به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، طرح «تکاپو» را باید آخرین تکاپوی دولت یازدهم برای کاستن از نمره منفی اشتغال در چهار سال مدیریت دانست، دولتی که پس از ده سال نرخ بیکاری را صعودی کرده و از 12 درصد عبور داده است. این طرح 1 و نیم میلیارد دلار هزینه دارد که طبق گفته علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از محل منابع صندوق توسعه ملی برای ایجاد اشتغال تأمین میشود، و البته وی میگوید: «آییننامههای لازم برای تخصیص این منابع بهزودی آماده میشود.»، یعنی تازه "بعد از گرفتن پول تصمیم میگیریم که چه کنیم".
وزیر کار محل تخصیص این رقم هنگفت 5 هزار و 800 میلیارد تومانی را حوزههای اشتغال در بخشهای روستایی و بنگاههای خرد و کوچک اعلام کرد. طبق گفته این وزیر دولت یازدهم: «امسال ایجاد 70 هزار شغل در مناطق روستایی پیشبینی شده است که در 6ماهه دوم امسال در صورت تخصیص فوری منابع، محقق شود.»، یعنی برای هر شغل حدود 82 میلیون تومان هزینه خواهد شد، آن هم در بخش اشتغال روستایی و کوچک و خرد! درحالی که منظور از شغلهای روستایی و خرد و کوچک شغلهایی است که با کمتر از 20 میلیون تومان ایجاد شوند، با این مبنا باید حدود 300 هزار شغل کوچک ایجاد شود، در واقع برای ایجاد 70 هزار شغل روستایی و خرد هزینه 400 میلیون دلاری کافی است و 1.1 میلیارد دلار باقی میماند.
با این حال به بهرهوری ناچیزی که در طرح ربیعی دیده شده است هم کاری نداریم، اگرچه بهخوبی ضعف مفرط مدیریتی دولت اعتدال را در اداره اقتصاد که خود را بهصورت بسیار گران اداره کردن کشور نشان میدهد، در این طرح گران و با بهرهوری ضعیف میتوان دید. افزایش سرسامآور بودجه جاری کشور، متوقف شدن طرحهای عمرانی و افزایش جدی نرخ بیکاری کنار بیسابقهترین رکود اقتصادی تاریخ کشور خروجی مدیریت ضعیف و شعاری کابینه است. موضوع به سؤال ابتدایی بازمیگردد که وزیر طراح طرح «تکاپو» و دولت اعتدال باید پاسخ دهند؛ چرا این طرح جزئیات یک برنامه استاندارد اقتصادی را ندارد؟
اگر دولت میخواهد با ایجاد 70 هزار شغل بازار کار را متحول کند و برای آن 1.5 میلیارد دلار هزینه پیشبینی کرده است باید برنامهای ارائه دهد که شامل جزئیات زیادی باشد؛ محل هزینهکرد این پول هنگفت باید شامل اطلاعات جغرافیایی، کدهای مشخص شغلی، ترکیب اشتغال انتظاری و ظرفیت تولیدی باشد که قرار است به اقتصاد اضافه شود، در حالی که وزیر کار میگوید قرار است همه این کارها بعداً انجام شود و هنوز به آن فکر نشده است. تنها چیزی که میدانیم این است که به 1.5 میلیارد دلار پول نیاز داریم. اگر این تحلیلهای کارشناسی از قبل انجام نشده است؛ وزیر کار بر چه مبنایی انتظار دارد 70 هزار شغل ایجاد کند و اساساً این رقم را از کجا آورده است؟
به نظر میرسد که وزرای دولت یازدهم با حداقل مبانی برنامه ریزی اقتصادی بیگانه هستند و نمیدانند که اقتصاد مانند ماشین خرید نیست که از یک طرف 1.5 میلیارد دلار تزریق کنی و از طرف دیگری 70 هزار شغل آماده تحویل بگیری. این سادهانگاری در اقتصاد صرفاً به از دست رفتن 5 هزار و 800 میلیارد تومان از محل منابع عمومی میانجامد و معلوم نیست این هزینههای هنگفت عاید چهکسانی میشود که حتی ردی از آنها نیز در آینده به دست نخواهد آمد.
از مجلس شورای اسلامی انتظار میرود که از وزیر کار طرح سؤال کند و محل هزینه این رقمهای هنگفت از جیب مردم را با دقت جویا شود، در غیر این صورت تنها چیزی که عاید مردم میشود یک فاکتور 5 هزار و 800 میلیارد تومانی است و دیگر هیچ، که حتی اگر در ایجاد رقم ناچیز 77 هزار شغل نیز موفق شده باشد تنها 14.5 درصد بازدهی داخلی را کسب کرده است، یعنی نمره 2.8 از 20.
انتهای پیام/*