تناقضات عجیبِ اشتغالی رئیس جمهور با بانک مرکزی و مرکز آمار!

تناقضات عجیبِ اشتغالی رئیس جمهور با بانک مرکزی و مرکز آمار!

در میانه تمامی مشکلات اقتصادی این روزها، غول بیکاری شاید ترسناک ترین چهره ممکن از این معضلات باشد. در مقام مقایسه نیز، بیکاری از تورم هولناک تر می نماید.

 به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم   در میانه تمامی مشکلات اقتصادی این روزها، غول بیکاری شاید ترسناک ترین چهره ممکن از این معضلات باشد. در مقام مقایسه نیز، بیکاری از تورم هولناک تر می نماید. چه اینکه در صورت وجود تورم در بازار، شاید بتوان با صرفه جویی بیشتر، گلیم خود را به نوعی از آب کشید، ولیکن در صورت بیکار بودن سرپرست خانواده، وقوع فاجعه قطعی خواهد بود. به بیانی دیگر، شاید بتوان کمتر خورد ولی نمی شود برای همیشه روزه گرفت! طی سالهای اخیر، اقتصاد ایران همواره نظاره گر هویتی به نام «برجام» بوده است و سعی داشته نبض حرکت خود را با ضرب آهنگ آن تنظیم نماید. سخن درباره تاثیرات متقابل برجام و اقتصاد، مجالی دیگر خواهد طلبید، ولیکن بحث در پیرامون مسئله اشتغال را می توان با توجه به نزدیک شدن به ماه های پایانی دولت یازدهم، در قالب مطالبه ای عمومی و شفاف تر از مباحث تخصصی پیرامون برجام، مطرح کرده و به کنکاش پیرامون آن پرداخت.


پر بیراه نیست اگر دولت یازدهم را اقتصادپایه ترین دولت تاریخ انقلاب اسلامی بنامیم. چه اینکه نقطه ثقل شعارهای رای آور حسن روحانی بر مباحث اقتصادی قرار گرفته بود. به جز روحانی، دیگران هیچ گاه تا بدین حد وعده بهبود شرایط اقتصادی را به رای دهندگان خود نداده بودند. روحانی با قطعیت تمام پیش روی بینندگان میلیونی تلویزیون می گفت: «برای رفع این مشکلات؛ راه حل های کوتاه مدت یک ماه و 100 روزه برای حل مشکلات و معضلات اقتصادی، اجتماعی و سیاست داخلی و خارجی پیش بینی شده است که ما می توانیم در یک فرصت کوتاه شاهد تحول اقتصادی باشیم.» جدای از این مقدمه کلی، لازم است به بحث اصلی خود پیرامون اشتغال بازگردیم. چه اینکه یکی از مهم ترین وعده های انتخاباتی حسن روحانی نیز در همین حوزه قرار گرفته است. به عنوان مثال، وی در تاریخ نهم خرداد ماه 92 در شبکه یک جام جم می گوید:« ما برای اشتغال ، برنامه‌ جدی خواهیم داشت و جدی‌ترین برنامه‌ اقتصادی‌ام در ماه‌های اول حل معضل اشتغال است؛ بخصوص برای تحصیلکردگان دانشگاه‌ها.»

روحانی دهم خرداد ماه سال 92 طی گفتگو با ایرانیان خارج از کشور می گوید: «ما برای اشتغال یک برنامه جدی خواهیم داشت و من جدی ترین برنامه اقتصادی ام در ماههای اول حل معضل اشتغال است و مخصوصا برای آنهایی که تحصیل کرده دانشگاهها هستند و وقتی این مشکل حل شد خود به خود ما می توانیم دانشجویان تحصیلکرده خارج از کشور را هم به داخل کشور جذب کنیم و استفاده بکنیم.» وی سپس 19 خرداد ماه 92 در جمع مردم ساری گفته است:« کشور بزرگ ایران نباید این همه بی‌کار داشته باشد.: در طول هشت سال گذشته فقط 500 هزار شغل در کشور ایجاد شده که در شأن ملت ایران نیست. بیکاری را در مرحله نخست کاهش و در محله‌ی بعد در اندازه عادی بین‌المللی قرار می دهیم، نخستین قدم، مهار بیکاری است و در مرحله دوم هم در این کشور به جای نفاق و فاصله، باید فعالیت اقتصادی، فرهنگی و سیاسی کشور بازگردد.»


حال سوال این است که دولت یازدهم در مسیر تحقق وعده های پرتکرار خود در حوزه اشتغال تا چه حد موفق بوده است؟ آیا اشتغالزایی در برنامه اقتصادی دولت، بخشی از تحول اقتصادی کوتاه مدت وعده داده شده بوده است یا تیم اقتصادی حسن روحانی برای اجرایی کردن آن، برنامه های درازمدت تر از 100 روز تدارک دیده بوده است؟ و نهایتاً اینکه دلیل موفقیت یا شکست دولت در مسیر اجرای برنامه های اشتغالزایی چه بوده و مسیر آینده کشور بهتر است برای حل مشکل اشتغال از چه الگویی پیروی نماید؟ طبیعتاً برای پاسخگویی به تمامی این سوالات، اولین قدم، مراجعه به آمارهای مستند در این حوزه خواهد بود. اسفند ماه سال 94، بانک مرکزی طی گزارشی در همین زمینه اعلام کرد در دولت یازدهم به جای ایجاد شغل، شغل‌های موجود کاهش یافته است.

