانهای جنوبی کشور با مشکل کمبود آب روبهرو هستند و این مشکل به مانعی بر سر راه توسعه اقتصادی و اجتماعی این مناطق تبدیل شده است. ضروری است دولت با نگاه به تجربه کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس از جمله بحرین، احداث آبشیرینکن به میزان مورد نیاز در این مناطق را به صورت جدی در دستور کار قرار دهد و مانع بزرگ ایجاد شده بر سر راه توسعه اقتصادی و اجتماعی این مناطق را برطرف کند.
انتهای پیام/