چگینی: تلویزیون به سمت دوران شکوفایی خودش می‌رود/ اسپانسرمحوری در تولیدات رسانه ملی با مدیریت جدید کاهش پیدا می‌کند
گروه سازنده «برادر» بر این باورند که تلویزیون با پشت سر گذاشتن بحران به سمت دوران شکوفایی خود پیش می‌رود. آنان استفاده از اسپانسر را روشی برای پرداخت مخارج گروه‌های فیلمسازی می‌دانند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صداوسیما در ایام ماه رمضان با پخش سریال «برادر» و پرداختن به موضوعات مختلف اجتماعی از جمله رزق و روزی حلال و حمایت از تولید ملی در این سریال موفق شد تا مخاطبان خود را پای تلویزیون نگه دارد.
در ادامه این استقبال گفتگویی را با جواد افشار کارگردان، نعمت چگینی تهیه‌کننده و سوگل طهماسبی بازیگر نقش «مریم» در سریال «برادر» انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:
تسنیم: من به شما حق می‌دهم که در شرایط بحرانی سازمان شما نیز بحران‌های موجود را از طریق تبلیغات رفع کنید اما احترام به مخاطب را نیز نباید فراموش کرد؟
افشار: ما به شما به استناد می‌گوییم فقط پنج دقیقه بوده است.
تسنیم: این را برای آینده می‌گویم وقتی سازمان این را می‌بیند، برای دفعات بعد نیز این پیشنهاد را به شما می‌دهد. این خطر وجود دارد.
اسپانسری تولیدات در دوره جدید رسانه ملی از بین می رود
چگینی: البته به این شکل که شما میگویید نبوده است، سازمان گاهی اوقات که به مشکل ملی می‌خورد این کار را انجام می‌دهد. در سه چهار سال گذشته این اتفاق افتاد و اسپانسرهای مختلف به سازمان هجوم آوردند و اینجا بود که سازمان اعلام کرد نباید دیگر این اتفاق تکرار شود و اما دوباره به بحران مالی برخورد کرد که البته خیلی کم هم اینکار را انجام می‌دهد که شما می‌بینید این بحران هم الحمدالله با وجود مدیران خوبی که در دوره جدید وجود داردند در حال رفع است و الان تلویزیون به سمت دوران شکوفایی خودش می‌رود.
تسنیم: در مورد بودجه‌ی سازمان صدا و سیما که در دوره‌ی قبلی با کارشکنی مواجه شد این مشکل وجود دارد. اگر ما در مورد اسپانسر صحبت می‌کنیم فقط از حمایت هنرمندان و آسیب‌نپذیرفتن آنها می‌گوییم . در غیر این صورت مقصر شما باشید بحث دیگری است، یک سریال آنقدر مخاطب پیدا می‌کند که به قول شما اسپانسرها در قسمت بیستم هجوم می‌آورند.
حراست گفت از شما شکایت شده و گفته‌اند که قصد از بین بردن وارد کنندگان برنجهای خارجی را دارید
چگینی: من قبل از کلیدزدن سریال جلسه‌ای با انجمن وارد کنندگان برنجهای خارجی داشتم. در این انجمن دعوت کردیم؛ البته آنها از ما شکایتی کرده بودند. قصه از آنجایی شروع شد که حراست سازمان نامه‌ای به من زد که از شما شکایت شده است و گفته‌اند که شما قصد از بین بردن وارد کنندگان برنجهای خارجی را دارید و حراست به من گفته بود که پاسخگو باشم ما جواب دادیم که اصلاً اینطور نیست و ما ابتدا از برنجهای داخلی حمایت می‌کنیم و بعد از آن در مورد برنجهای وارداتی سالم فیلم می‌سازیم آیا مگر شما برنجهای ناسالم وارد می‌کنید. وارد کنندگان به ما در جواب گفتند که از رسانه و فیلم‌سازان می‌ترسیم. من در آن جلسه به آنها پیشنهاد دادم که شما بیایید به عنوان اسپانسر سریال کار کنید و به من پیشنهاد دادند که ما تک‌تک می‌آییم؛ اما من قبول نکردم.
