خبط و جفاکاری در گلزار شهدای شهرها وجود دارد / بهسازی و مناسبسازی شود، نه یکسانسازی
جعفر طهماسبی میگوید: آنهایی که دغدغه دارند طرحشان را برای مناسبسازی بگویند تا از طرحشان در این مسیر استفاده شود. هرکسی تخصصی در این زمینه دارد، طرح بیاورد؛ نه اینکه عقب بایستند و جلوی کل کار را بگیرند. باید از یک جایی شروع کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کار ساماندهی گلزارهای شهدا از سال 83 به تصویب هیأت وزیران رسید و در گلزارهای شهدای سراسر کشور اجرا شد. این ساماندهی در اکثر گلزارهای شهدا با یکسانسازی قبور و تخریب نمادهای مختلف سنتی در قطعات شهدا، شکل ظاهری آنان را دگرگون کرد و به دنبال این تغییرات، موج اعتراضات گستردهای از جانب مردم و برخی مسئولین شکل گرفت. وقتی کار یکسان سازی به گلزار شهدای بهشت زهرا به عنوان بزرگترین گلزار شهدای کشور رسید و به دنبال آن قطعه 44 یکسان سازی شد، موج اعتراضات بالا گرفت و کار برای مدتی متوقف شد. بعد از گذشت بیش از 10 سال از آن روزها، ساماندهی گلزار شهدای بهشت زهرا(س) مجددا در دستور کار مسئولین قرار گرفته است. این بار نیز مردم با یادآوری خاطرات تلخ گذشته دست به اعتراضات مختلفی زدند و برای آنکه اتفاقات ناخوشایند دیگر گلزارهای در بهشت زهرا تکرار نشود، با اعتراضات خود خواهان رسیدگی مسئولین شدهاند.
پرونده «همه چیز درباره ساماندهی گلزارهای شهدا» هم راوی حرف موافقان این طرح است و هم نقل کننده حرف منتقدین طرح. بعد از مطرح کردن نظرات کارشناسی برخی مسئولین منتقد طرح ساماندهی، این بار به سراغ یکی از جانبازان موافق طرح رفتهایم. جعفر طهماسبی از رزمندگان لشکر 10 سیدالشهدا(ع) در دوران هشت سال دفاع مقدس و از جانبازان و مداحان پیشکسوت جنگ تحمیلی است. او به عنوان مداح در هیئتها و مراسمهای مذهبی مختلفی از جمله برنامههای گلزار شهدای بهشت زهرا(س)حضور دارد و در رثای شهدا میخواند و معتقد است به دلیل حضور هر هفتهاش در گلزار و همکاری تنگاتنگ با گروه فرهنگی آنجا به مسائل مختلفی که در قطعات شهدای این گلزار اتفاق میافتد، اشراف دارد. جعفر طهماسبی یکی از موافقان طرح ساماندهی گلزار شهدای بهشت زهرا(س) است. او هر چند اتفاقات بدی که در گلزارهای سایر شهرستانها افتاده را محکوم میکند و با یکسان سازی قطعه 44 گلزار شهدای بهشت زهرا(س) نیز مخالف بوده است. اما این روزها به عنوان حامی طرح مناسب سازی قطعات 24 و 50 این گلزار که در دست اقدام است، شناخته میشود.
جعفر طهماسبی در گفتوگو با تسنیم میگوید: ما روزگاری با شهدا زندگی کردیم و بعد از جنگ هم انس ما با این قطعات شهداست. بعد از جنگ از زمانی که یادم میآید، اکثر اوقات شبهای جمعه در گلزار شهدا بودم و از نزدیک شاهد مسائل مختلف گلزار و دغدغهها بودم. یا خودم برخی مسائل را پیگیری کردم و یا از دوستان خواستهام که پیگیری کنند و به همین دلیل بر اتفاقاتی که اینجا افتاده است، اشراف دارم. از امام عزیز جملهای مطرح میشود با این عنوان که :«گلزار شهدا سند ایستادگی ما در مقابل استکبار است.» یعنی دنیا هر جا میخواهد با ما سرشاخ شود، ما این سند را رو میکنیم و میگوییم ما جوانان، دانشجویان و بهترین بچههایمان را میدهیم، اما زیر بار زور نمیرویم و از حیثیتمان دفاع میکنیم.
