مومنان عملگرایی را از مدافعان حرم بیاموزند/خدمت بی‌منت به مردم در مسئولان تقویت شود

به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری،گاهی یک اتفاق ساده دستمایه ای می‌شود برای آشنایی، برخی آن را یک نوع روزی می‌دانند و البته خبرنگاران این مدل را بهترین شکار سوژه در لحظه عنوان می کنند.

همه چیز برای انجام این گفتگوی ساده و صمیمی کاملا اتفاقی شکل گرفت. پیرمرد در حالی که پشت فرمان ماشین نشسته بود توقف کرد و پرسید: لاکو (دختر در لهجه ٔ گیلانیان ) من غریبه هستم و کمک می‌خواستم.

عجله برای پوشش گردهمایی زمان را برای من مچاله کرده بود و حس انسان دوستی، راهنمایی کردن را یک اجبار... پیرمرد خنده رویی بود و البته مثل همه پیرمردان مازندرانی چهره آفتاب سوخته و چروک او فعالیتش در زمین کشاورزی را به رخ می‌کشید.

پیرمرد در ادامه سخنان خود،کاغذی به دستم داد که بر روی آن یک نشانی نوشته شده بود و در حالی که توضیح می‌داد از شهرستان چالوس به ساری سفر کرده است می‌گفت:یک فرهنگی بازنشسته ام و اکنون برای کار پسرم به ساری آمده ام.

نشانی روی کاغذ "بنیاد شهید و امور ایثارگران استان"بود. پیرمرد هنوز در میان هیاهوی بوق ماشین‌ها در خیابان،از پشت فرمان ماشین توضیح می داد. لهجه شیرین گیلانی او جالب انگیز بودنش را زیاد به چشم می آورد و تلاشش برای دست یافتن به مکان مورد نظر....

"لاکو....من یک فرهنگی هستم. معلم بودم و بعد در ادامه گفت: می دانی لاکو یعنی چه؟" ذخیره واژگانی ذهن من این کلمه را در واژگان زبان و ادبیات مازندران و یا حداقل شرق استان نشنیده بود و پاسخ دادم نمی‌دانم. با همان ته لهجه ادامه داد: ما تو زبانمان به دختری که محبت می‌کند لاکو می‌گوییم.

من پدر شهید حسین بواس هستم و برای کار پسرم آمدم.

"تسنیم "سریع در گوشه ذهنم برجسته شد و عزمی که برای انعکاس واقعیت‌ها از زندگی شهدا و پدران و مادران این ایثارگران جان برکف ،به عنوان یک سیاست راهبری مدنظر است.... شماره اش را گرفتم و در حالی که از این تاخیر ایجاد شده ناراضی هم نبودم به سراغ کار و فعالیت روزانه رفتم.

اسم خاص "بواس" در ذهنم خودنمایی می‌کرد و برای آشنایی با شهید "حسین بواس" در اینترنت جستجو کردم. اینترنت نام شهید حسین بواس را در 25 فروردین 95 در خود جای داده بود..... حیرت و بهت از اینکه پدرشهید با طمانینه ای  خاص در حالی که تنها حدود 40 روز از شهادت جوان رعنایش می‌گذشت و آنطور با آرامش دیده می‌شد تعجب را صد چندان می‌کرد.

این آغاز یک روایت بود،روایتی از شهید بواس که خود مسیرش را برای بیان زندگی اش روایت می‌کرد... اینجا تسنیم است، چشمه زلال آگاهی بخشی، چشمه ای برای بیان برشی از زندگی افرادی که جبهه مقاومت شیعه را برای "ذوب شدن در نام حضرت زینب کبری" رنگ و لعابی دیگر بخشیده اند.

حسین بواس برای یک خبرنگار خاطره ای تاریخی و ماندگار شد.... عطر بهشتی شهید و آرمان به حقش در فضا پیچید و انگار زمان در خود توقفی آنی یافته بود... حسین بواس دومین شهید مدافع حرم شهرستان چالوس همین چند روز پیش موجی از ارادت همشهریانش را در حمایت از آرمان شهدا را برانگیخته بود.

