به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری الثبات لبنان، جمعیت الوفاق بحرین جنبش مردمی علیه نظام بحرین را از فوریه سال 2011 به طور مسالمت آمیز رهبری می کند. این جمعیت هنوز هم با وجود برخورد ظالمانه دولت با این جنبش مردمی به طور مسالمت آمیز عمل می کند. نظام بحرین به خواسته های جنبش مردمی یمن توجهی نمی کند و حاضر به گفت و گو نیست. بلکه به خشونت علیه مردم پناه برده است؛ به طوری که شماری از شهروندان را به شهادت رسانده و شمار دیگر را بازداشت کرده است.
کار به جایی رسیدن که نظام بحرین به علمای این کشور هم حمله و تابعیت آنان را سلب کرده است. در راس این علما شیخ عیسی قاسم است. این در حالی است که وی دست به هیچ اقدامی نزده است که امنیت نظام را به چالش کشد.
بیشتر رسانههای عربی مدعی شدهاند این انقلاب مردمی در نتیجه دخالتهای ایران است تا این کشور را به کنترل خود در آورد. این رسانهها اینگونه وانمود کردهاند این درگیری ها رنگ و بوی مذهبی دارد و شیعیان تلاش می کنند در حکومت بحرین دست برتر را داشته باشند.
خواستههای مردم بحرین
اگر بخواهیم به واقعیت آنچه که مردم بحرین از آن رنج می برند پی بریم باید خواسته ها مردم بحرین را بررسی کنیم.
این مطالبات به طور خلاصه عبارتند از:
1- تشکیل کمیته ای برای گفت و گو از میان نیروهای نظام و مخالفان برای رسیدن تفاهم بر سر مسائل:
الف: شورای موسسان که قانون اساسی تازه ای را برای کشور تدوین کند که در آن به خواسته ها و آرمان های همه طیف های مردم بحرین برآورده شود و اراده مردم حکم فرما باشد.
ب: تشکیل مجلس قانون از راه انتخابات عادلانه که در آن اراده و خواست مردم در نظر گرفته شود و همه اختیارهای قانونی و نظارتی در اختیار این مجلس باشد و هیچ کسی در تصمیم گیری ها مداخله نکند.
ج: حکمفرما شدن قدرت اجرایی منتخب با اراده مردم
2 - حل مشکل تابعیت ها که دولت به طور ظالمانه از آن سو استفاده می کند. دولت در این زمینه از قانون تابعیت بحرین که مربوط به سال 1963 است، استفاده می کند. به موجب این قانون عرب ها پس از 15 اقامت و غیر عرب ها پس از 25 سال اقامت در بحرین می توانند به تابعیت بحرینی دست یابند. این در حالی است که پادشاه بحرین به هر کس که می خواهد تابعیت می دهد. هدف آن است ساختار جمعیتی بحرین تغییر کند. زیرا بیشتر ساکنان بحرین را شیعیان تشکیل می دهند. از این رو نظام این کشور به شمار زیادی از بیگانگان تابعیت می دهد تا ساختار جمعیتی به ضرر ساکنان اصلی این کشور تغییر پیدا کند.
3 ـ جلوگیری از آشوب هایی که این افراد تابعیت گرفته علیه شهروندان اصلی بر پا می کند.
با وجود همه این مسائل، نظام بحرین حقوق مردم را نادیده می گیرد و آنان را سرکوب و متهم به مزدوری ایران می کند. این در حالی است که حضرت امام خامنه ای دخالت ایران در بحرین را تکذیب کرد. ایران بر ثبات بحرین تاکید می کند. ایران نمی خواهد امور در بحرین همانند سوریه و لیبی به سوی درگیری مسلحانه پیش رود بلکه این کشور همواره خواهان آن است که مسائل به طور مسالمت آمیز حل و فصل شود. این کشور مخالفان و نظام را به گفت و گو با یکدیگر دعوت و برای نزدیک سازی دیدگاه های آنان تلاش می کند. به ویژه این در شرایطی است که مخالفان نظام هنوز هم به امور را به طور مسالمت آمیز پیش میبردند اما نظام بحرین با کمک عربستان با این مخالفان با کینه و از دیدگاه مذهبی نگاه می کنند. آنها تلاش می کنند جهان عرب و اسلام را علیه مخالفان نظام بحرین و ایران با پوشش مذهبی تحریک کنند. ایران نخستین کشوری بود که خواهان برقراری روابط با سعودی شد. هاشمی رفسنجانی در دوران ریاست جمهوری خود عربستان را به همکاری در زمینه های علمی، امنیتی و اقتصادی دعوت کرد، اما عربستان و برخی از کشورهای عربی حاشیه خلیج (فارس) با آمریکا و رژیم صهیونیستی همپیمان شدند و ایران و محور مقاومت را که حمایت از مساله فلسطین را در دستور کار خود قرار داده اند، دشمن مشترک خود به شمار آوردند.
اکنون این سوال مطرح می شود که حاکمان بحرین بر روی چه چیزی شرط بندی کرده اند؟ آیا آنان هشدارهای حضرت امام خامنه ای درباره عاقبت و پیامدهای تبدیل شدن اختلاف های سیاسی به جنگ داخلی در بحرین را درک نکرده اند؟
انتهای پیام/