همسطح سازی نه به معنای اینکه بولدوزر بزنند، اما به معنای درست آن باید صورت بگیرد
او ادامه میدهد: واقعا این فضا و این وضعیتی که الان وجود دارد، برازنده مزار شهدا نیست. اینجا جاییست که مردم برای زیارت میآیند، مردم میخواهند اینجا راه بروند و به آرامش و معنویت برسند. مثلا ببینید زائرانی که برای زیارت امام رضا(ع) میروند از متولیان امر یک حداقلهایی را انتظار دارند تا برای آرامش زوار اهل بیت(ع) فراهم شود. در گلزار هم همینطور. در گلزار شهدا حداقلها فراهم نیست. باید امکاناتی فراهم شود که افراد بتوانند کنار مزار شهدا بروند. ببینید اصلا میتوانید در این قطعات تردد کنید؟ حتی برای جوانان این امکان فراهم نیست چه برسد به مسنها. واقعا یک شرایطی فراهم نیست.
او با اشاره به ضرورت مناسب سازی در بهشت زهرا(س) میگوید: در سالهای جنگ شاید موقعیت دفن شهدا در یک شرایط اورژانسی بود، شهدا را دفن کردند و شاید به خیلی چیزها برای آینده فکر نکردند و بنا نبوده که مثلا هزار شهید تفحصی بیاید و در فلان قطعه دفن شود. باید الان که کمی فراغت پیدا کردهایم، مسئولین بیایند و یک برنامهریزی کنند. همسطح سازی نه به معنای اینکه بولدوزر بزنند و یکی یکی سنگها را بردارند، اما به معنای درست آن باید صورت بگیرد. همان سنگ و ویترین را بگذارند اما ممکن است نیاز باشد یک سنگ پنج سانتی متری برود بالا و یک سنگ چند سانت بیاید پایین و مسیر مناسب سازی شود. اصلاً بنای کار بر مناسب سازی و همسان سازی، این است.
اگر مادری بخواهد از بین قبور عبور کند و به زیارت شهیدش برود، باید چگونه تردد کند؟/وقتی اوضاع سنگها نابسامان باشد، نمیتوان آن را نظافت کرد
طهماسبی با اشاره به اتفاقات ناخوشایند اجرای طرح ساماندهی در گلزارهای شهدای سراسر کشور میگوید: در یک سری از استانها و شهرستانها یک سری خطاهایی انجام شده است اما در گلزار شهدای تهران، این اتفاق نیفتاده است. الان دو قطعه در گلزار شهدای تهران داریم که واقعا باید فکری برای آن کنیم. قطعه 24 و قطعه 50. نزدیک به چهار هزار شهید در قطعه 50 دفن است. اما انصافا وضع ظاهری قطعه درست نیست. اگر مادری بخواهد از بینقبور عبور کند و به زیارت شهیدش برود، باید چگونه عبور کند؟ وقتی خود خانوادههای شهدا نتوانند به گلزار و میان این قطعهها بیایند، چه توقعی داریم که یک زائر و جوانی که شهید را نمیشناسد، برای زیارتش از وسط این قطعه عبور کند، مزار را ببیند و مهر شهید به دلش بیفتد و بخواهد زیارتی بکند؟ من در شبهای جمعه که بیشترین زائر در قطعات جمع هستند، کار میدانی کردم و آمار گرفتهام که از صبح تا غروب گاهی حتی 50 نفر آدم هم در این قطعه حضور پیدا نمیکنند. چون نمیتوانند بیایند. آیا قطعه ای که چهار هزار شهید دارد باید 50 نفر زائر داشته باشد؟
او با اشاره به خطراتی که بر اثر موانع طبیعی طی سالها در قطعات 24 و 50 به وجود آمده است، میگوید: وقتی اوضاع سنگها نابسامان باشد، نمیتوان آن را نظافت کرد. مثلا وقتی باغچه را آب میدهند، آب وسط این ناهمواریها میماند و دیگر نمیشود درست تردد کرد. در زمستان برف میآید و روی این سقفهایی که در برخی قطعات وجود دارد، مینشیند و خطر ریزش آن هست. ما بارها دیدیم که در این قطعات بنر زدهاند و نوشتهاند که خواهش میکنیم والدین شهدا داخل قطعه نشوند. واقعا این برازنده مزار شهداست؟ آنهایی که فریاد میزنند که نباید به مزار شهدا دست بزنیم که معنویت از بین میرود اینها را نمیدانند؟
بهسازی و مناسبسازی شود، نه یکسان سازی/اوضاع در قطعات شهدا به گونهای باشد که اگر اتفاقی برای یک مادر شهید افتاد، دیگران به سرعت بفهمند
طهماسبی ادامه میدهد: یادم هست هفت یا هشت سال پیش از ساعت 4 بعد از ظهر به بعد، مزار شهدا سوت و کور میشد و دیگر آدمی در حال تردد و زیارت نبود. ما که جوانتر بودیم جرأت نمیکردیم در قطعات شهدا بمانیم. هر چه که از زمان میگذرد، به اراده خدا زائران بیشتر میشود. مردم بیشتر به اینجا پناه میآورند و شبهای جمعه ساعت 10 شب باید گاهی مردم را به زور از گلزار شهدا بیرون کرد. اگر بتوانند شرایط را برای ماندن مناسب کنند، همین خانوادهها میخواهند 24 ساعته بمانند. این اتفاق خوبیست. برای استفاده نسلی که میآید تا از خرمن شهدا خوشه بردارد باید اوضاع را مناسب کنیم.