تسنیم: شما گفتید که اتحادیه‌ای کار کنید؟
چگینی: این برای ما بهتر بود؛ اما در آن جلسه 52 نفر از وارد کنندگان افرادی بودند که مخالفت یا موافقت می‌کردند که ما به صورت تک‌تک موافقت نکردیم. اما در آخر این اتفاق افتاد.
تسنیم: امکان این وجود دارد که شما به عنوان یک تهیه‌کننده قراردادی که تنظیم می‌کنید آنقدری که باید واحد بازرگانی در آن دخالت نکند؟
افشار: امکان دارد؛اما ممکن است بعد از سه ماه فیلمبرداری بگویند که بودجه نداریم و این باعث می‌شود حقوق افرادی که سه ماه کار کرده‌اند ضایع شود. تلویزیون هم از طریق همین اسپانسرهاست که مخارج گروه‌های فیلمسازی را پرداخت می‌کند.
تسنیم: باید اسپانسرها قبل از فیلم‌نامه نوشتن مشخص باشند تا به شکل هنرمندانه‌ای در فیلم جای بگیرند.
افشار: خیلی خوب است. اگر همان موقع که فیلم‌نامه کار نشده بود و من به وارد کنندگان گفته بودم و آنها قبول می‌کردند؛ اما متأسفانه بعد از دیدن سریال و تأثیرگذاری آن از طریق راهی آمدند که ما مجبور بودیم بپذیریم.
تسنیم: شما فیلم‌نامه را به پایان رساندید و بعد شروع کردید؟
افشار: بله، حدود 20 قسمت از فیلم‌نامه را نگارش کرده بودیم و آرش قادری می‌دانست که تا پایان داستان چه می‌خواهد.
تسنیم: شما بهمن ماه کلید زدید؟
افشار: بله، اما دائم در حال بازنویسی بودیم و حتی این بازنویسی‌ها در طول اجرا نیز انجام می‌شد و البته درستش هم همین است که با بازیگران و لوکیشن‌های مختلف به تغییراتی در کار می‌رسید. و خوشبختانه نویسنده هم در کنار ما حضور داشت.
تسنیم: مخاطبانی هستند که دوست دارند بدانند شما چگونه فیلمبرداری می‌کنید، شما توالی تدوینی را در لوکیشن‌های مختلف رعایت می‌کنید؟
افشار: قاعده همین است که شما میگویید؛ اما مجبور بودیم که دو یا سه بار لوکیشین‌های مختلف را برویم و برگردیم که هم به لحاظ تولید ضرر‌آفرین است و هم خسته کننده.
چگینی: کار ما به یک کار پر لوکیشین تبدیل شد. ما قم، شمال، کرج و چهار نقطه تهران رفتیم، مخصوصاً کار ما چون با تجارت و بازار سروکار داشت مولوی، شوش و گمرک را نیز می‌رفتیم و فیلمبرداری می‌کردیم. کار با عید‌نوروز همزمان شد. ما به بازار امین‌السلطان هم رفتیم.
تسنیم: بازار یکی از لوکیشن‌های محبوب سریال‌سازها شده است.
چگینی: این لوکیشن متعلق به یکی از دوستان من است در بازار امین‌السلطان. چهار تا بازار است که ما یکی از بازارها را فیلمبرداری کردیم. ارث پدری این دوست من است. قبل از آن من برای سریال شهرزاد این لوکیشن را انتخاب کرده بودم که در ابتدای پروژه شهرزاد من کار می‌کردم که بعدا آن را تحویل دادم و ما وقتی فیلم‌نامه‌ی برادر را می‌خواندیم. این لوکیشن در ذهن ما بود. همزمان با ما هم از شبکه‌ها و گروه‌های فیلمبرداری مختلفی نیز در آنجا کار می‌کردند و شبیه به استودیو شده بود.
