به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم،نظام بانکی ایران سر و سامان ندارد و از این رو بانکهای کشور هر روز به سازی می رقصند که برایشان سودآور باشد. از یک سو یک روز برای دادن وام ازدواج 3 میلیون تومانی جنجال به پا می شود و زیاد شدن وام ازدواج و 10 میلیونی شدن آن مورد انتقاد بانکها قرار می گیرد و بهانه بانک ها هم این است که موجودی نداریم! و از سوی دیگر خبر بدهکاران بانکی که وام های کلان گرفته اند و پس نداده اند و اهدای وام های با سود تقریبا صفر به کارمندان بانکها اذهان افکار عمومی را مکدر می کند. یک روز بانک ها برای دادن وام های کوچک به مردم، ماه ها آنها را در صف انتظار نگه می دارند و یک روز اعلام می شود یک بانک سقف وام کالای خود را تا 50 میلیون تومان بالا برده است!از سوی دیگر، در قانون بانکداری بدون ربای جمهوی اسلامی ایران، توجه خاصی به قرضالحسنه شده است و از این قرارداد در تجهیز و تخصیص منابع استفاده شده است. تسهیلات قرض الحسنه به وامهایی گفته میشود که بانکها با صندوقهای مالی بدودریافت سود به متقاضیان میدهند و آن را در اقساط بلند مدت دریافت میکنند. مهمترین ویژگی این تسهیلات نداشتن سود و قسطی بودن آن است و همین ویژگی باعث شده متقاضیان دریافت آن روز به روز افزایش پیدا کنند.اما بانک ها دادن وام قرض الحسنه را هم دوست ندارند! چرا که سودی برای آنها ندارد. به این ترتیب است که نظام بانکی کشور مردم را سرگردان می کند. با این حال آمار بانک مرکزی از افزایش وام دهی بانک ها خبر می دهد.
آمارها چه می گویند؟
تازهترین گزارش بانک مرکزی از تسهیلات دهی بانکها نشان می دهد که این مجموعه از ابتدای سال جاری تا پایان بهمن ماه حدود 348 هزار و 200 میلیارد تومان تسهیلات پرداخته که این رقم 2/56 هزار میلیارد تومان معادل 3/19 درصد نسبت به تسهیلات پرداختی در 11 ماهه اول سال گذشته افزایش دارد. همچنین در فاصله دی تا پایان بهمن سال گذشته بانکها حدود 50 هزار میلیارد تومان دیگر به میزان وامدهی خود اضافه کردهاند.
چرا بانک ها وام بده شده اند؟!
منابع خبری هم به تازگی اعلام کردهاند یکی از بانکها وام خرید کالا با کارت اعتباری را تا 50 میلیون تومان افزایش داده است. این تسهیلات با اقساط یک میلیون و300 هزار تومانی و با سپرده حداقل پنج میلیونی برای چند ماه قابل پرداخت است. متقاضی البته باید پیش فاکتور خرید کالا را نیز به منظور دریافت این تسهیلات ارائه کند.این در حالی است که وام کالا از آن دسته وام های خردی است که جایگاه ویژهای در بین بانکها نداشته واعلام شده بود چندان برای آنها به صرفه نیست. از سویی دیگر متقاضیان هم حتی اگر مایل به دریافت آن باشند شرایطی که از سوی شبکه بانکی برایشان تعیین شده، بیشتر موجب بی میلی آنها برای دریافت این تسهیلات میشود. این در حالی است که سالها تسهیلات کالا در حد چهار میلیون تومان بود و بانکها برای اعطای آن شرایط سختی تعریف میکردند؛ وجود یک تا دو ضامن، وثیقه، سودهای بالای 27 تا 28 درصدی و سپردهگیری. سرانجام در اردیبهشت 1394 و با مصوبه شورای پول و اعتبار سقف این تسهیلات تا هشت میلیون تومان افزایش یافت که در مدت گذشته فرایند پرداخت وام کالا بر اساس مصوبه پیش نرفت و به روال برخی وام های مصوب، بانکها طبق آنچه خود تشخیص دادند، عمل کردند، طوری که مراجعات اخیر به شعب نشان داد ضوابط مشخصی برای پرداخت وام کالا به متقاضیان در شبکه بانکی وجود ندارد و در ارقام پرداختی، سود و شرایط دیگر متفاوت عمل میکنند.
حالا اما چرا بانک ها تمایل به افزایش دادن وام، از جمله وام کالا دارند؟
ماجرا کاملا مشخص است. وام دادن با نرخ سود بالا برای بانک ها بسیار سود آور است و گرنه دل بانک ها به حال مردم نسوخته است. شرط ها برای دادن وام کالامتفاوت است. به عنوان مثال در برخی بانک ها باید 25 درصد وام پرداختی به عنوان وثیقه در اختیار بانک باقی بماند و بعد از پرداخت اقساط که حدود پنج سال و با سود 18 تا 20 درصد هم طول می کشد، در اختیار گیرنده وام قرار میگیرد. برخی بانک ها هم برای دادن وام با عناوین مختلف علاوه بر سپرده گزاری کم سود برای چند ماه، بهره 27 تا 30 درصدی طلب می کنند که بسیار به نفع بانکدارهاست. به این ترتیب است که در زیر سایه عدم نظارت بانک مرکزی، بانک های کشور تنها به سود دهی می اندیشند حالا یک روز با بنگاه معاملات ملکی شدن و روز دیگر با پرداخت وام با بهره بالا! در این میان کسی به فکر مردم نیست که نیست.
منبع:راه نو
انتهای پیام/