او که فراتر از زمان و فراتر از احساس در روزگار رفاه و شادی جوانی، جهاد در دفاع از حریم اهل بیت را انتخاب کرد. چند روز بعد و دفتر خبرگزاری تسنیم مازندران.....

"پدر شهید بواس" برای پایان امتحانات فوق لیسانس به ساری آمده بود و با خستگی اما با همان نگاه مهربان مقابل دوربین تسنیم دقایقی از خود و از دومین شهید مدافع حرم شهرستان چالوس سخن گفت.

تسنیم: خودتان را معرفی کنید؟

ابوالقاسم بواس هستم،62 سال سن دارم و دبیر بازنشسته عربی شهرستان چالوس هستم. اما فعالیت‌های من تنها مربوط به تدریس عربی نبوده و شوق و علاقه زیاد من به درس خواندن و مطالعه کردن همواره مرا بر آن داشته است تا تحصیل علم و پژوهش در حوزه ادبیات را انجام بدهم. اصالتا من و خانومم که او هم فرهنگی است متعلق لنگرود گیلان هستیم اما در چالوس زندگی می‌کنیم.

(پدر شهید صمیمانه سخن می‌گوید و در میان معرفی خود هر طور که شده قصد دارد با لحن صمیمی و ایجاد فضای شوخی جو سنگین مصاحبه را لطیف کند).

برای همین سررشته سخن را به او می سپارم تا برای ما قصه ای نقل کند از همه زوایای زندگی شهید... معلم یک نشانه دارد لاکو...اوست که می آفریند عشق را در دل شوریده، عشق به آینده، زن، شوهر، تحصیل و زندگی شیرین.

پس از دیپلم در دانشگاه ملی آن زمان قبول شدم و با وجود تنگی معیشت به خاطر عشق و علاقه وافر به درس خواندن تا مقطع فوق دیپلم درس خواندم و همواره مترصد این بودم که ادامه تحصیل بدهم.

تسنیم: پس از تحصیلات ازدواج کردید؟

بله من و خانومم با 14 هزار تومان ازدواج کردیم. تکیه کلامش "آقایی که شما باشی" است، نفسی تازه می‌کند و پاسخ می‌دهد: من در زندگی فردی را نداشتم، خاله، پدر، مادر، عمو  و دایی نداشتم. یک نفر بودم و حسین که به دنیا آمد انگار دنیا را به من داده اند.

بعدها هر چه حسین بزرگتر شد جای دوست و رفیق را برایم پر کرد...عمویم بود، فامیلم بود، پشت و پناه من که پدرش بودم، بود، اتوماتیک وار همه جا با من بود. بغض در گلوی این پدر پیچید و صدایش لرزشی آشکار یافت...

اما می خواست بر خود مسلط باشد و باز هم از حسین بواس بگوید.... حسین بواسی که مهربانی را از دامان پدر و مادری فرهنگی آموخته بود و بر تعالی اندیشه ها ایمانی راسخ داشت.

یک عشق خاص بین من و حسین جاری بود. یعنی هرجا می‌رفت من را با خود می برد، ماهیگیری می رفتیم مرا می برد...میدان تیر می رفت مرا می برد... زمین شالیزار می‌رفتیم مرا می برد...طوری که دیگران از برخورد و معاشرت ما تعجب می کردند. و حالا پس از 60 سال بی پدری و بی کسی خداوند حسین را از ما گرفت و این امانت را به حریم خود جا داد.

حسین مقامش عالی است چون شهید است اما من و ما در عزای خویش به قول مرحوم شریعتی باید بگرییم. من که فردی نیستم در مقابل سختی و مصائب ائمه معصومین. من که فردی نیستم در مقابل پیامبری مثل یعقوب که با وجودیکه می دانست یوسف زنده است برای فراق فرزندش کور شد...