بر اساس گزارش بانک مرکزی در تاریخ مذکور، موجودی اشتغال بخش کشاورزی تا پایان سال 1393 بیش از 101 هزار نفر کاهش یافته و به 3٫8 میلیون نفر رسیده است. در بخش صنعت نیز تعداد شاغلان تا پایان سال 1393 بالغ بر 122 هزار نفر کاهش داشته و به 7٫2 میلیون نفر رسیده است. در این مدت مجموع شاغلان بخش خدمات هم 187 هزار نفر کمتر شده و به 10٫3 میلیون نفر رسیده است. به این ترتیب، بر اساس داده های آماری بانک مرکزی، خالص ایجاد شغل از ابتدای دولت تدبیر و امید تا  اسفند ماه 94، منفی 144.511 نفر بوده است. یعنی اینکه با احتساب 27 ماه (دو سال و 3 ماه) از عملکرد  دولت، هر ماه 5.352 ایرانی شغل شان را از دست داده اند. بانک مرکزی در گزارش مذکور، علت کاهش اشتغال را عدم اجرای برنامه‌های اشتغالزایی عنوان کرده بود. در این گزارش آمده بود: به عنوان مثال برای طرح خوداشتغالی و مشاغل خانگی، فقط 3٫2 درصد از سهمیه 3 هزار میلیارد تومانی ابلاغی به بانک‌ها تحقق یافته است.


آمار مستند دیگری که در این حوزه وجود دارد، جدیدترین گزارش مرکز آمار ایران است. طبق اعلام این مرکز تعداد شاغلان در پایان بهار 94 چیزی در حدود 21 میلیون و 860 هزار و 836 نفر بوده است. این در حالی است که در ابتدای دولت یازدهم، این مقدار چیزی در حدود 22 میلیون و 191 هزار و 144 نفر بوده که نشان از بیکار شدن چیزی در حدود 330 هزار نفر در دولت یازدهم را دارد. با یک محاسبه ساده در خصوص میزان اشتغالزایی در دولت یازدهم می توان به دست آورد، این 330 هزار نفر بیکار شده چیزی در 6 درصد از کل افراد شاغل جامعه را تشکیل می دهد، بنابراین با توجه به جهت منفی که ایجاد شغل در دولت تدبیر و امید داشته است، وضعیت اشتغالزایی در دولت یازدهم چیزی در حدود 6٫6- می باشد.

این در حالی است که حسن روحانی در پنجم تیرماه سال جاری طی اظهاراتی عجیب  از تولید سالانه 450 هزار اشتغال خالص در دولت یازدهم خبرداده بود!  روحانی در ادامه گفته بود: «متاسفانه طی یک دوره هفت ساله 85 تا پایان 91 فقط چند هزار اشتغال خالص در کشور ایجاد شد و میزان اشتغال ما طی آن دوره زمانی از 20میلیون و 619 هزار به 20 میلیون و 628 هزار رسید.» روحانی پیش از آن نیز در استان آذربایجان غربی اعلام کرده بود که دولت به دنبال اشتغال سالانه برای یک میلیون نفر از جمعیت بیکار کشور است! علاوه بر این روحانی 26 خرداد ماه جاری نیز در دیدار مسئولین نظام با رهبر معظم انقلاب، گفته بود: یکی از افتخارات دولت یازدهم در طول 3 سال گذشته، ایجاد یک میلیون و 340 هزار اشتغال خالص جدید است.


در این فضا، ناچاراً در متن جستجو برای آگاهی از میزان موفقیت یا عدم موفقیت دولت یازدهم در زمینه ایجاد اشتغال، یک سوال گیج کننده تر پیش روی ما قرار می گیرد و آن اینکه بالاخره مخاطب باید در این زمینه، آمار مراکز رسمی را بپذیرد یا سخنان جناب رئیس جمهور را؟! به نظر می رسد حل این معادله چندمجهوله نباید چندان پیچیده باشد. وضعیت اقتصادی کشور، خود گویای همه چیز است! طبق آمار موجود 60 درصد از واحدهای تولیدی کشور به صورت تعطیل و نیمه تعطیل درآمده‌اند. خاصه آنکه علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اخیراً گفته است دقیقه به دقیقه بر تعداد بیکاران افزوده می شود و هر 5 دقیقه یک نفر به متقاضیان کار اضافه می‌شود.

اگر به گفته او، هر دقیقه 5 نفر در کشور در جستجوی شغل باشند و به تعداد بیکاران افزوده شوند، بنابراین در هر ساعت 300 نفر، هر روز 7200 نفر، هر هفته 50400 نفر، هر ماه 216 هزار نفر و خلاصه اینکه هر سال 2 هزار و 592 تازه وارد به بازار کار کشور خواهیم داشت. در این فضا به نظر می رسد بهترین #کمک_به_دولت برای حل احتمالی مشکل اشتغال و عملی کردنِ احتمالیِ درصدی از وعده های مکرر خود در این زمینه، این باشد که به جناب رئیس جمهور توصیه کنیم سعی کند اولاً حداقل پیش از سخن گفتن در این زمینه، نگاهی به آمار نهادهای رسمی دولت در این حوزه بیندازد! و ثانیاً با دست برداشتن از این رفتارهای پوپولیستی، در این زمینه به #اقدام_و_عمل نیز بیندیشد. همین!

منبع:اقتصاد آنلاین

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.

واژه های کاربردی مرتبط
واژه های کاربردی مرتبط
پربیننده‌ترین اخبار رسانه ها
اخبار روز رسانه ها
آخرین خبرهای روز
فلای تو دی
تبلیغات
همراه اول
رازی
شهر خبر
فونیکس
میهن
طبیعت
گوشتیران
رایتل
مادیران
triboon