به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، بعد از اینکه رقم قرارداد بازیکنان و مربیان با باشگاههای مختلف فوتبال ایران رسانهای شد، حرف و حدیثهای بسیار زیادی درباره این اتفاق به وجود آمد. اکثر مربیان و بازیکنان این کار را غیرحرفهای قلمداد کردند و به آن معترض بودند. اما امیررضا واعظآشتیانی، مدیرعامل سابق باشگاه استقلال که یک مدیر و تحلیلگر اقتصادی هم هست، از این اتفاق حمایت میکند. منتهی نقدهایی اساسی به ساختار فعلی فوتبال ایران به ویژه دو باشگاه پرسپولیس و استقلال وارد میداند. او از تخلفات بزرگ صحبت میکند:
انتشار قرارداد تیمهای لیگ برتری این روزها حرف و حدیثهای بسیار زیادی در محافل ورزشی به راه انداخته است.
در ورزش حرفهای به ویژه فوتبال، باشگاهها در بورس قرار دارند و با یک سیستم کاملا قانونی اداره میشوند و تمام مسائل مدیریتی و مالی و مالیاتی آنها شفاف است. در چنین شرایطی افرادی که با مراجعه به بورس تصمیم میگیرند روی سهام باشگاههای مختلف سرمایهگذاری کنند، به راحتی به کلیه درآمدها و هزینههای تیمها با مراجعه به سایت باشگاه دسترسی پیدا میکنند. به همین ترتیب در کشورهای پیشرفته هیچوقت نمیبینیم که مبلغ قرارداد بازیکنان و مربیان و عوامل تیمها با باشگاهها در رسانهها برای شفافسازی منتشر شود.
در فوتبال اکثر باشگاهها دولتی هستند و به صورت حرفهای اداره نمیشوند. تکلیف چیست؟
نکته اساسی همین است. فوتبال ایران آن طور که خودمان ادعا میکنیم، به هیچ عنوان حرفهای نیست. در چنین شرایطی حتی نمیخواهیم قبول کنیم که آماتور هستیم. واقعیت این است که فوتبال ایران آماتور است اما در همین فوتبال آماتور هم باشگاهها میتوانند طبق قانون اداره شوند که متاسفانه این مورد در فوتبال ایران رعایت نمیشود. فقط پرداخت و دریافت پول فوتبال ایران نسبتا حرفهای شده است. که همین فعل و انفعالات مالی کلی دردسر و بینظمی در فوتبال ایران به راه انداخته است.
منظورتان چیست؟
ببینید الان به طور مثال در رسانهها آمدهاند و مبلغ دقیق قراردادهای بازیکنان و مربیان تیمهای مختلف را منتشر کردهاند. به نظر من با توجه به اینکه فوتبال آماتور ایران مثل ساختار حرفهای روز دنیا اداره نمیشود انتشار قراردادها نباید اشکالی داشته باشد. اگر همین ماجرا از سالهای قبل هم وجود داشت هیچ وقت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در سالیان اخیر چیزی حدود ٧٠ میلیارد تومان بدهی انباشته برای خود به ارمغان نمیآوردند. نکته مهمی که میخواستم به آن اشاره کنم این است که باشگاهها قراردادی با بازیکنان و مربیان با یک مبلغ منتشر میکنند و جزییات آن مثل روزهای اخیر منتشر میشود. اداره مالیات میآید بر اساس همین قراردادهایی که منعقد میشود برای بازیکن و مربی مالیات در نظر میگیرد. اما یک چیز این وسط نقطه مجهول ماجرا است. اینکه درصد قابل توجهی از این قراردادها از سوی باشگاهها پرداخت نمیشود.
بازیکنان و مربیان مختلف بارها به عدم دریافت کامل پول قراردادشان معترض بودهاند.
