پیشگیری از بیماری با کاردرمانی
یکی از تفاوت‌های رشته‌های توانبخشی با پزشکی این است که توانبخشی لزوما به معنای شفا دادن یا سالم کردن فرد نیست بلکه کمک می‌کند فرد به حداکثر توانایی‌های خود در حیطه کارهای روزانه دست یابد و وضعیت عادی پیدا کند .
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، با وجود گذشت یک سال از پیوند رباط زانو وانجام 60 جلسه فیزیوتراپی، همچنان هنگام راه رفتن مشکل دارد. وقتی از او پرسیدم آیا بعد از انجام فیزیوتراپی، تحت نظر کاردرمانگر قرار گرفته تا برای آغاز مجدد فعالیت روزمره زانویش را بازتوانی کند، از وجود چنین تخصصی اظهار بی‌اطلاعی کرد. همان‌گونه که اغلب ما از فواید این رشته مهم توانبخشی بی‌اطلاع هستیم.
اهمیت کاردرمانی به اندازه‌ای است که سازمان بهداشت جهانی 27 اکتبر/ 6 آبان را به این رشته درمانی اختصاص داده است تا افراد در صورتی که در انجام فعالیت روزانه خود دچار مشکل یا محدودیت شدند، به خاطر داشته باشند که کاردرمانگران در بازگشت آنها به زندگی عادی نقش بسیار مهمی می‌توانند ایفا کنند.
بازتوانی برای انجام فعالیت روزانه
پاسخ این پرسش را که کاردرمانگران چگونه می‌توانند در بازتوانی افرادی که ناتوان شده‌اند، نقش موثری ایفا کنند، از دکتر مهدی علیزاده‌زارعی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، رئیس انجمن علمی کاردرمانی ایران جویا شدیم.
وی کاردرمانی را چنین تعریف می‌کند: محدودیت زبان فارسی در انتخاب کلمه معادل و مناسب occupational therapy، باعث شده اکثر افراد کاردرمانی را مرتبط با موضوعات شغلی بدانند. در صورتی که کاردرمانی به هر فعالیت هدفمندی که زندگی روزانه ما را می‌سازد، گفته می‌شود.
رئیس انجمن علمی کاردرمانی ایران با بیان این‌که افراد هر روز کارهای مختلفی را در ابعاد فردی، اجتماعی متناسب با سن و سال خود انجام می‌دهند، می‌گوید: مراقبت‌های بهداشتی، رفت و آمد به محل کار، مدرسه، دانشگاه، مسواک زدن، بازی برای بچه‌ها و اوقات فراغت برای بزرگ‌ترها، خواب و استراحت و در مجموع کارهایی که به صورت روزمره انجام می‌دهیم، موضوعاتی هستند که اگر فرد برای انجام آنها به هر علت دچار محدودیت شود، می‌تواند به کاردرمانگران مراجعه کند.
وی تأکید می‌کند: از بچه‌ای که از روز اول متولد می‌شود و مشکل بلع یا رفلکس حیاتی ندارد تا سالمندان جزو مراجعان ما هستند. بنابراین مراجعان کاردرمانگران فقط افراد مریض نیستند. کاردرمانگران با روش‌های درمانی به فرد کمک می‌کنند تا به عملکرد قبلی یا حداکثر توانایی خود بازگردد.
حیطه فعالیت کاردرمانگران
کار درمانی یکی از شاخه‌های رشته توانبخشی است. یکی از تفاوت‌های رشته‌های توانبخشی با پزشکی این است که توانبخشی لزوما به معنای شفا دادن یا سالم کردن فرد نیست بلکه کمک می‌کند فرد به حداکثر توانایی‌های خود در حیطه کارهای روزانه دست یابد و وضعیت عادی پیدا کند .
