به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» در بخش چشمانداز سند «طرح ملی حفظ قرآن کریم» که 11 تیرماه امسال از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی، برای اجرا به دستگاههای دولتی، عمومی و نهادهای مردمی ابلاغ شد؛ آمده است:
«در افق 1414، حفظ قرآن کریم، امری فراگیر بین تمامی اقشار جامعه اسلامی ایران خواهد بود؛ به گونهای که تعداد حافظان قرآن کریم در کشور به 10 میلیون نفر خواهد رسید. برنامههای آموزشی و محافل حفظ در سراسر کشور برپا شده و استفاده از آیات قرآن کریم در گفتوگوها و تعاملات روزمره عموم و فرهیختگان رایج خواهد شد.»
در ادامه نیز در دومین بند از اصول و رویکردهای اساسی این طرح آمده است:
«لازم است تا پایان سند چشمانداز در 1404 تمامی ظرفیتها برای ترویج و فرهنگسازی حفظ قرآن به کار گرفته شود و سامانهها و سازوکارهای اجرای طرح ملی، مستقر و حدود یکسوم از چشمانداز طرح (3/5 میلیون حافظ کل قرآن) محقق شود.»
از هم اکنون تا پایان سند چشمانداز، 10 سال فرصت داریم و برای تربیت 3/5 میلیون حافظ کل قرآن باید سالانه به طور متوسط 350 هزار حافظ کل قرآن تربیت شود.
هر چند که آمار دقیقی از تعداد فعلی حافظان قرآن کشور در دست نیست اما قویترین مجموعههای فعال در حوزه تربیت حافظان قرآن کریم از جمله مؤسسه بیتالاحزان حضرت زهرا(س)، جامعةالقرآن و ... نیز تاکنون «به علت متناسب نبودن امکانات و بودجههایشان» با این اهداف بزرگ، نتوانستهاند به چنین ارقامی در تربیت حافظ قرآن دست یابند.
مؤسسه بیتالاحزان حضرت زهرا که سالانه 250 حافظ کل قرآن را در مدارس شبانهروزی حفظ قرآن، تربیت میکند؛ تابستان هر سال هنگام ثبتنام از مشتاقان حفظ کل قرآن کریم، به علت محدود بودن منابع مالی و امکانات، مجبور میشود تا دست به انتخاب داوطلبان و حذف عدهای از آنها بزند.
از طرفی در طول پنج سالی هم که سازمان اوقاف و امورخیریه از سال 91 تا 95 طرح حفظ قرآن را اجرا کرده است، از این طریق فقط یک میلیون و 600 هزار نفر به چرخه تربیت حافظ قرآن وارد شدندهاند و حجتالاسلام موسوی متقی مدیرکل فرهنگی سازمان اوقاف در این رابطه میگوید: اگر اعتبارات لازم به این طرح اختصاص داده میشد؛ این تعداد قابل افزایش بود و تقاضای مردمی نیز برای آن وجود داشت.
هفته گذشته هم یک حافظ کل قرآن یزدی که از 13 سالگی شاگردپروری نیز میکند به خبرگزاری فارس گفته بود «استعدادهای خوبی در کشور داریم، اما متأسفانه امکانات، به طور عادلانهای در سطح کشور تقسیم نشده است.»
بدون شک مصادیق دیگری از این دست، در کشور وجود دارد؛ امروز هم خبرگزاری ایکنا گزارشی از سفر گروه جهادگران قرآنی «نورالمبین» به روستایی در استان هرمزگان به نام «درجادون» منتشر کرد که از ابتداییترین امکانات رفاهی مانند جاده هموار، تلویزیون و تلفن محروماند، اما 160 نفر از اهالی روستا توانستهاند بیش از یک جزء از قرآن را حفظ کنند.
حال باید پرسید که چه تعداد از این روستاها، مؤسسات، نهادها و جلسات قرآن در کشور وجود دارد که بدون بودجه و امکانات توانستهاند دهها نفر را به جمع حافظان و علاقهمندان به حفظ قرآن بیفزایند؟ و در صورتی که امکانات و اعتبارات لازم به آنها برسد، این ظرفیت قطعا چند برابر خواهد شد.
انتهای پیام/