به گزارش خبرگزاری تسنیم، آیت الله حسینی همدانی میفرمود: من حرکات استاد خود را چنان تحت تعلیم و تربیت میدیدم که همیشه برای من آن دوران کوتاه همچون خوابی و خیالی زودگذر بود و لذت و صفای آن دوران را در تمام عمرم فراموش نمیکنم. گاهی اوقات موقع خرید میوه یا غذا مرحوم قاضی را دیدار و زیارت مینمودم در آن حال خرید میوه نیز حرکات و حالات او را در حالت تهذیب و تزکیه میدیدم بدین صورت که میدیدم همه از بهترین میوهها انتخاب و استفاده می کند ولی ایشان از میوههای لک دار و غیر مرغوب و نازیبا خریداری می نمود و موقع سوال ما جواب میدادند که : همه خود را به حساب میآورند و بهترین میوه و اجناس را از این کاسبان میخرند در حالی که این نوع میوههای غیر مرغوب را چرا باید بعهده فروشنده گذاشت و حق او را ضایع کرد من از این گونه میوهها استفاده میکنم که حق او را ضایع نکرده باشم.
نکته مهمّ دیگر اینکه با تمام تلاش که علما، فضلا و طلاب در نجف اشرف برای تقرّب به درس مرحوم قاضی و حضور در محضر پرفیض او داشتند او سعی در اختفاء و انزواء و دوری خود از اجتماعات داشت. من هنوز ساعات خوش روزها و شبها، نمازها و زیارت رفتن مرحوم قاضی را که با حضور قلبی راستین در محضر بارگاه امیرالمومنین مینشست یا در محضر نماز حق تعالی بخود میلرزید فراموش نمیکنم و کثرت گریه و تضرّع او را از خود شرمنده میسازد.(1)
1-نقل از حجهالاسلام مهدی انصاری قمّی نوه معظّمله.
کتاب اسوه عارفان – ص 177
انتهای پیام/