آیا وزیر راه حرفهایش را قبول دارد؟

*فرهاد بیضایی- وزیر راه و شهرسازی -که کارشناسان او را همزاد رکود می‌دانند - هر بار بر مسند وزارت راه و شهرسازی می نشیند رکود بی سابقه ای بر بازار مسکن حاکم می شود.

وی اخیرا در نشست مدیران معماری و شهرسازی ادارات کل راه و شهرسازی استانها گفته است: « آنچه من می‌فهمم این است مسئله هر شهر با شهر دیگر متفاوت است آنچه برای رشت اهمیت دارد با آنچه برای زاهدان مهم است کاملا با هم فرق دارند یا اینکه مثلا فعالیت‌های مورد نیاز برای رشد کیفیت زندگی در اصفهان با آنچه برای ارتقای کیفیت زندگی در تبریز نیاز است، متفاوتند. ولی ما یک راه حل برای همه شهرها می‌دهیم.»

حال سئوالی در اینجا مطرح می‌شود که آیا وزیر راه و شهرسازی در عمل نیز به این گفته معتقد است؟ آیا نحوه تأمین مسکن در تهران با رشت یا زاهدان و اهواز یکی است؟ آیا برنامه تأمین مسکن برای دهکهای پایین درآمدی، ساکنان بافتهای فرسوده یا طبقات متوسط یکی است؟

در گذشته با حمایتهایی که از سوی دولت انجام می شد، ساخت مسکن روستایی، مسکن مهر، احیای بافت های فرسوده، تعاونی های مسکن، مسکن خودمالکی، تسهیلات ساخت و خرید طیف متنوعی از نیاز مسکن در کشور و بر اساس توانمندی دهک های مختلف پاسخ داده می شد اما اکنون با قطع همه مسیرهای فوق تمام برنامه‌ریزی دولت بر این قرار گرفته است که تمام نیاز مسکن تنها از یک مسیر تأمین شود و آنهم وام خرید است. وام خریدی که به علت اقساط آن از توان پرداخت اقشار مختلف مردم خارج است.

این در حالی است که دهکهای کم درآمد، طبقات متوسط، ساکنان بافت های فرسوده درونی شهر، ساکنان حاشیه شهرها، روستاییان، ساکنان شهرهای کوچک و متوسط دارای نیازهای متفاوت و توان اقتصادی متفاوت و زیر ساخت های متفاوت هستند. به عنوان مثال در بسیاری از شهرهای کوچک و متوسط کشور امکان تأمین زمین وجود دارد یا نیاز روستاییان وامهای ساخت و نوسازی مسکن باشد.

نمی‌توان با همان نگاهی که برای ساکنان تهران وجود دارد برای ساکنان یزد، سمنان، کرمان و یا رشت برنامه ریزی کرد. نیاز هر یک از ساکنان شهرها با توان درآمدی و محدودیت‌های جغرافیایی آنها با یکدیگر متفاوت است و نمی توان انتظار داشت تنها با ارائه وام خرید نیاز تمامی اقشار مردم به مسکن برطرف شود.

تعطیلی مسکن روستایی، مسکن مهر و کاهش 70 درصدی پرداخت تسهیلات در بافت های فرسوده سبب شده است تا طیف گسترده ای از متقاضیان مسکن که در طبقات متوسط و یا پایین درآمدی هستند از شمول برنامه های دولت برای حمایت در تأمین مسکن خود خارج شوند. امری که نه دولت آن را میبیند و نه ظاهرا دوست دارد که ببیند.

تمام نقد کارشناسان به برنامه های وزیر راه و شهرسازی نیز به همین جمله وی برمی‌گردد که با توجه نیازهای هر شهر و با توجه به نیاز هر دهک اقتصادی از جامعه دولت باید باید برنامه های متنوعی را مد نظر قرار دهد.

حمایت از مسکن خودمالکی، تخصیص زمین برای تولید و عرضه مسکن در شهرهای کوچک و متوسط یا توجه به احیای بافت های فرسوده و استفاده از ابزارهای مالیاتی برای جلوگیری از احتکار مسکن در شهرهای بزرگ و یا راه اندازی دوباره مسکن روستایی می تواند منجر به افزایش چتر حمایتی دولت از اقشار و دهک های مختلف جامعه که نیاز ها و توان اقتصادی متفاوتی دارند، شود.

*کارشناس اقتصاد مسکن

انتهای پیام/