به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، اینکه اهالی ورزش همدان از مهلقا جامبزرگ و حمیدرضا زورآوند دو ورزشکار همدانی حاضر در المپیک ریو انتظار شقالقمر و کسب مدال نداشتند معقولانه و طبیعی بود اما آیا ظرفیت ورزش همدان در المپیک همین بود؟ آیا سقف انتظارات از استانی که در دو دوره المپیک مدالآوری کرده و خطهای که نخستین دانشآموز را بعد از انقلاب شکوهند اسلامی راهی المپیک کرده باید در همین حد باشد؟
بارها و بارها در مجامع انتخاباتی هیئتهای ورزشی یا نشستهای مختلف رشتههای ورزشی این جمله را از زبان مدیرکل ورزش و جوانان فعلی و سابق همدان شنیدهایم که فلان رشته ورزشی همدان در کشور سرآمد است و حرف برای گفتن دارد. این جمله در چه مقطع و کدام رویداد مصداق عینی به خود گرفت که علاقمندان به ورزش چیزی مشاهده نکردند؟ کجای کار سرآمد بودهایم که حالا فقط سهم ورزش همدان باید دو سهمیه از 63 سهمیه المپیک باشد؟ کسب مدال و سکو رفتن در المپیک که جای خود دارد و صحبت از آن در حال حاضر برای ورزش همدان فراتر از یک رویاست!
حرکت سینوسی ورزش همدان
ورزش همدان در شرایطی 2 نماینده در المپیک ریو داشت که در مقایسه با 2012 لندن با کاهش سهمیه روبرو شده است. (همدان در لندن 3 سهمیه داشت).
همدان در 2008 پکن دو سهمیه داشت و در المپیک 2004 آتن نیز فقط یک نفر از استان همدان راهی یونان شد تا ورزش همدان حرکتی سینوسی داشته باشد. با این حال باز این سوال در ذهن شکل میگیرد که وقتی مسئولان مدام دم از این میزنند که همدان در تعداد زیادی از رشتههای ورزشی سرآمد است چرا با این همه ظرفیت، ورزش به هدف اصلی که همان موفقیت در میادین بزرگی جهانی، المپیک و آسیایی است آنچنان که باید دست پیدا نمیکند؟
همدان در حال حاضر در ردیف استانهای تیپ دو وزارت ورزش و جوانان رتبه نخست را در اختیار دارد و با این وجود این انتظار میرود که متولیان ورزش بیش از پیش در عرصه قهرمانی تلاش کنند تا در بازیهای آسیایی 2018 و المپیک 2020 شاهد حضور ورزشکاران بیشتری از همدان باشیم.
نباید دلخوش به تک ستارهها بود
اشتباهی که مسئولان کشتی همدان از بازیهای آسیایی 2014 اینچئون به بعد مرتکب شدند دلخوشی به تک ستاره کشتی استان و خوابیدن در باد حضور قطعی میثم جوکار در المپیک 2016 ریو بود که دست آخر همین موضوع کار دست اهالی ورزش همدان به خصوص گوش شکستهها داد.
از المپیک 2012 لندن به بعد، دستگاه ورزش همدان تمام هموغم خود را معطوف به چند ستاره ورزش همدان کرد و به نوعی از استعدادیابی غافل شد تا ضربه کوبنده را از همین ناحیه متحمل شود. آرزو حکیمی، آرمین تشکری، مهلقا جامبزرگ و میثم جوکار چند ورزشکاری بودند که ورزش همدان دلخوش به حضور آنان در ریو بود که به جز جامبزرگ یکی پس از دیگری این روزها فقط خواب حضور در ریو را میبینند!
چیزی که پیداست اینکه ورزش همدان از امروز باید روی استعدادهای ناب هیئتهای ورزشی سرمایهگذاری و در دو سال باقیمانده تا بازیهای آسیایی جاکارتا و چهار سال پیشرو تا المپیک 2020 توکیو، آنها را مهیای حضور در اردوهای تیمهای ملی و شرکت در رویدادهای بزرگ کند.
امروز در برخی رشتهها همدان دارای ورزشکاران ممتازی است که در معیت تیمهای ملی در ردههای سنی مختلف از جمله نوجوانان و جوانان به مسابقات برون مرزی اعزام میشوند و میتوانند آینده ورزش همدان را بیمه کنند. مخلص کلام اینکه دستگاه ورزش نباید از این نفرات غافل شود.
امیر جباری در بدمینتون، یاسین قمری در قایقرانی، چند کشتیگیر خوب و بااستعداد نظیر محمدجواد غلامی و جمال خدابندهلو و ورزشکاران پرظرفیتی در رشتههایی چون دوومیدانی، والیبال، تیراندازی و ... از همین امروز باید زیر چتر حمایتی دستگاه ورزش و هیئتها قرار گیرند تا در سالهای آتی شاهد حضورشان در میادین فراملی باشیم.
لزوم استعدادیابی و برنامهریزی بلندمدت
با تمام این تفاسیر میطلبد تا دستگاه ورزش با یک برنامهریزی دقیق و قرار دادن اصل استعدادیابی در اولویت امور خود، راه را برای حضور خوب ورزشکاران استان در میادین فراملی مهیا کند. استعدادیابی موضوعی است که در دنیای ورزش اهمیت ویژهای دارد و به عبارت بهتر شناسایی عوامل موفقیت راه را برای رسیدن به قله افتخار هموار میکند.
البته اینکه مشخص شود چه ویژگیهایی ورزشکاران معمولی را از ورزشکاران نخبه متمایز میسازد کاری بس دشوار است که موضوع پرداختن به استعدادیابی را دشوارتر ساخته است اما متولیان ورزش اگر میخواهند نامشان در میادین جهانی سر زبانها بیفتد باید به این موضوع بها دهند، همان کاری که کشورهایی چون آمریکا و چین در پیش گرفتهاند.
مثل روز روشن است که با تمرکز بر استعدادیابی و تدوین یک برنامهریزی دقیق و مهمتر از همه توجه به قهرمانانی که دارای استعداد ناب هستند، ورزش همدان چون المپیک 2012 و 2004 میتواند افتخارآفرین باشد.
ادامه استمرار این موفقیتها در حوزه ورزش استان همدان، به همت و تلاش مضاعف نیاز دارد و برنامه راهبردی و سیاست اجرایی آن باید در برنامه چند ساله توسعه راهبردی ورزش استان پیش بینی شود.
انتهای پیام/