در "منطقه مرگ" اورست از صعود ناامید شدم/ در مشهد کوهنورد زیاد داریم اما کوه کم است

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، جواد نوروزی ملقب به "پلنگ برفی" که در روزهای اخیر موفق به فتح قله اورست شد با حضور در دفتر خبرگزاری تسنیم خراسان رضوی، در مورد سختی‌های فتح اورست و مراحل این صعود تاریخی صحبت کرد.

در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار تسنیم خراسان رضوی را جواد نوروزی را می‌خوانید:

تسنیم: در ابتدا خود را معرفی کرده و از سوابق کوهنوردی خود بگویید؟

نوروزی: جواد نوروزی متولد شهرک طرق مشهد هستم و حدود 35 سال است که در مشهد مقدس ساکن هستم. 30 سال سابقه کوه‌نوردی دارم و حدود 25 سال است که به صورت حرفه‌ای کوه‌نوردی را دنبال می‌کنم.

قله اورست قله‌ای نیست که کوهنورد بخواهد آن را فی‌البداهه فتح کند. یک کوهنورد حرفه‌ای در دوران کوهنوردی، تمرینات مرتبی دارد و یکسری‌های صعودهای بلند در داخل و خارج کشور انجام داده است. حدود  16 سال است که یکسری فعالیت‌های حرفه‌ای خاص را شروع کرده و تمرینات خاصی را در قالب هیئت کوهنوردی استان انجام دادم که این اقدامات منجر به یکسری صعودهای برون مرزی شد و در سال 84 صعود به قله "پوبدا"، در سال 88 صعود به قله "آیلند پیک" و صعودهای مختلف در سال‌های 90، 91، 92، 93 و سپس در سال 95 صعود به قلل "پوبدا" و کسب مدال "پلنگ برفی" و در سال 96 صعود به قله اورست را انجام دادم.

وقتی بعد از سال 95 به قله "پوبدا" صعود کردم که اوج صعودهای من بود از آنجا آمادگی لازم برای صعود به قله اورست را داشتم. بعد از این که جعفر داوردوست شالچی مسئول خیریه شالچی با هدف فراخوان مردم برای امور خیر و ریشه کن کردن فقر همکاری خود را برای حمایت از این صعود اعلام کرد برای فتح اورست آماده شدم و انگیزه خوبی برای این کار پیدا کردم.

تسنیم: شعار شما برای صعود به قله اورست چه بود؟

 نوروزی: شعار ما این بیت سعدی بود "چو ایستاده‌ای دست افتاده گیر". کمک به فقرا جزو فرهنگ ما ایرانیان است و این شعار مقدس را اسلام و دین ما بارها بیان کرده و با این روحیه بود که صعود کردم.

تسنیم: چه سازمان‌هایی شما را برای این صعود حمایت کردند؟ و آیا روند این حمایت‌ها مساعد بود یا خیر؟

نوروزی: بحث حمایت‌ها عمدتاً روحی، روانی و اداری بود و هیئت استان بعد از این که قرار شد صعود انجام شود با تمام توان پای کار آمد و مکاتبات مورد نیاز را انجام داده و اداره تربیت بدنی و فدراسیون و وزارت ورزش هم پای کار آمدند؛ وقت کمی برای انجام اقدامات صعود داشتیم. برای صعود اورست حداقل باید دو سال روی آن کار کنید و مسائل اداری و تمرینات را پیگیری کنیم و ما از زمان تصمیم برای صعود سه ماه فرصت داشتیم.

یک تیم ستاد صعود اورست تشکیل شد و ریاست آن بر عهده مدیرکل اداره و ورزش و جوانان استان و جانشین آن رئیس هیئت استان بود و نهادهایی نظیر معاونت تبلیغات آستان قدس و غیره طی سه ماه کمک کردند تا به کمک خیریه شالچی این صعود انجام گیرد.

تسنیم: صعود اورست برای کوهنوردان حکم طلای المپیک دارد. این مثالی است که در میان خود کوهنوردان نیز رایج است. نظرتان در این زمینه چیست؟

نوروزی: فتح قله اورست معادل طلای جهان است همانطور که در سایر رشته‌های ورزشی مدال طلای جهان در المپیک داده می‌شود. برای کوهنوردی، اورست المپیک است و شخص من بلکه مجموعه خیریه شالچی و هیئت استان یک مدال طلا را برای کشور ایران و استان کسب کرده‌اند.

من شخصیت حقیقی نداشته بلکه شخصیت حقوقی داشته و نماد خیریه شالچی و نماد فعالیت‌های هیئت کوهنوردی استان هستم، این صعود در اثر تلاش خیریه شالچی و فعالیت 70 ساله هیئت استان انجام گرفته و برآیند هیئت استان و ایده و شعار خیریه شالجی بوده که این صعود انجام شده است.

تسنیم: چه تصمیم برای آینده داشته و آیا به فکر عضویت در باشگاه 8 هزار تایی‌ها هستید؟

نوروزی: ادامه فعالیت من در آینده برای کمک به امور خیریه است و اجرای اهداف خیریه در شهر مشهد؛ ان‌شالله طرح و هدف من در آینده برنامه هیئت برای نخستین صعود مستقل تیمی است که در اواخر شهریورماه سال جاری تیمی برای صعود 8 هزار متری اعزام می‌شود.

