دل به دریا زدن جشنواره

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، آیین گشایش جشنواره مقاومت شکل و شمایل جشنواره‌های دیگر را نداشت. همه چیز در خود جشنواره بود. جشنواره با خود جشنواره آغاز شد. آغازی از جنس تئاتر، دیگر خبری از برنامه‌های مهیج و سخنرانی‌ها مطول نبود. جشنواره نوزدهم با نمایش «دریادلان» آغاز شد.

«دریادلان» به کارگردانی امیرحسین شفیعی سال گذشته 15 اجرای موفقیت‌آمیز در محوطه پارک دانشجو داشت و در فضای کشف پیکر 175 شهید غواص، به اثری شاخص تبدیل شد. اثری که نه تنها ادای دینی به شهدای به تازگی آمده به حساب می‌آمد؛ بلکه تجربه‌ای از تئاتر محیطی در محیط آبی بود.

اجرای آبادان «دریادلان» با اجرای تهران تفاوتهای بسیار دارد. دیگر خبری از آن حوض و آب زلال نیست. اینجا همه چیز به اصل نزدیک است. آب همان آبی است که شهدا در آن غسل کردند.

جهان نمناک چند دقیقه‌ای «دریادلان» جز کوچکی از از مدفون بودن سالیان یک پیکر. اینجا خبری از خاک نیست که خاکش بر آب می‌رود.

نیمه شب گذشته است و اجرا ادامه دارد. همه چیز شبیه همان مستندهای آوینی است. عملیات غواصان در کورسوی شب هنگام. همه چیز در استتار خلاصه می‌شود.

و این نمایش سه شب دیگرش باقی مانده است. در میان سکوتی که بر جشنواره حاکم است. سکوتی که مشخص نیست برای چه. «دریادلان» در تهران در اوج بود. در همهمه مردم بود. در میان قامت‌های برافراشته بود. فرصت وزش نسیمی بر چهره بازیگر ناموجود بود. اینجا در چند متر پایین‌تر از سطح دریا؛ مرد می‌خواهد که بالا برد این اجرا.

===============================

گزارش و عکس: احسان زیورعالم

انتهای پیام/