به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، روزنامه خراسان در ستون یادداشت امروز خود نوشت :
مفهوم انتظار از دیرباز برای انسان باورمند به طور جدی مطرح بوده و از آن پرسیده است. روایات متعددی که از پیامبر اکرم نقل شده است نشان می دهد که اعتقاد به ظهور منجی از آغاز اسلام نیز بخشی از باورهای دینی بوده و با گذشت زمان به یکی از دغدغه های دینمداران تبدیل شده است.
هیچ کس نمی تواند بدون پیشوا و امام باشد و ناچار هر کسی یک امام خواهد داشت - امام هدایت یا امام ضلالت- که زندگی انسان در دنیا با او شکل می گیرد و وضعیت انسان در آخرت نیز بر همین اساس تعریف می شود.این امام لزوما به معنای پیشوای اعتقادی ودینی نیست که مثلا افراد بی اعتقاد بگویند ما امام نداریم ! زیرا هر کسی بخواهد یا نخواهد زندگی خود را بر اساس دلبستگی ها و دوستی های خود شکل می دهد و همان عناصر تعیین کننده زندگی اش امام او به شمار می آیند که در دنیا و آخرت با آنها محشور است.
امام در حقیقت راهنما و الگو و اسوه و جلودار و پیشوای عملی زندگی انسان است که سبک زندگی و شیوه زیست انسان را سامان می بخشد و از عادات غذایی تا آداب اجتماعی را به انسان تلقین می کند.تفاوت انسان مؤمن با دیگران در همین جاست که محیا و ممات خود را برای خدا قرار داده است و امامی که از جانب خدا منصوب شده یا الگویی که در راستای امامت الهی است برای زندگی و مرگ خود برگزیده است.
انسان مؤمن وباورمند امروز در انتظار بازگشت امام این زمان است که قرن ها در پشت پرده های غیبت و دوری از ساحت ظاهری دنیا قرار گرفته و این انتظار نه برای سامان یافتن اوضاع مادی حیات بشر و گسترش امنیت عمومی یا تأمین حداقل های معیشتی برای همگان است - که اینها همه نیز با ظهور تحقق خواهد یافت - بلکه بالاتر از اینها انسان مؤمن ، منتظر امام الهی است تا راه رشد و سعادت را به او نشان دهد و او را برای غایت الهی تربیت کند و استعدادهای او را به کمال برساند.از همین روست که انتظار فرج را عین فرج و گشایش دانسته اند و دعا برای تعجیل فرج را حقیقت فرج و گشایش گفته اند ، چرا که وقتی انسان عملا در فضای چنین انتظاری قرار گرفت در واقع حرکت در مسیر تربیت، هدایت، رشد و کمال را آغاز کرده است.دانش آموزی که به مدرسه معرفت رفت و در کلاس کمال نشست و دفتر آگاهی گشود و قلم تعالی به دست گرفت البته دلبسته حضور گرم و تشویق مهرآمیز معلم خواهد بود ، اما اگر این معلم ساعتی از کلاس بیرون رفت دانش آموز درس و مشق خود را رها نخواهد کرد و در مسیر تعلیم و تربیت خواهد ماند.
همان طور که ما چشم به راه امام زمان(عج) هستیم آن امام بزرگوار نیز در جست وجوی مأموم زمان است ، کسی که امروز و اکنون و همین حالا در مسیر تبعیت و پیروی و اطاعت و تسلیم باشد زیرا امام "زمان" مأموم "زمان" می خواهد.نه امام به تنهایی می تواند نماز جماعت را برپا کند و نه مأمومین بدون امام می توانند نماز جماعت بخوانند.تحقق جماعت به دو عنصر امام و مأموم وابسته است. امام زمان را خداوند فراهم ساخته و عنایت فرموده است اما آن چه ما باید فراهم کنیم و بسازیم مأموم زمان است که در مسیر تحول و تغییر قرار گیرد و حقیقت انتظار را در حرکت برای انسان سازی و تعالی مجسم سازد که اگر صف های به هم فشرده مأمومین در مسجد زندگی تشکیل شدند و آماده اقامه نماز بودند قطعا امام نیز برای برپایی این نماز جماعت خواهد آمد.
انتهای پیام/