تصمیم شخصی ندارم که به باشگاه 8 هزارمتری‌ها بپیوندم. از الان خودم را یک سرباز در خدمت اهداف خیریه و هیئت استان می‌بینم و بسته  به سیاست‌های در نظر گرفته شده اقداماتم را انجام خواهم داد.

تسنیم: در طول مسیر جایی بود که ناامید و یا خسته شده باشید و احیاناً از ادامه صعود و فتح اورست ناامید شوید؟

نوروزی: بله زمانی بود که ناامید و خسته شدم، دو بار این اتفاق برای من افتاد؛ یک بار در کمپ اصلی اورست که یک دچار یک چالش فکری شدم و به حدی رسیدم که انرژی من تقریباً تخلیه شده بود که در آنجا یک نفر به کمک من رسید؛ آقای مذهبی بود که پشتیبان روحی من بودند و بعد با آقای شالچی صحبت کردم که ایشان در آن لحظه با من تماس گرفتند و گفتند که من دنبال هلی کوپتر هستم تا قبل از صعود ملاقاتی داشته باشیم. بعد انرژی مضاعفی گرفتم و ادامه دادم.

بار دیگر که این اتفاق برای من افتاد کمپ چهار اورست بود که معروف به "منطقه مرگ" است، این کمپ 8 هزار متر ارتفاع دارد و اکسیژن کمی در این مکان وجود دارد و امکان ایست قلبی نیز هست و تلفات زیادی در این محل به وجود می‌آید. زمانی که به این کمپ برای صعود رسیدم هوا نامساعد شد، باد شدید و سرما شدید این کمپ را فرا گرفته بود و به این فکر می‌کردم که صعودم شکست خورده  و با مشورتی که انجام داده بودم قرار بود صعود متوقف شود.

تقریباً 24 ساعت در آن مکان بودم که برای من یکسال گذشت و آخرین صحبت‌ها این بود که باید برگردم و آنجا به من سخت گذشت و فقط فکر می‌کردم، برای صعودی که تلاش زیادی برای آن شده بود، چرا این گونه شد؟ پیام‌هایی آمد که به حرم رفته و برایم دعا می‌کنند و من پرچمی از حرم داشتم. من از مشهد رفته بودم و با نیت خیر پرچم را درآوردم و شاید یک ساعت گریه کردم و از امام رضا(ع) خواستم کمک کند. نمی‌دانم چه شد بعدازظهر باد ایستاد و این در حالی بود که  رئیس فدراسیون به من اعلام کرده بود که تند بادی در راه است.

هوا خوب شد و ترسم ریخت و پرچم را در سینه قرار دادم و بعد به راه افتادم و این در حالی بود که ناامید شده بودم ولی دعاها و نیت خیر همه دست به دست هم دادند و  صبح به قله رسیدم.

تسنیم: چه اقدامی و کار نمادین را هنگام فتح قله اورست انجام دادید؟

نوروزی: اقدامی که هنگام فتح کردم سجده بود و خدا را شکر کردم از این که نیت و استارت کار خیر موفق شد و احساسم این بود کسانی که در این کار دخیل بودند کنارم حضور داشتند؛ خوشحالی خودم را با آنها تقسیم می‌کردم. به یاد مهدی عمیدی و 30 نفر دیگر افتادم و با خودم می‌گفتم که ای کاش این عزیزان در کنار من بودند.

به صعود زمستانی فکر نکردم اما زمانی که مهدی عمیدی بود در این رابطه برنامه‌ریزی کرده بودیم و قرار بود با تیم اسپانیا و ژاپن این کار را انجام دهیم بعد که مهدی رفت انگیزه من هم از بین رفت؛ اکنون تمام تلاشم این است که مجموعه کوهنوردی استان را به سمتی ببریم که این افتخارها تکرار شود.

تسنیم: نقد شما به هیئت کوهنوردی خراسان رضوی و ناگفته‌ای اگر در ارتباط با کوهنوردی و این صعود وجود دارد بفرمائید...

نوروزی: نقد من به هیئت این است که بیش از حد مظلوم است. ناگفته و درد دل من این است که ما کوهنورد زیاد داریم  اما کوه نداریم و مسئولان شهری تمام کوه‌های شمال و شمال غرب را که سرمایه‌های ورزش شهر و مردم هستند و مردم از آن لذت می‌برند را از میان برده و تسخیر کردند و ساخت و ساز شده است، ما در این شهر ده‌ها هزار کوهنورد داریم که با کوچک‌ترین هزینه، ورزش می‌کنند، عده‌ای تمام کوه‌های ما را تسخیر و دلخوشی مردم و کوهنوردها را گرفته‌اند. هیئت چیزی نمی‌خواهد فقط کوه‌ها را آزاد کنند و به مردم بدهند تا مشکل حل شود.

انتهای پیام/