به خاطر اینکه اداره مالیات همانطور که گفتم بر اساس رقم اعلامی قرارداد برای آنها مالیات در نظر میگیرد و آنها مجبور هستند که طبق قانون مالیات را برای اینکه مشکلات بعدی برایشان درست نشود پرداخت کنند. اما باشگاه پول کامل قرارداد آنها را نمیدهد و در تمام سالهای گذشته هم این مشکل را مسوولان نتوانستهاند حل کنند. هیچ تضمینی وجود ندارد که قراردادهایی که امضا میشود به صورت دقیق اجرایی شود. شما نگاهکنید که در همین روزهای اخیر چهرههای مشهور فوتبال ایران مثل علی دایی و وحید هاشمیان با پرسپولیس اختلافهایی پیدا کردهاند. راه اکثر کارشناسان برای برون رفت از این مشکلات هم این است که باشگاهها به بورس واگذار و خصوصی شوند. حتی اگر قرار است به همین شکل فعلی هم اداره شوند اگر قوانین کشور را به درستی اجرا کنند بسیاری از این مشکلات به وجود نمیآید.
بیشتر توضیح میدهید؟
تا زمانی که مجامع این دو باشگاه طبق قانون وجود نداشته باشد و برگزار نشود، هیات مدیرههای فرمالیته در راس کار قرار میگیرند و مدیران عامل توسط وزارت ورزش انتخاب میشوند. در باشگاهی که مجمع قانونیاش وجود داشته باشد، حسابرسی و بازرسی مالی سالانه انجام میشود و این گزارشها برای بررسی به مجمع ارایه میکنند تا درباره مشروعیت داشتن فعالیتهای مالی باشگاه تصمیمگیری قانونی صورت پذیرد. وقتی این سیستم که اتفاقا در قوانین ما هم به آن توجه شده و اجرای آن الزامی است، در باشگاهها به ویژه پرسپولیس و استقلال پیاده شود، هیچوقت شاهد این بینظمیهای مالی و مدیریتی نخواهیم بود. شما ببینید بارها و بارها گفتهاند که وزیر ورزش رییس مجمع باشگاه پرسپولیس است. اما من از اهالی فوتبال و مدیران وزارت ورزش و نهادهای نظارتی یک سوال دارم، در این سالهای اخیر چند بار جلسه مجمع باشگاه برگزار شده است؟ مجمع برگزار نشده که این وضع به وجود آمده است.
البته این بیقانونی صورت گرفته مربوط به این دوره از وزارت ورزش و جوانان نیست و در تمام سالهای گذشته وجود داشته است.
کنفدراسیون فوتبال آسیا در سال ١٣٨٤ گفته است باشگاههای حرفهای بر اساس قانون تجارت کشورهایشان باید اداره شوند. با در نظر گرفتن زمان مصوبه AFC، پس از آن تاریخ تا به امروز هر باشگاهی که مجمع خود را سالانه برگزار نکرده، حسابرسی و بازرسی مالی قانونی طبق قانون تجارت در آن به صورت منظم انجام نشده، سیستم مالیاتیاش شفاف نبوده، هیاتمدیره نداشته یا با سرپرست اداره شده است، طبق قانون تجارت تخلف کرده است. پس مسوولان وزارت ورزش، اعضای هیاتمدیره و مدیران عامل و سرپرستان هم غیرقانونی کار کردهاند و تخلف قانونی بزرگی داشتهاند. طبق تعریف صریح قانون حتی مسوولان هم در این زمینه متخلف به حساب میآیند. برای من سوال است که چرا حداقل در یک دهه گذشته دستگاههای نظارتی روی این تخلفات قانونی انگشت نگذاشتهاند. اساس کار دستگاههای نظارتی بر همین است که تلاش کنند قانون در همه ارگانها و شرکتها و دستگاههای دولتی به درستی اجرا شود. نهادهای نظارتی باید این مورد را بررسی کنند که در ١٠سال گذشته چند بار طبق قانون تجارت جلسات مجمع باشگاههای پرسپولیس و استقلال برگزار شده است؟ چند بار گزارش سالانه حسابرسی به مجامع ارایه شده است؟ اگر این بازرسیها انجام و مجمع برگزار شده نتیجهاش چه بوده؟ اگر هم نشده که باید برخورد سختی با آنهایی که به قانون پشت کردهاند داشته باشند.