او به هزینههایی که برای اصلاح بخش نور و معابر هزینه شده است، اشاره میکند و میگوید: برخی میگویند چرا پول بیت المال را میآورید تا در اینجا خرج کنید؟ در پاسخ باید گفت پس پول باید کجا خرج شود؟ اگر پولی برای شهدا خرج نشود، کجا خرج شود؟ در بالای شهر تهران چند صد میلیون پول بدهند تا پارک درست کنند و مردم در آن معصیت کنند؟ اگر صد میلیون تومان خرج احیای اینجا کردند و آب و نور آن را درست کردند که مردم راحت بتوانند استفاده کنند، بد میشود؟ باید اوضاع در قطعات شهدا به گونهای باشد که اگر اتفاقی برای یک مادر شهید حین زیارت مزار فرزندش افتاد، دیگران به سرعت بفهمند نه اینکه آنقدر پستی و بلندی وجود داشته باشد که کسی متوجه نشود. اینجا باید در شأن شهیدان بهسازی و مناسب سازی شود. ما نمیگوییم یکسانسازی. آنهایی که اهلش هستند و دغدغه دارند هم بیایند و طرحشان را بگویند تا از طرحشان در این مسیر استفاده شود.
در گلزار شهدای سایر شهرها خبط و جفاکاری شد، اما در بهشت زهرا(س) نه/دغدغه مندان و متخصصین طرح بیاورند؛ نه اینکه عقب بایستند و جلوی کل کار را بگیرند
طهماسبی معتقد است اهل فن و معماران خلاق میبایست در این کار پای کار بیایند. او میگوید: برخی مخالفین با اطلاعات سایر استانها و شهرستانها مثل اتفاقات گلزار شهدای قزوین و زنجان، میخواهند که بهشت زهرا را زیر سوال ببرند. بله؛ یک سری خبط و جفاکاری شده است، شک نداریم؛ اما در گلزار شهدا تا به امروز اجازه داده نشده است، آن اتفاقات تکرار شود. شهرداری پای کار آمده است. بنیاد شهید هم آمده. باید آنها را یاری کرد. ممکن است یکی بیاید بگوید من مهندس معمارم و برای این کار مناسب سازی طرح خوبی دارم. مثلا بگوید اگر این قطعه را به جای سیمان بیاورید شیب بندی کنید و هر سه بلوک یک شیب بدهید، نیازی نیست که از اول قطعه تا آخر قطعه را 30 سانت بالا بیاورید. یا بگوید من طراحی میکنم که کار را به صورت سه پله ایجاد کنید. خلاصه هر کسی تخصصی در این زمینه دارد، طرح بیاورد. نه اینکه عقب بایستند و جلوی کل کار را بگیرند. باید از یک جایی شروع کرد. سنگ همان سنگ باشد و حجله هم باشد و مابقی کار مثل اینکه مسیر چطور باشد را آنها که اهل فن هستند، جلو ببرند.
برخی خانوادهها با شیشه انداختن روی قبر شهیدشان، بدعت میگذارند
طهماسبی در میان سخنانش به برخی عادتهای ناخوشایند میان خانواده شهدا در لوکس کردن ظاهر قبر شهید هم اشاره میکند و میگوید: در خرید سنگ قبر شهید هم متاسفانه یکسری نکات منفی میان خانوادهها به وجود آمده است. هرکسی میخواهد سنگ شهیدش را گران قیمت و بزرگ انتخاب کند. مثلا برخی در میان خانواده شهدای مدافع حرم، رسم شیشه انداختن روی سنگ را ایجاد کردهاند. اینها قطعا مورد عنایت خود شهدا نیست. به خانواده این شهدا هم گفتم که متاسفانه با این کار بدعت میگذارید. شهید شما راضی نیست. لاینگونه که سنگ مرغوب بگذارید و شیشه روی قبر بیندازید و بعد شروع کنید به امامزاده کردن آن، درست نیست. با این کار قواره گلزار شهدا را به هم میریزید. ضمنا خانواده شهدایی که سنگشان طرف دیگر قطعه قرار گرفته و یک سنگ معمولی دارد با دیدن این وضع، ناراحت میشوند. باید به این موضوعات هم رسیدگی کرد.
انتهای پیام/