به گزارش خبرگزاری تسنیم، در آغاز این سوره به اتفاقی که بین رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و بعضی از همسرانش پیش آمد، اشاره شده است. در جریان آن، حضرت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ضمن سوگندی کنیزش را بر خود حرام فرمود.
شرح ماجرا چنین است:
عایشه دختر ابوبکر و حفصه دختر عمر از همسران پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند. ماریه قبطیه کنیز آن حضرت و از زنان با فضیلت و باتقوای عصر خود بوده است که پادشاه اسکندریه در سال هفتم هجری او را در ضمن هدایایی به پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) اهدا کرده بود. ماریه پس از درک حضور آن بزرگوار، آیین اسلام را پذیرفت و افتخار خدمتگزاری آن حضرت را یافت. خداوند در سال هشتم هجری از او فرزندی به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) عنایت فرمود که حضرت او را به نام نیای بزرگش ابراهیم نامید. از اینرو ماریه بسیار مورد توجه و عنایت آن حضرت قرار گرفت، به حدی که این توجه و عنایت، حسادت سایر زنان را بر انگیخت چنانچه عایشه می گوید: به هیچ کسی مانند ماریه حسادت نورزیدم، به ویژه هنگامی که بچه دار شد در حالی که ما از داشتن فرزند محروم بودیم.
روزی حفصه دختر عمر به منزل پدرش رفته با او مشغول گفتگو شد و در بازگشت به منزل تأخیر کرد. آن روز پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در خانه حفصه بود. ماریه برای انجام کاری به دنبال آن حضرت آمد. حفصه هنگامی که وارد خانه شد ماریه را نزد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) یافت و حضرت احساس کردند که اگر حفصه این امر را به اطلاع عایشه برساند، مانند آتشی که به انبار باروت بیفتد احساسات زنانگی عایشه برانگیخته شده و مشکل خواهد آفرید. پس به حفصه سفارش فرمود که رازداری کند و این امر را به عایشه نگوید و در برابر رازداری او، حضرت سوگند یاد کرد که ماریه را بر خود حرام کند. در این بین آیه نازل شد که :
ای پیامبر، چرا برای خشنودی همسرانت آنچه را که خداوند بر تو حلال گردانیده، حرام می کنی؟...
در ادامه خداوند به نفع آن حضرت مقرر داشتند که ایشان سوگند خویش را با دادن کفاره بشکنند
کتاب گلستان سورهها – ص 108
محمدحسین جعفری
انتهای پیام/