به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، مسئله نفوذ همواره یکی از شیوههای متداول برای پیــادهسـازی و پیـشبـرد راهبردهای دشمن بوده است که با توجه به اقتضائات هر دوره به شکلهای گوناگون و با ماهیت و پیچیدگیهای متنوع، ظهور و بروز یافته است. تجربه سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به ویژه در روند تحولات چند سال اخیر و مطالعه رویکرد و رفتار غرب در قضیه برجام و پسابرجام، حکایت از بازتولید «خط نفوذ» با ماهیت، ابعاد و پیچیدگیهای متفاوت نسبت به گذشته دارد. با توجه به همین شناخت بود که موضوع «نفوذ» از نگاه تیزبین دیدهبان امین انقلاب دور نماند و طی سال گذشته بارها معظم له در چند سخنرانی به صورت مبسوط به مسئله نفوذ پرداختند و به سطوح مختلف مسئولان، نخبگان و مردم نسبت به این خطر جدی هشدار دادند. کمهزینهبودن، تدریجی بودن و سخت و تا حدی غیرقابل شناسایی بودن، اختفا و غیرعلنی بودن، در هم تنیدگی با حوزهها و اقشار مختلف اجتماعی، از پیچیدگیها و خاصیتهای نفوذ و شخص یا سیستم نفوذگر است. این خصوصیات باعث میشود تحریک آنی برای مقابله با نفوذ سلب و کارآیی ابزارها و شیوههای قوه قهریه در برخورد با جریان نفوذ به شدت کاهش یابد.
اگر به این باور رسیده باشیم که نفوذ روشی است که انسجام یک ملت یا جامعه هدف را مختل میکند و چون آشکار و محسوس نیست، امکان بسیجگری برای مقابله و اقدامات ضد نفوذ را از بین میبرد، در این صورت نگاهها و گوشها در مقابل هر تحریک مشکوکی حساس شده و کوچکترین حرکتی را رصد میکند تا مبادا مرجعی برای نفوذ دشمن فراهم شود، زیرا رخنه در درون و یارگیری از جبهه خودی به صورت طبیعی مانعی برای هر گونه انسجام بخشی و همافزایی خواهد شد و در چنین شرایطی تنها راه بستن منفذهای ورود عناصر مشکوک یا هر نوع فعالیت از این جنس است.
پس از مذاکرات هستهای، بسیاری از دلسوزان نظام و در رأس آنها رهبر فرزانه انقلاب درست در زمانی که کارگزاران دولت سرمست از نتیجه مذاکرات و تحقق برجام روی کاغذ بودند هشدار دادند که امروز که دوران پسابرجام را تجربه میکنیم باید بترسیم از اینکه دشمن با یک طراحی هدفمند و با قصد «نفوذ»، به دنبال پیادهسازی خواستههای چهاردهه خود در جمهوری اسلامی نباشد و گفتیم که دشمن ملاحظاتی را برای تسهیل نفوذ خود در ایران دارد و چندان عجلهای برای تحقق خواسته و ملاحظه خود در اسرع وقت و کوتاهمدت ندارد.
دشمن برای خط نفوذ خود در درازمدت چند ملاحظه را دنبال و وانمود میکرد که چندان عجلهای برای تحقق اهداف خود پس از برجام ندارد. دشمن این ملاحظات را مدنظر داشت:
1ـ ملایم کردن شیب براندازی با هدف اعتمادسازی در محیط داخلی ایران و ایجاد اختلاف درونی تا موعد 10 ساله وعده داده شده؛ 2 ـ احساس و القای فروپاشی انسجام درونی نسبت به دشمنی امریکا پس از برجام؛ 3 ـ باور یا حداقل تصور به «تنگنای اجتماعی» نظام جهت تبیین عدم استمرار مذاکرات و علل استمرار دشمنیها پس از برجام؛ 4 ـ وجود نحله، هسته و جریان متمایل به غرب برای ایجاد هارمونی با امریکا و دیگرخواهی از درون؛ 5 ـ ایجاد زمینه شرطیسازی جامعه، نخبگان و حتی بخشی از حاکمیت و رشد قدرت متقاعدسازی به هر شیوه و قیمتی و 6 ـ وجود زمینه برای وابستهسازی از طریق توسعه ناقص و ارسال تکنولوژی ناقص و مدیونسازی دولت در مذاکرات با القای کمک به جمهوری اسلامی.
