به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، قریب یک هفته قبل خبرگزاری اسپوتنیک روسیه اعلام کرد میخائیل بوگدانوف، معاون وزیر امور خارجه قصد دارد به سرزمین های اشغالی سفر کند. موضوع این سفر تلاش مسکو برای دیدار نتانیاهو و محمود عباس در مسکو مطرح شده است.
این تلاش مسکو در زمانی انجام می شود که روسیه در سوریه وارد فاز نظامی شده، با بحران اوکراین و تحریم های اروپایی پس از آن روبرو است، در کریمه کاری نا تمام در دست دارد و برای حضور در افغانستان نیز اعلام آمادگی کرده است. اینها پروندههایی است که روسیه در آنها وارد شده است و در حوزه اقتصاد و نفت نیز درگیری های فراوانی وجود دارند که مسکو را به خود درگیر کرده اند. اما اینکه روسیه در تلاش است وارد مسئله فلسطین شود برای نخستینبار است. از زمان اشغال فلسطین ، روسیه (و اتحاد جماهیر شوروی سابق) هیچگاه به اندازه این دوره وارد عرصه فلسطین نشده است.
برق چشمان ابومازن
حضور روسیه در عرصه فلسطین برای برگزاری دیداری بین نتانیاهو و ابومازن موجب شد ، رئیس تشکیلات خودگردان به شدت از آن استقبال کند. ابومازن که به نظر می رسد در 80 سالگی روزهای پایانی حاکمیت بر کرانه باختری را می گذراند عاجزانه به هر دری می زند تا بتواند به موفقیتی در عرصه مذاکرات با صهیونیست ها دست یابد. از سال 1993 تا کنون که بیش از 23 سال از حضور تشکیلات خودگردان در کرانه باختری می گذرد، حضور در کرانه باختری را که به قیمت به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی تمام شد و بهای گرانی برای آن پرداخته شد، اگر یک موفقیت برای جناح سازش تلقی گردد، باز هم به پای عرفات نوشته شده است.
ابومازن نه تنها امتیازی از صهیونیست ها نگرفت بلکه در آخرین دور مذاکرات با صهیونیست ها که در سال 2014 نافرجام به پایان رسید به مذاکره در مقابل آزادی اسیرانی که قرار بود پس از قرار داد اسلو آزاد شوند و نشده بودند رضایت داد. که این بخش هم ناتمام باقی ماند و تنها سه مرحله از چهار مرحله آزادی اسیران انجام شد.
با این حال ابومازن خود را برای طرح فرانسه آماده می کند و بارها اعلام کرده است منتظر اجرایی شدن این طرح پیش از پایان سال 2016 است. طرحی که تا کنون حمایت آمریکایی ها را کسب نکرده و با این وضعیت به نمی رسد که محملی برای توفیق داشته باشد.
دست رد نتانیاهو
هنوز چند روز تا سفر بوگدانوف به سرزمین های اشغالی باقی مانده است و اتفاقی رخ نداده است اما نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی اعلام کرده است مایل است دیدارش با ابومازن دو جانبه باشد و برای مذاکره با ابومازن به مسکو نخواهد رفت. این یعنی ریختن آبی پاکی روی دست محمود عباس برای اینکه روی دیدار مسکو حسابی باز نکند.
نگاهی به دو سال گذشته نشان می دهد نتانیاهو چندان رغبتی به دیدار با ابومازن و مذاکره با تشکیلات خودگردان نشان نداده است. نتانیاهو در این راستا آن چنان سخت با مذاکره مخالفت کرد که جان کری و اوباما را از خود نا امید ساخت. کری پس شکست مذاکرات سال 2013 که در ماه های نخست سال 2014 نافرجام باقی ماند مسئله فلسطین را رها کرد به سراغ پرونده هسته ایران رفت.
این در حالی بود که چندبار اعلام کرد طرحی برای فلسطین دارد ولی در عمل خبری از آن نشد. از آن زمان تا کنون ابومازن بالغ بر 10 مرتبه در رسانه ها اعلام کرد برای مذاکره آمادگی دارد ولی صهیونیست ها واکنشی نشان ندادند. تنها واکنش نتانیاهو زمانی بود که با اوج گرفتن انتفاضه و فشار افکار عمومی داخل سرزمین های اشغالی و نظام بین الملل عرصه بر نتانیاهو تنگ شد. وی در آن دوره اعلام کرد وقت خود را برای ابومازن خالی کرده است اما این هم در حد حرف باقی ماند. به نظر می رسد تمام این امور بسته به انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا و طرح دولت آینده این کشور برای فلسطین باشد و نتانیاهو نیز تا آن زمان منتظر بماند.
دیدار در مسکو؛ آری یا نه؟
ترسیم فضای فوق نشان می دهد امکان وقوع دیدار دو طرف در مسکو کمی نا محتمل باشد چرا که با وجود موافقت ابومازن و روسیه ، مخالفت صهیونیست ها ، این دیدار را محقق نکند. اما اینکه مخالفت نتانیاهو از کجا سرچشمه می گیرد عوامل متعددی را در بر می گیرد که یکی از آنها می تواند بلا تکلیفی نتانیاهو پیش از انتخاب رئیسجمهور جدید آمریکا باشد. البته عواملی چون حضور روسیه در موضع حمایت از سوریه و ایران، عدم خواست صهیونیست برای نقشآفرینی یک قدرت جدید در فلسطین و عدم حضور چپگرایان در هرم قدرت رژیم صهیونیستی عواملی تعیین کننده هستند.
فرصتی که روسیه به دست آورده است
روسیه با وجود انزوای سیاسی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، از زمان حضور در سوریه به سمت قدرت گرفتن دوباره حرکت کرده است. پاسخی که روسیه در تحریم اتحادیه اروپا به اروپایی ها داد آن قدر قدرتمند بود که امروز اروپایی ها را به سمت بازگرداندن روابط بازگرداند. لذا نشانه های قدرت یابی دوباره روسیه نمایان شده است. قدرت نظامی برتر روس ها که در سوریه اندکی نمایش داده شد و برتری نظامی آنها را در عرصه هوایی و موشکی به رخ همه کشید یکی از این نشانه ها است.
تاریخ 68 ساله اشغال فلسطین نشان داده است فلسطین عرصه قدرت آفرینی بوده است. تمامی کشورها و گروه هایی که در فلسطین نقش آفرینی کرده اند پس از آن نقش آفرینی تبدیل به یک محور مهم و قدرت در منطقه شدند. نقش آفرینی مصر در توافق آشتی ملی فلسطین، حضور قطر در عرصه آشتی ملی، موفقیت حزب الله در جنگ 33 روزه، موفقیت حماس در جنگ 22 روزه و انتخابات داخلی فلسطین همگی مقاطع و اقداماتی است که به تبدیل شدن گروه ها و کشورهای نامبرده به یک قدرت ختم شده است. لذا اگر مسکو بتواند در عرصه مذاکرات جناح سازش با صهیونیست ها عمل کند خود را به قدرتی دوباره در منطقه و جهان تبدیل کند و این می تواند به این معنا باشد که دوباره جهانی دو قطبی شکل گرفته است که معادلات آن از دو دهه گذشته متفاوت خواهد.
اما این امکان زمانی فراهم خواهد شد که صهیونیست ها وارد این عرصه شوند که این امر کمی بعید به نظر می رسد و آنها علاقه چندانی ندارند روسیه دوباره با قدرت گرفتن، توازن قوا را در منطقه بر هم بزند و آنها را برای چند دهه به زحمت بیندازد.
انتهای پیام/