به نظر میرسد که ساختار دولتی فوتبال ایران باعث شده مصلحتاندیشیهایی در این زمینه در سالهای گذشته صورت بگیرد.
به هر حال وظایف دستگاههای نظارتی همانطور که گفتم طبق تعریف صریح قانون مشخص است. وظیفه دستگاه نظارتی این است با افراد حقیقی و حقوقی که قوانین کشور را به درستی اجرا نمیکنند، برخورد قاطعانه داشته باشد. قانون هیچوقت نباید قربانی مصلحتاندیشیها شود. همین کوتاهی دستگاههای نظارتی بوده که باعث شده تخلفات بارها و بارها تکرار شوند. تمام مشکلات به وجود آمده در سالهای گذشته این است که مسوولان در سالهای گذشته با تخلفات حوزه ورزش به ویژه فوتبال برخورد نکردهاند.
اداره دو باشگاه پرسپولیس و استقلال توسط سرپرست هم تخلف به حساب میآید؟
صددرصد همینطور است. خود مسوولان هم به خوبی با قوانین آشنا هستند و میدانند که در مدیریت استقلال و پرسپولیس مدتهاست تخلف صورت گرفته و باشگاهها غیرقانونی اداره شدهاند. اما جایگاه آدمها برایشان مصونیت آورده و میبینیم که دستگاههای نظارتی هم جلوی این بیقانونی را نگرفتهاند. وقتی نظارتهای درونسازمانی محکم وجود داشته باشد دیگر درباره پرداختیهای زیرمیزی به بازیکنان و مربیان، قراردادهای پنهانی و نبودن مدیرعامل و مباحث اینچنینی چیزی نمیشنویم و بداخلاقیهای مالی و عدم شفافیت وجود نخواهد داشت. به نظر من اگر دستگاههای نظارتی در شرایط کنونی رسیدگی به این تخلافت و عدم اجرای صحیح قانون در باشگاههای پرسپولیس و استقلال را در دستور کار خودشان قرار بدهند بزرگترین خدمت را به جامعه و فوتبال ایران انجام دادهاند.
با وجود تمام این مشکلات یکی، دو سالی میشود که شرایط دو باشگاه پرسپولیس و استقلال در لیگ بهتر شده و همین موضوع باعث شده مردم با فوتبال آشتی کنند و جمعیت بیشتری به ورزشگاهها برود.
ببینید ادامه موفقیت وقتی تضمین میشود که سیستم مدیریتی درست و حرفهای در راس یک مجموعه وجود داشته باشد. تخلف همانطور که از اسمش پیداست تخلف است. الان چرا استقلال و پرسپولیس مدیرعامل ندارند؟ آیا برای همین سال گذشته گزارش حسابرسی مالی سرخابیها به مجامع ارایه شده است؟ اگر جلسه مجمع برگزار کردهاند نتیجه گزارش مالی چه بوده است؟ اگر مجمع برگزار کردهاند چرا اعضای مجمع باشگاه نسبت به عدم انتخاب مدیرعامل ایراد نگرفته و مصوبهای نداشتهاند. اگر مجمع برگزار شده نشان بدهند که آیا میزان هزینههای باشگاهها منطبق با درآمدها بوده یا خیر. ما بعضا میبینیم بازیکنی که امسال از پرسپولیس یا استقلال جدا شد، اعلام کرد که طلب دارد. وقتی طلبکار وجود داشته است یعنی هر دو تیم به رویه گذشته اداره شدهاند و هیچ چیزی تغییر نکرده است و هنوز هم شفافیت وجود ندارد. نکته مهمتر اینکه چه الزامی وجود دارد به بدهی گذشته اضافه نشده است. اگر مسوولان قانون را درست اجرا کردهاند باید مجمع سالانه برگزار و جواب این سوالها مشخص شده باشد. حالا کدامیک از مسوولان این جوابها را در اختیار مردم و رسانهها قرار میدهد؟ اگر هیچ کدام از کارها انجام نشده پس بیقانونی انجام شده و باید با متخلفان برخورد شود.
منبع: اعتماد
انتهای پیام/