به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری «العساس»، نگاهی به تصمیم تقسیم فلسطین و تشکیل دو کشور از نقش انگلیس در این خصوص و به عبارت بهتر تسلیم فلسطین به یهودیان و کوچ اجباری فلسطینی ها حکایت دارد.
بر این اساس در بند مزبور آمده است اگر تصمیم مربوط به تقسیم فلسطین به توافق نهایی ختم شود، به این معنی است که این اقدام چیزی بیش از تاسیس دو کشور است و در یک مرحله دیگر باید روند انتقال خاک و جابجایی ملت ها انجام شود.
چنانچه مالکان عرب در محدوده دولت یهود به فروش زمین یا کارگاهها و یا محصولات خود تمایل داشته باشند، در پیمان های دو طرف نیز باید مسئولیت دولت در روند خرید و فروش این موارد ذکر شود.
با توجه به واقعیت نبود توافق نظر از سال 1931 بر سر نسبت توزیع دقیق ملت ها بین مناطق عربی و یهودی، بعد سیاسی مشکل زمین از همه مسائل دیگر مهم تر است اما به طور تقریبی در منطقه ای که برای تشکیل دولت یهود آماده شده است به استثنای مناطق مربوط به دوره قیمومیت، 225 هزار عرب سکونت دارند در حالی که در منطقه اختصاص یافته به دولت عرب فقط یک هزار و 250 نفر ساکن هستند.
در قدس و حیفا حدود 125هزار یهودی در مقابل 85 هزار عرب به سر می برند در نتیجه وجود این اقلیت ها مانعی در مسیر روند تقسیم درست و موفقیت آمیز به شمار می آید حال آنکه اگر به دنبال تشکیل شهرک های آماده و مرتب باشیم ، باید با این موضوع با قاطعیت برخورد شود که این نیز مستلزم آماده بودن همه طرف ها است.
در این خصوص می توان به تبادل ملت یونان و تُرک پس از جنگ یونان و ترکیه در سال 1922 به دیده یک تجربه نگریست و از آن در اوضاع جاری بهره برداری کرد.
در آن زمان دولت یونان و ترکیه توافق نامه ای را امضا کردند که به موجب آن باید یونانی هایی که ارتودکس بوده و در ترکیه به سر می بردند به اجبار به یونان نقل مکان داده می شدند و همچنین ترک های مسلمانی که در یونان زندگی می کردند باید به ترکیه منتقل می شدند وا لبته تعداد این افراد زیاد بود و دست کم یک میلیون و 300 هزار یونانی و 400 هزار تُرک برآورد شدند.
در طول 18 ماه و پس از بهار 1923 روند تبادل دو ملت با تلاش های پیگیر به شکل موفقیت آمیز انجام شد.
اگر به نتایج حاصل از عملیات نقل وا نتقال این دو ملت نگاه کنیم متوجه می شویم که شخصیت های سیاسی یونانی و ترک در این خصوص تاثیر گذار بودند زیرا در حالی که اقلیت های یواننی و ترک قبل از روند نقل وانتقال دو ملت همواره مانعی در برابر روابط یونان و ترکیه بودند، روابط دو طرف در دوره جدید بیش از هر زمان دیگری رویکرد دوستانه پیدا کرد.
نکته قابل توجه اینکه در شمال یونان سرزمین ها و یا مناطق مازاد وجود داشت که به سرعت برای یونانی هایی که از ترکیه منتقل شده بودند، فراهم شد حال آنکه در فلسطین تا این لحظه هیچ خاک مازادی وجود ندارد.
در این شرایط می توان یک مکان نزدیک در مرزهای پیشنهادی دولت یهود را برای یهودیانی که اکنون در منطقه عربی به سر می برند، فراهم کرد، اما مشکل بزرگتر مربوط به عرب ها است زیرا با وجود امکان نقل مکان تعدادی از آنان به خاک هایی که به یهودیان اختصاص داده شده است امکان اختصاص زمین کافی برای جذب همه آنان وجود ندارد.
این اطلاعات می تواند امید داشتن به اجرای برنامه های گسترده آبیاری و ذخیره آب و توسعه در اردن و بئر السبع و غور اردن را توجیه کند زیرا این اقدام می تواند مساحت مناسبی را برای این تعداد زیاد افراد در شرایط کنونی فراهم کند.
بر این اساس باید به تحقیق در این مناطق سرعت بخشید تا بتوان امکانات موجود برای توسعه را ارزیابی کرد، روشن است که مساحت بزرگی از خاک وجود داشته و امکان انتقال عرب ها به آن نیز فراهم است با این حال باید سخت تلاش کرد که توافقی امضا شود که به موجب آن روند نقل و انتقال با کمترین احتمال برخوردها صورت بگیرد به ویژه اینکه بین دو طرف دشمنی وجود دارد.
در این راستا امیدواریم که رهبران عرب و یهود مانند یونانی ها و تُرک ها برای گام برداشتن در مسیر صلح جرأت نشان دهند.
از آنجا که بهای این برنامه پیشنهادی فراتر از تحمل و ظرفیت دولت عربی است، انگلیس برای ارائه کمک به منظور دستیابی به توافق وارد عمل می شود.
همچنین در صورت دستیابی به روندی مشخص برای نقل و انتقال چه به شکل داوطلبانه و یا به شکل های دیگر، پارلمان باید این برنامه را به رسمیت بشناسد.
توصیه هایی در ارتباط با زمان نقل و انتقال
زمین: گام هایی برای ممنوعیت خرید زمین از سوی یهودی ها در منطقه عربی و نیز از طرف عرب ها در منطقه یهودی اتخاذ شود.
مهاجرت: باید جلوی مهاجرت یهودیان گرفته شود به گونه ای که مهاجرت یهودیان به منطقه عربی غیرمجاز اعلام شود . از طرف دیگر با توجه به اینکه مهاجرت به فلسطین بر منطقه عربی تاثیری نخواهد داشت و دولت یهود مسئول هرگونه عواقب ناشی از این اقدام را می پذیرد، تعیین تعداد مهاجران بر اساس قدرت اقتصادی پذیرش مهاجران صورت می گیرد.
تجارت: باید زمینه گفتوگو بدون هیچ تاخیری فراهم شود.
شورای مشورتی: شورای مشورتی باید در صورت امکان، تعداد نمایندگان عرب و یهود را افزایش دهد اما در صورت مخالفت دو طرف برای ارائه خدمات، این شورا باید به همین شکل کنونی باقی بماند.
دولت محلی: باید ساختار نظام محلی بر اساس توصیه های یک کارشناس اصلاح شود.
آموزش: باید برای افزایش تعداد مدارس عربی تلاش جدی بعمل آید و مدارس مختلط موجود در منطقه نیز زیر نظر حکومت جدید اداره شوند. نکته مهم اینکه تاسیس یک دانشگاه انگلیسی نیز باید مورد توجه قرار بگیرد، زیرا این نهادها می توانند پس از انجام روند تقسیم در آشتی بین دو نژاد عرب و یهود نقش مهمی ایفا کنند.
انتهای پیام/