اشک ازچشمان پدر شهید جاری می‌شود و نوحه کنان و مویه کنان واژه‌ها را پی در پی بکار می‌گیرد تا عمق باور و ایمانش را از" چشمه جوشان آگاهی بخشی" دل،نثار قلب و روحمان قرار دهد.

و وقتی به حضرت زینب گفتند چرا نماز را شکسته می خوانی می فرماید ای برادر زاده، پاهای من توان ایستادن ندارد.... و در وصف شهادت عباس تاریخ نقل می کند که کمر حسین علیه السلام خمیده شد و زمزمه کردند که ای عباس!داغ تو بر دلم سخت است...

تسنیم: از فعالیت‌های شهید"حسین بواس" کمی بیشتر صحبت کنید تا زمینه آشنایی بیشتر فراهم شود؟

شهید حسین بواس  از نیروهای سپاه کربلا مازندران بودند که به صورت داوطلبانه عازم سوریه شده و چند مرحله اعزام داشتند. در آخرین مراجعت به منزل که در نوروز 95 بود در کنار خانواده بودند تا اینکه شب 14 فروردین عازم سوریه و منطقه خان طومان شدند و بعد هم خبر شهادت حسین را شنیدیم.

ویژگی‌های این شهید طوری بود که از دو سال قبل وقتی به کرمانشاه برای مقابله با برخی گروهک‌ها در مرزهای غربی می رفتند می‌دیدم که هر روز حسین نسبت به قبل تغییر می‌کند و رفتار و حرکاتش و نوع برخوردهایش به گونه ای بود که از همانجا پیش خودم حس می کردم که حسین روزی شهید خواهد شد.

تسنیم: خاطره مشترکی هم از فعالیت ایشان در ایام مبارزه دارید؟

دو سال پیش یکماه در مرزهای غربی بود و و در درگیری‌ها در آن منطقه دوستش شهید شد و خود حسین آن شهید بزرگوار را  جمع و جور کرد. در محاکمه قاتل شهید همراه حسین بودم. مرحله بعد به سنندج رفت و پس از آن هم به من گفت پدر با من عربی کار کن شاید به یک کشور عربی بروم.

تسنیم: خیلی زا زمزمه‎ها در محیط‌های اجتماعی وجود دارد که اعلام می‌شود این شهدا با اجبار رفته اند؟

شهدا آزادند و چون ازادند آزاده اند، هیچ فردی حسین را وادار نکرد که بود.حسین خودش رفت.

ما جوانان وطن آزاده ایم با خمینی دست بیعت داده ایم

حسین این شعار را از من که پدرش بودم و با آرمان‌های امام خمینی بیعت داشته ام آموخت و پشت سر ولایت فقیه قرار گرفت. پدرش با خمینی دست بیعت داده بود. اوایل انقلاب که منافقین در شمال کشور فراوان بودند ما سلاح به دست می گرفتیم و از شهر و دیار و ناموس دفاع می کردیم.حسین بواس در دامان چنین خانواده ای رشد پیدا کرد.

مدعیان اگر می‌توانند همین پول که می‌گویند بگیرند واز اسلام و دین دفاع کنند. اگر افرادی که ادعا می کنند  شهایی مانند حسین به خاطر پول و یا با اجبار رفته اند، این پول را بگیرند و فقط لحظه ای به آن مناطق بروند. حسین بواس در راه دفاع از آرمان‌ها و بیعتی که پدرش داشت آزاده وار رفت.

تسنیم: از آخرین دیدارتان چه چیز را به یاد دارید؟

قبل از آخرین اعزام  34روز  در سوریه و در ردگیری خان طومان بودند و  و بعد از آن برگشتند و در نوروز  95 در کنار ما ماندندو بعد به سوریه رفت که در 21 فروردین 95 به فیض شهادت رسید.