تا دیروز این اهداف و ملاحظات برای بخشی از جامعه مدیریتی کشور در حوزه نفوذ دشمن بیمعنا بود، چراکه آنچه دیده میشد فقط و فقط سندی کاغذی بود بر دستان تیمی که بیش از یک سال و نیم وقت صرف کرده بود و از همه توان در همه سطوح بهره گرفته بود تا ثابت کند آنچه برای پیادهسازی آن یک سال و نیم تلاش شده، ارزش آن بسیار بالاتر از تصور است. بارها گفته شد در جایجای سند برجام بوی نفوذ میآید و حداقل به ملاحظات دلسوزانی که نسبت به این موضوع حساس هستند، توجه شود، ولی پاسخی که دریافت میشد اتهام دلواپسی و برچسب دلواپسان به جماعتی بود که حداقل در همان نگاه اول در حسنیت آنها تردیدی وجود نداشت.
اما سخنان وزیر اطلاعات مبنی بر اینکه «مسئله نفوذ امروز جدیتر و اساسیتر از گذشته شده است و چنانکه وقتی پنجرهای برای ورود هوایی تازه باز شود حشرات موذی هم به داخل میآیند و باید مانعی برای ورود حشرات ایجاد کرد»، هرچند دیر، ولی ثابت کرد که نمیتوان به مسئله نفوذ دشمن پس از برجام بیتوجه بود و پدیده نفوذ را با نگاه ریاست محترم جمهوری بازی با کلمات فرض کرد.
بنابراین سخنان هشدارگونه وزیر اطلاعات را باید جدی گرفت و امروز که بخش امنیتی دولت یازدهم به واقعیت تلخ نفوذ دشمن رسیده است و بسترهای آن را حداقل در قالب چند شرکت تجاری بنز و پژو فراتر از شکل سازمانیافته نفوذ در بستر سرویسهای امنیتی میبیند، جا دارد بخشهای دیگر دولت پیش از هرگونه انعقاد قرارداد تجاری به زمینههای نفوذ دشمن از بستر این قراردادها بیندیشند.
رفت و آمد برخی افراد به ظاهر غیرسیاسی در حوزه فرهنگ و هنر و انتشار آموزههای فرهنگی دنیای غرب به داخل، ارتباطگیری عناصر سیاسی و تئوریپرداز مراکز فکری غرب با مراکز علمی – دانشگاهی کشور در قالب تبادل دانش و فناوری آمد و شد تیمهای اقتصادی از کشورهای دیگر بدون دستیابی ملموس به یک یا چند قرارداد اقتصادی و سرک کشیدن آنها به جزئیترین مراکز اقتصادی ما و دریافت نقاط ضعف اقتصاد ایران و زوم کردن روی این نقاط ضعف و برنامهریزی برای فشار به جمهوری اسلامی به ویژه با درک نیاز ایران پس از برجام و دهها برنامه هدفمند دیگر میتواند بستری برای نفوذی باشد که وزیر اطلاعات نیز به آن اشاره داشته است. اکنون نگرانی از مقوله نفوذ از مرحله حرف گذشته و با اتمام حجتی که اینبار نه توسط گروههای به اصطلاح رقیب دولت، بلکه توسط وزیر تحت مدیریت دولت بیان شده، انتظار جامعه و دلسوزان انقلاب و نظام این است که تیم دولت یازدهم در مسیر باقیماندهای که طی میکنند، مراقب باشند تا ناخواسته زمینهساز نفوذ دشمن نشوند.
انتهای پیام/