به گزارش خبرنگار فناوری اطلاعات و ارتباطات خبرگزاری تسنیم، اواسط تیر ماه سال جاری سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی از صدور 19 موافقت اصولی جهت دریافت پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه (MVNO) و انجام فرایند کامل صدور پروانه برای یکی از این شرکتها خبر داد.
این متقاضیان براساس مصوبه قبلی کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، از تاریخ اعطای موافقت اصولی شش ماه فرصت داشتند تا برای عقد قرارداد با حداقل یکی از اپراتورهای تلفن همراه به عنوان اپراتور میزبان اقدام کنند اما این محدوده زمانی به منظور ایجاد فرصت عادلانه برای تمامی دارندگان موافقت اصولی MVNO حذف شد.
از سویی دیگر اپراتورهای میزبان موظف شدند حداکثر تا سوم آبان سال جاری حداقل یک قرارداد عمدهفروشی با دارندگان موافقت اصولی پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه و همچنین حداکثر تا سوم آذرماه 95 حداقل یک قرارداد دیگر را با سایر دارندگان موافقت اصولی پروانه MVNO منعقد کنند.
نگاهی به وضعیت موافقتهای اصولی صادر شده، برخی سوالات را در ارتباط با نقض قوانین مندرج در برخی مصوبات کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات را به ذهن متبادر میسازد.
در حالیکه یکی از شروط مهم مندرج در مصوبه اصول حاکم بر پروانه فعالیت اپراتورهای مجازی تلفن همراه این است که "اپراتورهای میزبان (MNO) و سهامداران آنها نباید در هیچ یک از اپراتورهای مجازی (یا دارنده موافقت اصولی) به صورت مستقیم یا غیرمستقیم سهام داشته باشند" اما برخی موافقتهای صادر شده، در تضاد با این بند است.
شرط دیگری نیز وجود دارد که میگوید "دارنده پروانه یا سهامداران آن نباید در سایر دارندگان پروانه اپراتور مجازی (یا دارنده موافقت اصولی) و اپراتورهای میزبان مستقیم یا غیرمستقیم سهام داشته باشند".
با این حال برخی دریافت کنندگان موافقت اصولی دارای سهامدار مشترک با اپراتورهای موبایل هستند یا اصولا به عنوان پیمانکار یک اپراتور شناخته میشوند.
به گزارش تسنیـم، اسفند ماه سال 1393 کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات با موضوع فعالیت اپراتورهای مجازی تلفن همراه در کشور موافقت کرد و بر این اساس، اصول حاکم بر پروانه فعالیت اپراتورهای مجازی تلفن همراه با هدف افزایش رقابت، کیفیت، پوشش نیازهای مشتریان خاص، ترغیب نوآوری و ارائه خدمات ارزش افزوده تصویب شد.
در آن مصوبه اجازه فعالیت به متقاضیان ورود به حوزه ارتباطات همراه در قالب دو نوع اپراتور مجازی داده شد.
اپراتورهای مجازی نوع اول مجاز به اجاره یا خرید خدمات شبکه تلفن همراه از اپراتور میزبان (اپراتور دارای شبکه ارتباطات سیار) براساس قرارداد عمده فروشی بوده و با استفاده از نشان تجاری و مدل بازاریابی و فروش خود، آن را به صورت خرده فروشی به مشترکان نهایی عرضه میکند.
اپراتورهای مجازی نوع دوم هم مجاز به اجاره یا خرید خدمات شبکه تلفن همراه از اپراتور میزبان براساس قرارداد عمده فروشی بوده و با استفاده از نشان تجاری و مدل بازاریابی خود، آن را به صورت خرده فروشی به مشترکان نهایی عرضه میکند.
انتهای پیام/