دکتر علیزاده در پاسخ این پرسش که چه کسی حد توان بازگشت فرد را تعیین می‌کند، وضعیت جسمانی فرد یا کاردرمانگر، می‌گوید: در رشته‌های پزشکی، پزشکان تمام اقدامات درمانی را روی خود فرد انجام می‌دهند و نتیجه‌بخشی درمان بر تلاش‌های فردی و همکاری وی با تیم پزشکی استوار است اما کاردرمانگران علاوه بر اقدامات درمانی، محیط زندگی و تعاملات اجتماعی فرد با خانواده و دیگران را در فرآیند درمان دخیل می‌دانند و این بخش‌ها را نیز مورد توجه و ارزیابی قرار می‌دهند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران ادامه می‌دهد: در رابطه با فردی که دچار فلج مغزی یا سکته مغزی شده است، علاوه برتکنیک‌ها و تمرین‌های عضلانی و اسکلتی که روی فرد انجام می‌دهیم، امکانات محیط زندگی و کار فرد را نیز بررسی می‌کنیم که تا چه اندازه پاسخگوی نیازهای فرد مطابق با شرایطش است که به آن تطابق محیطی می‌گوییم.
رئیس انجمن علمی کاردرمانی خاطرنشان می‌کند: کار ما فلسفه‌ای دارد که انجمن کاردرمانی بر مبنای آن شعار جهانی خود را «زندگی کردن به بهترین نحوه ممکن» تعریف کرده است.
کمک کاردرمانی، مانعی برای بروز بیماری
نظام سلامت، خدمات مربوط به سلامت را در سه سطح 1 تا 3 تعریف کرده است. پیشگیری از بروز بیماری سطح یک، پیشگیری از بروز عوامل ثانویه بیماری یعنی ممانعت از تشدید بیماری سطح 2 و معلولیت یا محدودیت ناشی از بیماری در سطح 3 قرار دارد. کاردرمانگران در هر سه سطح می‌توانند فعالیت کنند.
دکتر علیزاده با بیان این‌که کاردرمانی در سطوح نظام سلامت ما تنها مختص بیماران و معلولان تعریف شده است، می‌گوید: تغییر نگاه نظام سلامت کشور به کاردرمانی، باعث کاهش بسیاری از هزینه‌های مردم و دولت می‌شود.چرا دولت و سیستم بهداشت ودرمان اجازه می‌دهد، فردی در اثر ناقص ماندن دوره درمان معلول و ویلچرنشین یا دچار زخم بستر شود؟ هزینه‌های کاردرمانی باید تحت پوشش بیمه قرار گیرد تا فرد بتواند مراحل بازتوانی خود را کامل طی کند. در اکثر کشورهای جهان، تمام خدمات توانبخشی تحت پوشش بیمه قرار دارد.
وی تأکید می‌کند: در بحث سلامت، نقش کلیدی مربوط به اقدامات پیشگیرانه است و کاردرمانگران نقش بسیار مهمی در این مرحله می‌توانند داشته باشند. مثلا فردی که در حال ابتلا به آتروز است، می‌تواند با مراجعه به کاردرمانگر و دریافت مشاوره درباره تمرینات درمانی، شرایط زندگی و محیط کار، مانع از ابتلا به این بیماری شود.
تفاوت کاردرمانی با فیزیوتراپی
تمرکز اصلی فیزیوتراپی، درمان مشکلات جسمی با کمک الکتروتراپی برای کاهش درد، افزایش توانمندی و اصلاح عضلانی و اسکلتی فرد بیمار است اما در کاردرمانی، فعالیت درمانی بر مبنای الکترودرمانی نیست بلکه انجام تکنیک‌ها و تمرین‌هایی است که باعث تقویت فرد از بعد جسمی و روانی می‌شود.
کاردرمانگران معتقدند؛ حتی اگر عضله بیمار تقویت شود یا ضایعه جسمی از بین برود اما فرد نتواند از عضو آسیب‌دیده برای انجام فعالیت روزانه و عادی زندگی خود استفاده کند، درمان انجام نشده است.
کاردرمانی افسردگی را کم می‌کند
افسردگی ازجمله اختلالات خلقی است که شرایط محیط و درک افراد از این شرایط در بروز آن بسیار تاثیر دارد. کار درمانگران به عنوان متخصصان سلامت با توجه به حیطه فعالیتشان می‌تواند با استفاده از شیوه‌های نوین غیردارویی در زمینه بهداشت و درمان همگام با سبک زندگی امروزی به افراد کمک کرده که سازگاری بیشتری با محیط و اطرافیان خود پیدا کنند.
منبع: جام جم
انتهای پیام/