تسنیم: استقبال از شهید بواس در چالوس و غرب استان چگونه بود؟

:استقبال از حسین واقعا بی نظیر بود. وداع با حسین جمعیت موج می زد و همه اطرافیان می‌گویند استقبال از حسین بی نطیر بود و در همه جا از لنگرود، چالوس، رامسر،نور همه یاد و خاطره شهدا را گرامی داشتند و از ما برای شرکت در جمعشان دعوت کردند.

تسنیم: خانواده شما یک بستر و محیط فرهنگی داشت چه چیزی را در این خانواده آموزش دادید و برای شما ملاک بود؟

در شهر خودم اولین مصدوم زمان انقلاب بودم ابتدا در درگیری مرا زدند و بعد شهید بابایی شهید شدند و سپس خانم پیراسته. شاگردانم در آن زمان مرا به بیمارستان بردند و از قبل انقلاب هم فعالیت های مبارزاتی انجام می دادم. در هنگام انقلاب یک جوان بیست و هفت ساله بودم،جوان توانمند و در همه صحنه‌ها در درگیری منافقین بودم و حسین در چنین شرایطی رشد کرد. مال حرام به هیچ عنوان وارد زندگی ما نشد و به منزل هر فردی هم وارد نمی شدیم و پایبند به رعایت خیلی از مسائل بودیم.

تسنیم: اینکه حسین آقا جوان بودند اقتضای سنی شون چگونه همه جا با شما بود؟

من جوان و جوانی کردن را خیلی دوست دارم.در کلاس های خودم هم همینطور بودم و همیشه شاگردانم را دوست داشتم. به جوانان خیلی احترام می گذارم و اعتقاد داشتم به جوان باید شخصیت داد و در کنارشان بود.جوان یعنی نوکار و تازه کار باید به جوانان بها بدهیم تا پخته شوند و من در چنین فضایی حسین را پرورش دادم. حسین فوق دیپلم تربیت بدنی بود ودر کارهای کشاورزی هرجا اشاره می کردم همانند یک مرد با تجربه و پخته بود.

تسنیم: مهم‌ترین نکته ای که در وصیت نامه شهید حسین وجود دارد را بیان کنید؟

یکی از وصایای حسین این است اللهم اجعلنا من ذابین حضرت زینب (س). خیلی ایمان می خواهد که یک جوان سی و چند ساله ذوب در حضرت زینب سلام الله باشد. شانه‌های پیرمرد بار دیگر لرزش می یابد و می گرید و ادامه می دهد: در تشییع جنازه حسین این جمله را گفتم "اللهم انصرنا فی قولنا و عملنا حتی نکون من الصادقین "به این معنا که خداوندا ما را هم در قول و هم در عمل یاری کن تا از راست گویان باشیم.

عمل به توصیه های رهبری در ابعاد اقتصاد مقاومتی، هسته ای و فرهنگی خواست شهدا و خانواده آنان و آحاد جامعه است. به عمل کار برآید به سخندانی نیست، خیلی‌ها خوب سخنرانی می‌کنند اما در عمل کارشان لنگ است و مصداقش را رهبر گرانقدر انقلاب حضرت آقا در سخنان اخیر فرمودند که با حرف زدن مشکل حل نمی شود.

وی ادامه داد: چقدر در زمینه اقتصاد مقاومتی که مقام معظم رهبری توصیه کرد وارد شده ایم؟ مقام معظم رهبری در زمینه هسته ای توصیه کردند چه شد؟ مثل شهدا، عملگرایی در جامعه ترویج شود.

با وعده‌های سفید در کاغذ مشکلی رفع نمی شود بلکه باید مثل شهدا عمل کرد که جانشان را در کفه اخلاص قرار دادند تا دین پابرجا و برقرار بماند. شهدا همه هستی خود را دادند اگر دانشگاه و مراکز فرهنگی و صنعتی ساخته می شود نباید منت بگذارند مسئولین منتخب شدند تا برای مردم خدمت کنند در غیر اینصورت می توانند کنار بروند.

گزارش و مصاحبه از سمیه فقیه

انتهای پیام/