به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، از روز نخستی که وزیر ورزش و جوانان در دولت یازدهم شروع به فعالیت کرد وعدههای متعددی را به اصحاب رسانه داد که یکی از مهمترین آنها تسریع و بهبود در ورزش قهرمانی بود. اما حالا بعد از 3 سال میبینیم که کاروان ایران در المپیک سقوطی 8 پلهای را تجربه میکند. کاروان ما در لندن موفق شد در جایگاه هفدهم قرار بگیرد آن هم با 4 مدال زرین طلا، 6 نقره و 2 برنز که در مجموع با 12 مدال در جایگاه هفدهم جهان ایستادیم. طبیعتا اگر مسیر پیش روی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک صحیح و عقلانی بود باید کاروان ایران در ریو نتایج بهتری میگرفت یا دستکم همان جایگاه قبل را حفظ میکرد. اما متاسفانه هم از تعداد مدال 4 پله سقوط داشتیم و هم سقوط 8 پلهای در جایگاه نهایی. کشوری که در المپیک 2012 توانسته بود 4 مدال طلا بگیرد و مهمتر از آن 6 نقره، انتظار میرفت در ریو با یک حرکت رو به جلو، دستکم جایگاه بهتری را به دست بیاورد.
اما حالا سقوط 8 پلهای و قرار گرفتن در رتبه 25 المپیک نشان میدهد ضعفهای بسیاری در کار بوده است. با این توجیه عجیب وزیر ورزش که حد ورزش ایران 4 مدال است، صورت مساله پاک نمیشود. با خودکمبینی و ما نمیتوانیم به دنبال توجیه عدم مدیریت کلان در ورزش نباشیم. هیچکس انتظار نداشت ما در قایقرانی، دوی ماراتن، بدمینتون و خیلی از رشتههای دیگر مدال بیاوریم. اما چگونه میشود نایب قهرمان المپیک 2012 لندن 4 سال بعد در ریو ناگهان بیستوچهارم میشود؟ با تصور اینکه احسان حدادی یک جرقه بوده و ما دیگر قادر به تکرار مدالآوری در دوومیدانی نیستیم تنها خودمان را توجیه کردیم. آیا انتظار طلا در تکواندو که ما از قهرمانان بلامنازع آن در جهان به حساب میآییم هم پرتوقعی است؟ چگونه میشود فرنگی پر افتخار 2012 ناگهان 3 مدال طلا و یک برنزش را در 2016 تنها به 2 برنز کاهش میدهد؟ بدون تردید برنامه و راهکارهای دولت یازدهم در امر ورزش با یک شکست بزرگ مواجه شده و بهترین دماسنج همین نتایج کاروان ایران در ریو 2016 است.
وزارت ورزش و جوانان که بعد از حضور محمود گودرزی وعده داده بود از این به بعد عملگرایی و خردجمعی جایگزین سنتی عمل کردن و خودمحوری میشود آیا از عملکرد خودش راضی است؟ بدون شک وزارت ورزش نهتنها هیچ حرکت رو به جلویی را برای ورزش انجام نداد که با اشتباهات استراتژیک خود، موجب سقوط 78 پلهای کاروان ایران شد. زنگ خطر حالا به صدا در آمده است، چرا که اگر قرار باشد با همین فرمان جلو برویم قطعا در المپیک 2020 توکیو با سقوط بزرگتری مواجه میشویم، آن وقت دیگر نمیشود توجیه کرد حد ورزش ما همین است. ما حد ورزش خود را در المپیک 2012 دیدیم. نه اینکه آن نتایج سقف آرزوهای ورزش ماست بلکه اگر مدیریت برنامهمحور و درستاندیش بر مسند کار بود باید همه تلاش خود را برای بیشتر کردن مدالها به کار میبستیم نه اینکه منتظر سقوط 8پلهای بنشینیم، بعدا توجیه کنیم ما همینیم. اگر امروز تلاشی برای عوض کردن این خط فکری نباشد، قطعا در آینده نهچندان دور با این تفکر ما نمیتوانیم و حدمان همین است، به جایگاهی میرسیم که تصور میکنیم اساطیر در سال 2012 آن جایگاه را برای ما حاصل کردند.
سقوط در جایگاه و تعداد مدال
کاروان ورزش ایران در پایان سیویکمین دوره بازیهای المپیک با کسب 8 مدال به کار خود پایان داد که نسبت به دوره گذشته 4 مدال کمتر به دست آورد. سیویکمین دوره بازیهای المپیک با حضور بیش از 10 هزار ورزشکار از 206 کشور از 15 تا 31 مردادماه به میزبانی شهر ریودوژانیروی برزیل برگزار شد و بامداد دوشنبه با مراسم اختتامیه به کارش پایان خواهد داد. کاروان ورزش ایران در دوره قبل که به میزبانی لندن برگزار شد با کسب 12 مدال (4 طلا، 6 نقره و 2 برنز) به عنوان هفدهمی دست پیدا کرد. اما در المپیک سیویکم با کسب 8 مدال در رده بیستوپنجم قرار گرفت.
در این دوره کیانوش رستمی و سهراب مرادی در اوزان 85 و 94 کیلوگرم وزنهبرداری و حسن یزدانی در وزن 74 کیلوگرم کشتی آزاد صاحب مدال طلا شدند، کمیل قاسمی در وزن 125 کیلوگرم کشتی آزاد مدال نقره کسب کرد و سعید عبدولی و قاسم رضایی در اوزان 75 و 98 کیلوگرم کشتی فرنگی و حسن رحیمی در وزن 57 کیلوگرم کشتی آزاد به مدال برنز رسیدند. علیزاده هم در 57 -تکواندو آخرین برنز ایران را به دست آورده است.
منبع: وطن امروز
انتهای پیام/