جای خالی «کرامت انسانی» در مراکز درمانی
برخورد تحقیرآمیز و سرشار از توهین کادر درمانی برخی بیمارستانها و مراکز درمانی بیشتر دولتی با مردمی است که از کمبودها و نقصانها جانشان به لبشان رسیده اما به جای آنکه با ملاطفت مواجه شوند، کرامت انسانیشان هم جریحهدار میشود.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، نظام سلامت حال و روز خوشی ندارد، به هر سو که بنگری داد و فغانها به آسمان است و آلام تلنبار شده مردم، فریادرسی را میجوید اما در این فضا که بیاعتمادی از در و دیوارش میبارد، جوینده یابنده نیست! از هر خانهای و جمعی که بیمار دارد یا دوست و آشنایش با محنت بیماری دست به گریبان است سراغ بگیری، گلایهها از نظام سلامت نقل محافل است و دعا برای باز نشدن پای افراد به بیمارستانها و مراکز درمانی دعای جمعی مردم. از خطاها و برخوردهای کاسبکارانه با بیماران که جان گرانمایهشان وجهالمصالحه قرار گرفته بگیر تا کمبود تخت و پزشک متخصص در مراکز درمانی و مشکل تهیه داروی بیماران خاص؛ همگی معضلات پیش روی مردم درگیر با حوزه سلامت است اما از همه اینها دردناکتر، برخورد تحقیرآمیز و سرشار از توهین کادر درمانی برخی بیمارستانها و مراکز درمانی بیشتر دولتی با مردمی است که از کمبودها و نقصانها جانشان به لبشان رسیده اما به جای آنکه با ملاطفت مواجه شوند، کرامت انسانیشان هم جریحهدار میشود.
علاوه بر این باید به مشکلات مراجعه به برخی مراکز درمانی بویژه مراکز دولتی هم اشاره کرد؛ تشکیل صفهای طولانی، نوبت گرفتن برای دریافت خدمات گوناگون درمانی یک مرکز مانند آزمایش و بستری بویژه در ساعات ابتدایی صبح از جمله دغدغههای این روزهای مردم و بیماران است. خانواده بیماران که بیشترین فشارها را از مصائب بیمارداری تا هزینههای سنگین تهیه دارو و پول زیرمیزی به دوش میکشند، مستحق دریافت خدمات مطلوب و برخورد مناسب پرسنل بیمارستانها هستند. شاید برخورد مناسب و نوعدوستی بخشی از فشارهای روانی آنها بکاهد و مرهمی باشد بر دردهایشان اما حقیقت ماجرا چیز دیگری است؛ دفترچههای بیمه درمانی را که ورانداز کنی متوجه میشوی به کلام دلنشینی از رهبر انقلاب آراسته شده: «ما میخواهیم اگر کسی در خانوادهای مریض شد، بیش از مریضداری، رنج دیگری نداشته باشد.» اما عملکرد نظام سلامت کشور بر خلاف این منویات و خواست عمومی است.
آنها که گذرشان به بیمارستانها افتاده خوب میدانند اوضاع از چه قرار است! آنچه در همان برخورد اول روح و روان مراجعان را خراش میدهد مواجهه با برخی کادر درمانی بیحوصله و کلافهای است که با کوچکترین پرسش و درخواست بیمار و همراهانش از کوره در میروند یا از وظایفی که به حکم قانون و اخلاق بر عهده دارند، شانه خالی میکنند. همراه بیمار در بیشتر اوقات هم باید نقش بهیار را بر عهده بگیرد، هم پرستار و هم نیروی خدماتی. اختلاف دریافتیها و تبعیض، آنچنان شکافی را بین کادر درمانی ایجاد کرده که بهیار و نیروی خدماتی خود را با پرستار مقایسه میکند و پرستار عایدات خود را با دریافتی نجومی پزشک و اینطور شیرازه کارها از هم گسیخته میشود. پرسنل درمان بیانگیزهاند و فشار کاری زیاد ناشی از کمبود نیرو بر مشکلات افزوده است. در کمال تاسف دود همه این کاستیها هم به چشم بیمار میرود!
بیمار حق دارد با احترام و صداقت با وی رفتار شود و از روند درمانش آگاهی داشته باشد. بیمار میتواند در بزنگاهها با مشورت با دیگر پزشکان در روند درمان خود مشارکت داشته باشد اما با کوچکترین پرسش و توضیح خواستن با آنچنان برخوردی مواجه میشود که از خیر پرسش خود خواهد گذشت و همه چیز را به دست تقدیر میسپارد.
پافشاری همراهان هم نتیجهای در برندارد، چرا که جابهجا با نوشتهای مواجه میشوند که طبق اصل 609 قانون مجازات اسلامی، هرگونه تهدید و توهین به کارمند دولت در حین انجام وظیفه با مجازات حبس از 3 ماه تا 6 ماه همراه است که البته معلوم نیست مرجع تشخیص توهین به مامور دولت کیست و پرسش و توضیح خواستن و انتظار خدمتی که برابر آن حقوق دریافت میشود چگونه میتواند مصداق تهدید و توهین باشد؟! در ظاهر قانون مقابل این تفسیر به رای و حقوق متقابل بیمار هیچ تعهد الزامآوری را متوجه کادر درمانی نمیداند.
به هر روی تجربه نشان داده رفتار اخلاقی و انسانی با خانواده یک بیمار و مراقبت و پرستاری دقیق و حرفهای از بیماران بدحال که جزئی از بدیهیات حرفه پزشکی به حساب میآید، نقش مهمی در کاستن آلام بیمار و خانواده وی و تسریع در روند بهبود بیمار دارد. موضوعی که به نظر میرسد در چرخه درمان مغفول واقع شده و خسارات زیادی را که کمترینش بیاعتمادی به نظام سلامت کشور است، در پی داشته و دارد!
منبع: وطن امروز
انتهای پیام/