تسنیم: به نظر شما در این لوکیشن‌ها کار کردن چقدر به بافت آن مناطق کمک می‌کند؟
چگینی: خیلی از دوستانم و کسانی که در صفحه‌های مجازی با بنده در ارتباط بودند به من می‌گفتند که اینجا کجاست؟ و من می‌گفتم: اینجا تهران خیابان مولوی است و تاثیر خوبی بر بیننده‌ها گذاشته بود.
تسنیم: نکته‌ای که در مورد فیلم‌نامه وجود دارد و من به آن نقد دارم این است که چرا ما در سریال‌های ایرانی افراد بازاری که اصولا آدم‌های خوبی هم هستند، حجره دارند و هر چه آدم‌های قاچاقچی هستند یک دفتر بازرگانی در یک آپارتمان شیک دارند؟
افشار: البته باید بگوییم که همینطور هست و من در این مورد بارها جواب داده‌ام.
تسنیم: این کلیشه شده است.
چگینی: این واقعیت است و واقعیت کلیشه نمی‌شود. اگر که ما خلاف این را انجام می‌دادیم اصلا برای مخاطب باورپذیری ایجاد نمی‌کرد.
تسنیم: خانم طهماسبی برای ایفای این نقش آیا شما در رسانه‌ها از مطالعات و پرونده‌هایی که در مورد برنجهای آلوده کار شده است تحقیقاتی داشته‌اید؟
طهماسبی: بله، تحقیقات اینترنتی داشته‌ام که با راهنمایی آقای افشار بوده و همچنین با دفتر مجله همشهری مدتی در ارتباط بودم. برای من آن شخصیت‌پردازی کاراکتر مریم اهمیت داشت و من با دوستان خبرنگار در رفت و آمد بودم تا کاراکتر مریم را درست ایفای نقش کنم.
تسنیم: برداشت شما از این تحلیل‌ها چه بوده است؟
طهماسبی: سوال بسیار سختی است، مخصوصا وقت‌هایی که باید از دیوار بالا می‌رفتم برای تحقیقات میدانی که داشتم.
افشار: خانم طهماسبی خیلی همکاری کرد و به سختی توانستند همکاری کنند به خاطر اینکه در گچ بودند.
طهماسبی: ویژگی‌‌ای که داشت این بود که سختی کار خبرنگاری را درک کردم و از این به بعد سعی می‌کنم با حوصله‌تر پاسخ خبرنگاران را بدهم.
تسنیم: ما کمتر آثاری را دیده‌ایم که به حوزه‌ی خبرنگاری به این شکل پرداخته باشند. من خودم هنگامی که دیدم یک خبرنگار در این کار وجود دارد خوشحال شدم. در خصوص همین موضوع میگویید؟
افشار: این رسالت خبرنگاری است که صرفاً اطلاع‌رسانی کند و باید دغدغه‌ای داشته باشد، اگر جایی دید که لازم است فداکاری کند و یا جان خودش را به خطر بیندازد. در عرصه‌ی شفاف‌سازی، به نظر من این فداکاری قابل ارزش است. بنابراین دغدغه می‌شود رسالت یک خبرنگار که ما در شخصیت مریم به آن پرداخته‌ایم.
تسنیم: یک تناقض وجود دارد در فیلم و آن برای من جالب است. خانم طهماسبی از طرفی به عنوان یک خبرنگار وظیفه داشتند که وقایع جامعه را منتقل کنند و از طرف دیگر اطلاعاتی در فضای خانواده به دستش می‌رسد اما اینجا دیگر در فضای جامعه نیست. اینجا در فضای خانواده است و در این فضا با اطلاعاتی مواجه می‌شود و می‌پرسد که الان باید چکار کنیم؟ این تناقض را شما نیز داشتید؟
افشار: هم مریم و هم برادرش می‌خواهند تا در راه مبارزه با قاچاق قدم بردارند، اما اولین فرد برادرشان هست که روبروی آنهاست و این تضاد کاراکترها را به چالش می‌کشید. اینجا هم در فعالیت‌های خانوادگی و بیرون از خانواده کوتاهی نکردند.
طهماسبی: نکته‌ای که اهمیت داشت این بود که مریم به خاطر تربیت خانوادگی که داشت نمی‌توانست جسارتی را که در جامعه داشت در خانواده نیز داشته باشد؛ چون شناخت او نسبت به برادرش این است که او ذات خوبی دارد و اگر هم به خلاف کشیده شده است عمدی نیست. سعی می‌کند به برادرش ناصر کمک کند و لطافتی بیشتر نسبت به بیرون خانواده نیاز دارد و من سعی کردم که در بازار این اتفاق شکل بگیرد و در خانواده به من بیشتر اعتماد کنند.
تسنیم: نکته‌ای در مورد نگاه جسورانه‌ی شما به عنوان یک خبرنگار که همان نگاه در خانواده وجود ندارد گاهی اوقات یک توجیه برای خبرنگاران نیز هست. اگر جامعه را ما به بستر یک خانواده در نظر بگیریم گاهی مصلحت نیست که بعضی چیزها معلوم بشود این تعارض وجود دارد.
افشار: یکی از تعاملاتی که ما داشتیم این است که مؤلفه‌های اقتصادی برای مردم ایران و شئونات آن دخیل است. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم مردم یکسری از امکانات را که حتی در توان مالی آنها نیست دوست دارند که داشته باشند و ضد قهرمان‌های شما در ایران اکنون آرزو دارند که داشته باشند. مثل یک ماشین خوب، خانه‌ی خوب و...
تسنیم: به عنوان یک فیلم‌ساز نکات شما در مورد این معزل چه هست؟
من آدم‌هایی را می‌شناسم که حتی برای خرید مبل هم وام می‌گیرند
افشار: حضرت علی(ع) می‌فرمایند: آرزوهای بزرگ انسان را دنیازده می‌کند. زیاده‌خواهی مردم در عرصه‌های مختلف یک معزل شده است و هر چه جلوتر می‌رویم این بیشتر شده و چون که عرصه را وسیع‌تر می‌بینند. قبلاً آدم‌ها به این گستردگی امروز توجهی به پیرامون خودش نداشت. تجمل‌گرایی در جامعه یک آفت جدی هست. من آدم‌هایی را می‌شناسم که حتی برای خرید مبل هم وام می‌گیرند یا یخچال‌های لوکس یا لوازم خانگی خارجی می‌خرند. وقتی که عقب می‌مانند از اقتصاد و برای رفع این نیاز غیرواقعی مجبور می‌شوید که یک جایی رشوه بگیری، یک جایی هم گرانفروشی بکنند و این باعث می‌شود تا برای برطرف کردن نیازهای کاذب خودت بر سر سفره لقمه‌ی حرام بیاوری، بنابراین این باعث می‌شود که بنیان‌های اعتقادی خانواده را از بین ببرد.
تسنیم: ممکن است همین ضدقهرمان را بخشی از جامعه به عنوان قهرمان خودش قرار دهد، برای اینکه این را کنترل کرد شما ترفندی برای رفع آن داشته‌اید؟
افشار: این جزء دغدغه‌های همیشگی ما هست. این آفتها و آسیبها را باید از بین ببریم اما خودمان عقب مانده‌ایم و باید ابتدا گذشته را ترمیم کنیم تا به آینده برسیم، این رسالت بر دوش ما هست و وظیفه هنرمندان این است که یک گام از جامعه جلوتر باشند. ما نمی‌توانیم جلو بزنیم به دلیل اینکه آفتها از ما جلوتر هستند.
انتهای پیام/
